Είναι γρανίτης εκεί πίσω

Η πεντάδα Νικοπολίδη, Τοροσίδη, Αβράμη, Μέλμπεργκ, Μπράβο, δηλαδή όλη η άμυνα, ήταν αυτή που πέρσι βάστηξε το μεγάλο βάρος για τον Ολυμπιακό στο πρώτο μισό της σεζόν, τότε που ακόμη η ομάδα κρατιόταν όρθια και προχωρούσε και στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο πρωτάθλημα.

Κι εγώ βλέπω ότι και φέτος η άμυνα του Ολυμπιακού μπορεί να είναι η βάση του «ερυθρόλευκου» οικοδομήματος. Είναι σίγουρα σημαντικό ότι τώρα από τη μέση και πάνω, δεν υπάρχει μόνο ο Ντουντού, αλλά υπάρχουν πολλές λύσεις. Γιατί από αυτές τις λύσεις περιμένεις τα γκολ. Κι από τα γκολ περιμένεις τις νίκες.

Ωστόσο, εμένα μου αρέσει η εικόνα που βλέπω σε αυτά τα τέσσερα τελευταία παιχνίδια του Ολυμπιακού, τα νικηφόρα δηλαδή, μετά την πρώτη διακοπή του πρωταθλήματος. Μία εικόνα άμυνας από γρανίτη!

Εντάξει, πράγματι οι αντίπαλοι δεν ήταν οι πιο δυνατές ομάδες του πρωταθλήματος. Σωστά. Αλλά κι εγώ πρέπει να κρίνω με βάση όσα βλέπω. Και βλέπω ότι σε τέσσερα ματς ο Ολυμπιακός έφαγε μόλις μία φάση. Και, διάολε, αυτή η φάση έγινε και γκολ, από τον Ούμπιντες του Βόλου!

Και δεν υπερβάλλω. Θυμηθείτε λίγο τα παιχνίδια με Κέρκυρα, Αστέρα και Βόλο στο Καραϊσκάκη, αλλά κι εκείνο στις Σέρρες με τον Πανσερραϊκό. Σκέφτεστε καμία φάση να έκαναν αυτές οι ομάδες, πλην του γκολ το περασμένο Σάββατο από τον Βόλο;

Να σας πω εγώ, καμία! Με εξαίρεση τις στημένες φάσεις, όπου σε κάθε ματς γίνεται και μία κουτσουκέλα (!), αλλά εκεί είναι θέμα οργάνωσης των στατικών φάσεων και θέλει περισσότερη δουλειά και στην προπόνηση, ο Ολυμπιακός δεν τρώει ευκαιρίες. Κι αυτό μπορεί να αποτελέσει μεγάλη δουλειά και στοιχείο κλειδί στην οικονομία της μάχης του πρωταθλήματος.

Αρκεί φυσικά να το δούμε και στα πιο δύσκολα παιχνίδια, που έρχονται.

Κ. Νικολακόπουλος