Δεν γίνονται τέτοια πράγματα; Κι όμως γίνονται…

Νομίζω ότι δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτό ακριβώς το μέγεθος που είχε το επιθετικό κρεσέντο του Ολυμπιακού στον αγώνα του με τον Αστέρα Τρίπολης.

Το να έχει μία ομάδα 33 τελικές προσπάθειες (σουτ και κεφαλιές, μαζί και το αυτογκόλ) για γκολ σε 93 λεπτά παιχνιδιού με ένα αρκετά δυνατό αντίπαλο στη Λίγκα, δεν είναι μικρό πράγμα. Σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός είχε τελική προσπάθεια κάθε 2,8 λεπτά παιχνιδιού! Συγνώμη, αλλά αυτά είναι ποσοστά αγώνα Μπαρτσελόνα-Παναθηναϊκού πριν δέκα ημέρες στη Βαρκελώνη…

Ο μόνος παίκτης του Ολυμπιακού, που δεν επιχείρησε σουτ η, κεφαλιά ήταν ο Τοροσίδης! Κι ο…Νικοπολίδης.

Ο Ριέρα είχε εφτά! Σε μία φάση έκανε δύο σουτ μαζί! Ο Πάντελιτς είχε πέντε σουτ και δύο κεφαλιές. Ο Φουστέρ είχε τρία σουτ και μία κεφαλιά. Ο Ρόμενταλ είχε τρία σουτ. Κι ο Μιραλάς άλλα τρία, παίζοντας 30 λεπτά!

Ο αριστερός μπακ Μπράβο είχε δύο σουτ και μία κεφαλιά! Ο Ιμπαγάσα είχε δύο σουτ. Ο Μέλμπεργκ ένα, όπως κι ο Αβραάμ. Κι ο Ντουντού μία κεφαλιά.

Ένας καταιγισμός. Κάθε τρία λεπτά (και λιγότερα) ένα σουτ η, κεφαλιά!

Στο α΄ ημίχρονο το πράγμα ήταν χειρότερο! Για τον Αστέρα. Εκεί ήταν 22 οι τελικές σε 45 λεπτά παιχνιδιού. Δηλαδή, ένα σουτ κάθε δύο λεπτά!

Κοιτάξτε, μπορεί να φαίνονται λεπτομέρειες, αλλά να ξέρετε ότι «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα» στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Τέτοια απόλυτη κυριαρχία κι επιθετικότητα και καταιγισμός επιθετικών προσπαθειών δεν υπάρχουν. Μόνο στο Μπάρτσα-ΠΑΟ εγώ θυμάμαι κάτι τέτοιο.

Κ. Νικολακόπουλος