To απομεσήμερο που άλλαξε τα πάντα (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η περίφημη «Aράντσιπατ» παρέσυρε στο διάβα της την Αγγλία (6-3) σε μια παράσταση τέχνης

Απομεσήμερο της 25ης Νοεμβρίου του 1953. Ο κόσμος συγκεντρώνεται στο επιβλητικό Γουέμπλεϊ για να δει την αναμέτρηση την οποία, αρκετές μέρες πριν, όλα τα ΜΜΕ της εποχής είχαν χαρακτηρίσει «τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου».

Το ματς που έμελλε να αλλάξει για πάντα το ποδόσφαιρο.

Το ενδιαφέρον είναι τόσο, που επτά χώρες έχουν ζητήσει από την τηλεόραση του ΒΒC εικόνα! Ποιοι είναι οι αντίπαλοι; Η Αγγλία, που θεωρεί τον εαυτό της ακόμα κορυφαία ομάδα στον πλανήτη, και η Ουγγαρία. Η περίφημη «Αράντσιπατ», η ανίκητη ομάδα που είχε δημιουργήσει ο Γκούσταβ Σέμπες. Οι Μαγυάροι, με τον Ιγκορ Νάγκι πρώτα, από το 1947 στην ΜΤΚ, και κατόπιν τον περίφημο Μάρτον Μπούκοβι (που έβαλε τη σφραγίδα του και στον Ολυμπιακό στη δεκαετία του '60), είχαν τελειοποιήσει το 4-2-4, το πιο επαναστατικό σύστημα που είχε δει ο πλανήτης έως τότε. Οι Ούγγροι από το 1949 ήταν αήττητοι και η φήμη τους είχε εξαπλωθεί σε κάθε άκρη της Γης. Διέθεταν, στο πρόσωπο του «Καλπάζοντος συνταγματάρχη» Φέρεντς Πούσκας, τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο τότε. Δίπλα του ο Χιντεγκούτι, ο Μπόζικ, ο Τσίμπορ, ο Λάντος, ο Λόραντ (που άφησε την τελευταία του πνοή στον πάγκο του ΠΑΟΚ, σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό το 1981) και ο Κόκτσις.
Αλλά και η Αγγλία δεν πήγαινε πίσω. Από το 1871, που πρωτόπαιξε διεθνές ματς με τη Σκωτία, έως και εκείνο το απόγευμα είχε ελάχιστες ήττες. Ποτέ δεν είχε χάσει όμως από κάποια ομάδα εκτός του νησιού στην έδρα της!

Οι Αγγλοι είχαν κάτω από τα δοκάρια τον Μέρικ, στην άμυνα τον Αλφ Ράμσεϊ και τον Σταν Μόρτενσεν, δίπλα τους ήταν ο μυθικός Μπίλι Ράιτ (ο πρώτος που έφτασε τις 100 συμμετοχές σε εθνική ομάδα στην ιστορία του σπορ), τον Τομ Φίνεϊ, τον Νατ Λοφτχάουζ και τον εκπληκτικό ντριμπλέρ Στάνλεϊ Μάθιους! Ομάδα γεμάτη από αστέρια. Το ότι στο Μουντιάλ του 1950, το πρώτο στο οποίο (κατά)δέχτηκε η Αγγλία να πάρει μέρος, έχασαν 1-0 από τις ανύπαρκτες… ΗΠΑ, δεν πτοούσε το ηθικό τους. Αλλωστε, τα στατιστικά ήταν με το μέρος τους. Ολες οι μεγάλες δυνάμεις που εμφανίστηκαν κατά καιρούς έως εκείνη την ημέρα είχαν σκύψει το κεφάλι στους Αγγλους. Η (δις παγκόσμια πρωταθλήτρια στη δεκαετία του '30) Ιταλία είχε γνωρίσει τρεις ήττες, μία στην έδρα της και άλλες δύο στο Λονδίνο. Η περιβόητη Βούντερτιμ, η εθνική Αυστρίας του Ούγκο Μάισλ είχε συντριβεί, το ίδιο η Ισπανία και η Αργεντινή. Η Ουρουγουάη, παγκόσμια πρωταθλήτρια το '30, με την κανονική της ενδεκάδα είχε χάσει από την Αγγλία. Συνεπώς η αλαζονική συμπεριφορά τους απέναντι στους υπόλοιπους είχε βάση!
Ολα έμελλε να αλλάξουν όμως σε εκείνα τα ενενήντα λεπτά. Οι Μαγυάροι διέλυσαν ό,τι βρήκαν στο διάβα τους και με 6-3 πήραν μια εντυπωσιακή νίκη. Στο πρώτο μέρος ενός εκπληκτικού αγώνα η μπάλα δεν βγήκε ούτε μία φορά πλάγιο άουτ! Ο Πούσκας πέτυχε δύο γκολ, ο Χιντεγκούτι τρία, από ενέργειες του Πάντσο, και ο Μπόζικ το έκτο. Ο κόσμος, με ιδιαίτερα υψηλό αισθητήριο και με το φερ πλέι να τρέχει στο αίμα του, αναγνώρισε πως έβλεπε μια παράσταση υψηλής τέχνης. Και χειροκρότησε παρατεταμένα για μία ώρα και πλέον, αποθεώνοντας την ομάδα του Σέμπες.

Λίγους μήνες μετά, οι Αγγλοι ζήτησαν ρεβάνς. Στη Βουδαπέστη, τον Απρίλιο του '54, οι Μαγυάροι χόρευαν στο χορτάρι και κατανίκησαν με 7-1 τους αντιπάλους τους. Οριστικά, για όποιον δεν το καταλάβαινε μέχρι τότε, η Αγγλία έμπαινε σε δεύτερη μοίρα και ο κόσμος μάθαινε για το 4-2-4 και την ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα του Πούσκας.

Εκείνη η ομάδα δεν ευτύχησε ποτέ να γίνει βασίλισσα. Εμεινε χωρίς στέμμα. Το καλοκαίρι του 1954 στο Μουντιάλ της Ελβετίας έμοιαζε να μην έχει αντίπαλο. Στον τελικό όμως, στη Βέρνη, έχασε από τη Γερμανία, την οποία είχε συντρίψει με 8-3 στην πρώτη φάση! Οι Γερμανοί γύρισαν το ματς από 0-2 σε 3-2, ολοκληρώνοντας τη μεγαλύτερη έκπληξη έως τότε σε μεγάλη διοργάνωση.

Για την Ουγγαρία αυτή ήταν η τελευταία ευκαιρία. Το 1956 η σοβιετική εισβολή στη Βουδαπέστη διέλυσε αυτή την ομάδα, αφού πολλοί δεν επέστρεψαν πίσω από το ματς που έδιναν, ως παίκτες της Χόνβεντ, με την Αθλέτικ Μπιλμπάο στις Βρυξέλλες. Τα χρόνια πέρασαν, αλλά η μαγεία εκείνου του απογεύματος του 1953 παραμένει αναλλοίωτη! Και το ποδόσφαιρο γύρισε οριστικά σελίδα!