FC: Είμαι ο Γιάτσεκ Γκμοχ...

... και γεννήθηκα στις 13 Ιανουαρίου του 1939 στην Προυσκόφ της Πολωνίας. Σε λίγο λοιπόν κλείνω - μόλις - τα 71 μου χρόνια κι εξακολουθώ να αισθάνομαι ακμαίος, ντουζενάτος και ορεξάτος για δουλειά. Πηγή έμπνευσής μου είναι ο Μάκης Χάβος και φιλοδοξώ κι εγώ να έχω τη δική του πορεία, επιβεβαιώνοντας την παροιμία «ουδείς μονιμότερος του προσωρινού και ουδείς εργατικότερος του Πολωνού». Άλλωστε είμαι σε άριστη ποδοσφαιρική ηλικία κι όπως ακριβώς και η «σειρούλα» μου, ο Ότο Ρεχάγκελ, έχω ακόμα πολλά να δώσω.

Είμαι ο Γιάτσεκ Γκμοχ και οι παλιότεροι με ξέρουν από τη θητεία μου στον Παναθηναϊκό από το 1983 ως το 1985 και το νταμπλ του ‘84. Πήρα και πρωτάθλημα το 1988 με τη Λάρισα (διότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα) και οι οπαδοί έκαιγαν λάστιχα στην Εθνική οδό από τη χαρά τους. Πήρα πρωτάθλημα επίσης και το 1992 με τον ΑΠΟΕΛ, διότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Οι λίγο παλιότεροι θυμούνται ότι είχα έρθει «στο Ελλάντα» το 1979 για τον ΠΑΣ Γιάννενα, ότι δούλεψα στον Απόλλωνα Αθηνών, τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, τον Αθηναϊκό, τον Ιωνικό, τον Εθνικό, την Καλαμάτα, τον Πανιώνιο και τον Ιωνικό, την τελευταία ομάδα μέχρι σήμερα, τη σεζόν 2002 - 2003. Θα μπορούσα να πω ότι οι ακόμα παλιότεροι σίγουρα θυμούνται ότι ξεκίνησα το 1969 από τη Λέγκια Βαρσοβίας, αλλά πόσοι απ’ αυτούς που το θυμούνται είναι ακόμα στον μάταιο τούτο κόσμο;

Είμαι ο Γιάτσεκ Γκμοχ και πρωταγωνίστησα (εκ περιτροπής με Κώστα Φραντζέσκο και Παύλο Παπαδημητρίου) σε μια από τις πιο cult και λατρεμένες διαφημίσεις για λογαριασμό στοιχηματικής εταιρίας. Η οποία έλεγε «είμαι ο Γιάτσεκ Γκμοχ και στο τόσο κρόνια που μπρίσκομαι στο Ελλάντα, ντεν έμαθα μιλάω τα Ελληνικά» - ή κάπως έτσι.

Είμαι ο Γιάτσεκ Γκμοχ και το παρατσούκλι μου είναι «Σαγόνιας». Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το γιατί. Μήπως με μπερδεύουν με τον Κυριάκο Θωμαΐδη; Μήπως έχω τόσο καλή φωνή όσο η Νατάσα Θεοδωρίδου;

Είμαι ο Γιάτσεκ Γκμοχ και είχα την τύχη να σχολιάζω τους αγώνες στην ΝΕΤ, αυτή τη μεγάλη ποδοσφαιρομάνα. Εκεί όπου όλοι ή σχεδόν όλοι, παίρνουν την ευκαιρία τους και στην «πραγματική ζωή»: ο Κώστας Αντωνίου είναι Διευθυντής Ποδοσφαίρου στον Παναθηναϊκό, ο Πέτρος Μίχος έχει μια λαμπρή προπονητική σταδιοδρομία, ο Νίκος Καρούλιας συνδύασε την προπονητική τέχνη με την τηλεοπτική φωτογένεια. Απορώ που ο Βασίλης Κωνσταντίνου και ο Χρήστος Κωστής δεν πήραν την ευκαιρία τους. Ως δίδυμο. Σαν τον Σόντερμπερκ και Λάγκερμπακ. Ακόμα.

Είμαι ο Γιάτσεκ Γκμοχ και μέχρι το 1968 που σταμάτησα να παίζω, είχα 29 συμμετοχές με την Εθνική Πολωνίας. Κι έχω άριστη γνώση του πολωνικού ποδοσφαίρου, από τότε μέχρι σήμερα. Θα σας φέρω εγώ κάτι ωραίους Πέτσκους, να γλύφετε τα δάχτυλά σας.

Είμαι ο Γιάτσεκ Γκμοχ και έφτασα την Εθνική Πολωνίας ως προπονητής στην τρίτη θέση στο Μουντιάλ της Αργεντινής του 1978. Επίσης στην τρίτη θέση το ‘74 στη Γερμανία, τυπικά ως βοηθός του Γκόρσκι, αλλά ακόμα κι ο Μπόλεκ με τον Λόλεκ ξέρουν ότι αν δεν ήμουν εγώ, ούτε στα τελικά δεν θα είχαμε περάσει.

Είμαι ο Γιάτσεκ Γκμοχ και είμαι ακόμα, στα 71 μου, ο «καλός στρατιώτης Γιάτσεκ», στην υπηρεσία του Αυτού Παναθηναϊκότητας. Και μπορεί αυτά τα παλιόπαιδα εδώ στη στήλη του «Fight Club» να μου κάνουν πλάκα, αλλά στα δύσκολα εγώ δεν «μάσησα» (και πώς να «μασήσω» με τέτοιο σαγόνι) και άμα λάχει θα μάθω και 2-3 μυστικά της μπάλας στον Γκουαρντιόλα την επόμενη εβδομάδα. Διότι εγώ δεν φοβάμαι τη Μπαρτσελόνα, ούτε κινδυνεύει η υστεροφημία μου όσο και να έρθει το ματς. Εγώ το βιβλίο μου το έχω γράψει «στο Ελλάντα» κι έχει πολλές χρυσές κι επίχρυσες σελίδες.


Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr