FC: When a man’s gotta go: Ο εσωτερικός μονόλογος του Γ.Κ.

(Τρίτη, 14 Σεπτεμβρίου 2010. Βαρκελώνη. Camp Nou. Ώρα 22:58)

«Πω πω, κοίτα κόσμος ρε συ, μέχρι πάνω. Νομίζεις πως οι κερκίδες σ’ αυτό το γήπεδο φτάνουν στον ουρανό, τι πράγμα είναι αυτό; Ευτυχώς που σηκώθηκα για προθέρμανση και μπορώ να το παρατηρήσω από πιο κοντά...

...Καλά, ντάξει, 3-1 στο 60’ είμαστε και δεν μπορούμε, όχι επίθεση να κάνουμε αλλά ούτε την μπάλα από τα πόδια να τους πάρουμε. Ρε Σιμάο! Σιμάο, σου μιλάω! Ρίξε καμιά κλωτσιά ρε φίλε, δεν κουράστηκες να τους κυνηγάς σαν σκύλος που προσπαθεί να πιάσει την ουρά του; Ναι ρε, kick someone from other team! Τι είστε εσείς ρε, που κάθεστε και τους κοιτάτε λες και βλέπετε παράσταση... Ωχ, πιάστηκα από τις διατάσεις. Ας αράξω λίγο... Τι ‘ν αυτός ο Τσάβι ρε παιδί μου, με σπάγγο την έχει δεμένη την π*%$άνα στο πόδι;

...Ωπα! Τι; Εγώ; Ναι, έρχομαι. Έρχομαι λέμε! Φέρε τις επικαλαμίδες. Φέρε! Τώρα, ένα λεπτό. Ποιος βγαίνει; Ο Κατσουράνης; Και πάω στην ίδια θέση ακριβώς, στο πλάι του Ζιλμπέρτο; Ναι, θα τρέξω όσο προλάβω, μισή ώρα έχουμε ακόμα, πάμε να μειώσουμε και βλέπουμε. Κατάλαβα... κοιτάω πρώτα αν κάνουν κούρσα οι ακραίοι για να πασάρω, αλλιώς κάνω βαθιά μπαλιά για Σισέ. Ok. Στο χώρο να πηγαίνω να καλύπτω τον Βύντρα, ωραία... Να μαρκάρω όμως Τσάβι ή Μπούσκετς κόουτς, γιατί και οι δύο...

...Μισό, έρχομαι. Έρχομαι, τώρα, μέχρι να δώσετε το χαρτάκι στον τέταρτο για την αλλαγή θα έχω επιστρέψει, ναι, μην ανησυχείτε...

...Γρήγορα, γρήγορα. Που είναι τ’ αποδυτήριά μας ρε γ@&*το; Α, νάτα! ΟΧΙ! Δεν το πιστεύω, είναι κλειδωμένα. Άνοιξε, μωρή γ&^%λα! Φτου σου! Την πάτησα! Και δεν υπάρχει και κανείς εδώ πέρα να ρωτήσω. Πάμε πίσω, προς τη φυσούνα, κάτι θα βρω, δε μπορεί...

...Νάτη, νάτη! Το ‘ξερα! Δεν μπορεί να μην υπήρχε άλλη τουαλέτα... ΟΧΙ! Κι αυτή κλειστή. Έχουν τρελαθεί όλοι, ρε γ@#ώ το φελέκι μου; Ει, μίστερ, το κλειδί; Το κλειδί, λέω, φορ δε τόιλετ, που είναι; Α, τώρα γυρνάς από την άλλη, έτσι; Τι να κάνω, δεν την παλεύω άλλο...

...Α, να μια καθαρίστρια, επιτέλους! Κυρία... Σινιόρα! Σι, εσείς. Κλειδί για τόιλετ, του όπεν; Τι με κοιτάς μωρέ, λες και σου ζήτησα τίποτα δύσκολο. Ιλ κιάβε, περ λα τολέτα. Ούτε Ιταλικά δεν καταλαβαίνει; Καλά, άστο, άμπαλοι είστε όλοι εδώ μέσα. Χριστέ μου... θα σπάσει η φούσκα μου...

...Δεν αντέχω, πάω εδώ πίσω. Κοιτάει κανείς; Όχι, όλοι είναι απορροφημένοι με το παιχνίδι. Τέλεια. Θα το κάνω, δε με νοιάζει, ας μου βάλουν πρόστιμο. Λεφτά έχω να το πληρώσω, τουαλέτα να κατουρήσω δεν έχω... Ααααχχχ... Μμμγκφστρααα...

...Έτοιμος, κόουτς. Δεν άργησα πολύ, έτσι; Τι; Τίποτα μωρέ, κάτι έψαχνα. Ναι, όλα καλά. Χα, χα, ναι, το κατάλαβες... μάρκαρα την περιοχή μου έτσι ώστε να με σεβαστούν όταν θα ξανάρθουμε εδώ. Να σου πω όμως, δεν λες στο φροντιστή να μου φέρει πριν μπω στη ζούλα μια πετσέτα; Νομίζω ότι έπεσε λίγο στα παπούτσια μου...».

Γιάννης Τσάουσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr