Μπάλα είναι. Δεν είναι… μπαλέτο!

Μπορεί και να είμαι εγώ λάθος και να τα βλέπω στραβά. Αλλά αν μη τι άλλο, νομίζω ότι έχω ένα σκεπτικό.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι μετά από καιρό και για πρώτη φορά φέτος, επί Βαλβέρδε, είδαμε στον Ολυμπιακό συμπτώματα…περσινά. Δηλαδή, την ομάδα να χαλαρώνει επικίνδυνα σε κάποια, όχι μικρά, σημεία του αγώνα της με τον Βόλο, αλλά και κάποιους παίκτες να φέρονται εντελώς επιπόλαια.

Και πάνω απ΄ όλα με εκνεύρισε η αντιμετώπιση γενικά του αγώνα, έστω κι αν δέχομαι ότι μπορεί να έχει σχέση το γρήγορο 2-0. Αντιμετώπιση που φαίνεται π.χ. από τα μόλις εννιά φάουλ, που έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού σε συνολικά 95 λεπτά αγώνα.

Κάτσε ρε αδελφέ, ένα φάουλ κάνετε κάθε εννιά με δέκα λεπτά; 14 συνολικά παίκτες να έχουν κάνει εννιά φάουλ; Μπάλα παίζουμε η,… μπαλέτο; Εγώ δεν θέλω σκληρό παιχνίδι-προς Θεού (του ποδοσφαίρου). Αλλά δεν είναι δυνατόν να αφήνεις τον φιλοξενούμενο να σου κάνει ανενόχλητος παιχνίδι μέσα στο Καραϊσκάκη, την στιγμή που αυτός σου έχει κάνει 22 φάουλ. Δηλαδή, τα υπερδιπλάσια.

Θέλει και λίγο νεύρο το πράγμα. Όχι επειδή κάνεις το 2-0 γρήγορα (με δύο, σημειωτέον, τυχερά γκολ), μετά το πας στο σβηστό. Έρχονται 30 χιλιάδες άνθρωποι να σε δουν... Και τέλος πάντων, ούτε ευρωπαϊκές υποχρεώσεις έχεις, όπως άλλοι, ούτε τίποτα.

Κοιτάξτε: Εγώ δεν είμαι ο σούπερ απαιτητικός. Να θέλω να βλέπω κάθε εβδομάδα τον Ολυμπιακό να παίζει όπως με τον Αστέρα, ειδικά αυτή την εποχή, δηλαδή με την ομάδα να είναι μόλις δύο μήνες με τον καινούργιο προπονητή.

Εγώ σοβαρότητα θέλω να βλέπω και ένα μαχητικό πνεύμα. Από εκεί και πέρα, είναι τέτοια η κλάση των παικτών, ειδικά για δεδομένα ελληνικού πρωταθλήματος, που και φάσεις ωραίες θα βγάλει και ένα άλφα θέαμα θα προκύψει. Και δεν αμφισβητώ σε καμία περίπτωση ότι στο Ρέντη γίνεται καλή δουλειά φέτος. Έτερον εκάτερον.

Απλά πιστεύω ότι δεν πρέπει να αρχίσουν πάλι…περσινά. Εφιάλτης μου μοιάζει αυτό το δεύτερο μισό της σεζόν και νομίζω πως τέτοια συμπτώματα πρέπει να σβήνουν μια και καλή.

Και μην το βλέπετε, που το ματς έληξε 3-1 με το γκολ στο 92 κι όλοι είμαστε χαρούμενοι στο τέλος. Σκεφτείτε να γινόταν κανένα 2-2 στο τελευταίο 20λεπτο…Η, να έμενε το 2-1 και να ήμασταν με την καρδιά στην Κούλουρη…

Κ. Νικολακόπουλος