Αυτό που λείπει είναι μονάχα η κοινή λογική!

Το ότι δεν αντέχεται το 50-50 δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Ούτε στην Ισπανία το θέλουν κάποιοι, ούτε στην Ολλανδία, ούτε καν στην Αγγλία, όπου οι φωνές επηρεασμού των διαιτητών τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν. Λέμε, επίσης, ότι έξω δεν ασχολούνται με τους διαιτητές, αλλά και στην Ιταλία υπήρχε ολόκληρο σύστημα με τον Μότζι, το οποίο έκανε τη δική μας... παράγκα να μοιάζει προσκοπική εκδρομή.

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Και στην Πορτογαλία υπήρχε υπό τον εύηχο τίτλο «Χρυσή σφυρίχτρα» ολόκληρο παρακύκλωμα που το ήλεγχε η Πόρτο. Μην ξεχνάμε πως στη Γερμανία άνθισε το μπουμπούκι «Χόιτσερ», ενώ ο Ουαλός προπονητής Τζον Τόσακ διεκδίκησε άνετα το βραβείο γραφικότητας, κάνοντας λόγο πριν από ματς για πιθανή εύνοια του Τάσου Κάκου υπέρ του Μαυροβουνίου στον αγώνα των προκριματικών επειδή η Ελλάδα είναι γειτονική χώρα! Μιλάμε για παράνοια.

Φυσικά αυτός ο παροξυσμός για τους διαιτητές γίνεται ακριβώς -όπως λέει εύστοχα και ο Καρπετόπουλος- επειδή κανείς δεν έχει το πάνω χέρι πραγματικά, όπως γινόταν πιο παλιά. Οπότε, αναλώνονται όλοι σε μια επίδειξη δύναμης. Το να γίνονται λάθη από τους διαιτητές το θεωρώ φυσιολογικό, μια και ούτε ρομπότ είναι, ούτε υπεράνθρωποι. Ομως, όπως έλεγε και ο Πλατινί στη συνάντηση που είχαμε μαζί του την περασμένη εβδομάδα, άλλο είναι να καταλαβαίνουμε πως άνθρωποι είναι και κάνουν λάθη και άλλο να τους δικαιολογούμε διαρκώς. Και σε αυτό φυσικά τίθεται ένα τεράστιο ερώτημα. Τι εννοούμε ανθρώπινο λάθος; Θα δεχτώ πως ο Κουκουλάκης (για τον οποίο έχω πολύ καλή γνώμη γενικά) δεν έχει δόλο την Κυριακή, αλλά το ότι δεν βλέπει τα πέναλτι που έγιναν σημαίνει πως υπάρχει πρόβλημα. Το ότι ζητεί συγγνώμη μπορεί να μη δίνει πίσω τους βαθμούς στην ΑΕΚ, αλλά δεν παύει να είναι η πιο αντρίκεια κουβέντα που έχει ειπωθεί από τη μέρα που άρχισε το πρωτάθλημα. Γιατί και οι παράγοντες βγαίνουν και κάνουν «βαριές» δηλώσεις πριν από τα ματς. Οταν, όμως, τελικά δεν επιβεβαιώνονται, δεν θυμάμαι να προχωρούν σε μία συγγνώμη!

Επίσης, η ΟΥΕΦΑ, λειτουργώντας με πολύ διαφορετικά κριτήρια απ' ό,τι ακόμα και η ίδια η ΦΙΦΑ, τη συγγνώμη και τις λέξεις «ναι, έκανα λάθος» τις μετρά διαφορετικά χρόνια ολόκληρα. Ακόμα και ο Βασάρας, ο οποίος σήμερα είναι χωρίς δεύτερη κουβέντα ο πλέον αξιόπιστος για να εγγυηθεί μια ηρεμία και μια ανακωχή σ' αυτόν τον πόλεμο των δηλώσεων, κάποτε βρέθηκε στην επιτροπή της ΟΥΕΦΑ να απολογείται για το περιβόητο μαρκάρισμα του Ντούσερ στον Μπέκαμ, που παραλίγο να στοιχίσει στον Αγγλο τη συμμετοχή του στο Μουντιάλ του 2002. Ο Βασάρας, ο οποίος τη στιγμή του μαρκαρίσματος κοιτούσε το ρολόι του για να σημειώσει τις καθυστερήσεις, βρέθηκε εκτεθειμένος από τους βοηθούς του και είχε βγάλει μόνο την κίτρινη κάρτα αντί για απευθείας κόκκινη. Στην επιτροπή είπε αυτό ακριβώς που συνέβη, ζήτησε συγγνώμη και η ζωή συνεχίστηκε σφυρίζοντας και στο Μουντιάλ λίγες εβδομάδες αργότερα. Στη ΦΙΦΑ, αντίθετα, ο Μπλάτερ με προσωπική του εντολή έστειλε πίσω στην Ελβετία τον συμπατριώτη του Μπουζάκα στο Μουντιάλ, διότι η διοργανώτρια χώρα φώναζε για τη διαιτησία του στο 0-3 με την Ουρουγουάη. Χωρίς απολογία, τίποτα. Αμέσως ο Κολίνα, ο οποίος ανέλαβε τη θέση του αρχιδιαιτητή στην ΟΥΕΦΑ, τον όρισε στον τελικό του Σούπερ Καπ, μία κίνηση που ερμηνεύτηκε ως μήνυμα προς τον Μπλάτερ ότι στην Ευρώπη άλλος κάνει κουμάντο!

Αυτό γίνεται τώρα και σε εμάς. Ολοι θέλουν να δείξουν ότι κάνουν κουμάντο ή τουλάχιστον ότι δεν παρακολουθούν αδρανείς. Αποτέλεσμα της ιστορίας είναι να πιέζονται αφάνταστα οι διαιτητές. Επειδή τα λάθη είναι εύκολο να γίνουν, κινδυνεύουμε κάθε φορά που θα αποφασίζει κάποιος πρόεδρος να κάνει τον... παρατηρητή διαιτησίας να μαθαίνουμε σε δηλώσεις στο ραδιόφωνο ή την τηλεόραση ποιοι δεν θα ξανασφυρίξουν!

Λάθη θα γίνονται όσο υπάρχει ποδόσφαιρο. Φτάνει να καταλαβαίνουμε για ποια λάθη μιλάμε. Ο Αγγλος Χάουαρντ Γουέμπ, που σφύριξε τον τελικό του Μουντιάλ, έκανε τεράστιο λάθος, μια και δεν απέβαλε τον Ντε Γιονγκ όταν με κίνηση καράτε χτύπησε τον Αλόνσο. Εγινε κάτι; Τίποτε απολύτως! Την Κυριακή στο παιχνίδι της Μάντσεστερ Γιουνάινεντ με τη Λίβερπουλ δεν απέβαλε τον Ο'Σέι στο μαρκάρισμα του Τόρες πριν από την ισοφάριση της Λίβερπουλ και λίγο αργότερα ο Ιρλανδός έκανε τη σέντρα στο νικητήριο γκολ του Μπερμπάτοφ. Κανείς δεν ζήτησε να μη σφυρίξει ξανά, όχι επειδή «εκεί δεν ασχολούνται με τη διαιτησία», αλλά διότι υπάρχει κοινή λογική! Κάτι που φαίνεται πως έχει εκλείψει σε εμάς!

Γιατί το αν είναι τελικά καλή ή κακή διαιτησία είναι σχετικό. Ο Γουέμπ όταν ρωτήθηκε για τη φάση του Αλόνσο και του Ντε Γιονγκ είπε πολύ απλά πως πήγε με τη λογική και με το καλό του αθλήματος και όχι με τον νόμο! Αφησε δύο ομάδες με έντεκα ποδοσφαιριστές την καθεμία να διεκδικήσουν το Κύπελλο. Με την ελληνική λογική θα είχαν μείνει και οι δύο φιναλίστ με εννέα στον τελικό, διότι μερικές φορές κάποιοι διαιτητές νομίζουν πως είναι το κέντρο του σύμπαντος! Αλλά επειδή οι μεγαλύτερες γκρίνιες σε εμάς γίνονται για πέναλτι, τελικά η χρήση των δύο έξτρα βοηθών, όπως στα ευρωπαϊκά Κύπελλα, μήπως αποτελεί μια λύση; Δεν μπορεί να εφαρμοστεί πια φέτος στο πρωτάθλημα, αλλά αν το αποφασίζαμε για του χρόνου θα ήταν ένα βήμα και απόδειξη ότι η κοινή λογική υπάρχει ακόμα σ' αυτόν τον τόπο!

Και κάτι ακόμα: δεν είναι ντροπή να συζητηθεί για τα ντέρμπι ο ερχομός ξένων διαιτητών από τον πίνακα της ελίτ της ΟΥΕΦΑ. Οχι τίποτε άλλο, αλλά θα καταλάβουμε πως λάθη μπορούν να γίνουν (γιατί θα γίνουν) ακόμα και από κάποιους που δεν διαβάζουν ελληνικό αθλητικό Τύπο και δεν τους παίρνουν τηλέφωνο οι παράγοντές μας για να τους επηρεάσουν! Μήπως και αντιληφθούμε ότι όλο το ζήτημα με τις φωνές γίνεται τελικά απλώς για εφέ!