FC: My name is for. Center for

Αφήνουμε στην άκρη φωνές και συζητήσεις για διαιτησία - και τις δικαιολογημένες και τις τραβηγμένες. Αφήνουμε τα λάθη των αμυντικών και τις παραλείψεις των προπονητών. Αφήνουμε τα επικά, θλιβερά, ή υπερβολικά πρωτοσέλιδα. Και μιλάμε για μπάλα, μακριά από πολυθεσίτες παίκτες και πολυεργαλεία, επιθετικούς που μαρκάρουν, παιδιά για όλες τις δουλειές, κρυφούς κυνηγούς και φανερούς αμυντικούς. Ας αποθεώσουμε τους ανθρώπους που μας έκαναν κάποτε να αγαπήσουμε το ποδόσφαιρο: τις φοράκλες:

Τζιμπρίλ Σισέ: τον ξέρουν κι από πέρυσι. Ε και; Μια φορά πήρε τη μπάλα σωστά μέσα στην περιοχή, δυο γκολ έβαλε. Διότι την πρώτη ασίστ την πήρε από τον Νίνη χαμηλά κι ωραία - τελικά το αριστερό δεν το έχει μόνο για τον συμπλέκτη, έτσι; Αλλά τη μπαλιά του Λέτο που οδήγησε στο δεύτερο γκολ, αυτός την έκανε ασίστ, τη στιγμή που σηκώθηκε «στο Θεό». Δυο γκολ πέρυσι στην Καβάλα, δυο και φέτος. 23 γκολ πέρυσι - όπου άργησε να «πάρει μπρος», τρία φέτος σε δυο παιχνίδια όπου αγωνίστηκε από τις τρεις αγωνιστικές που έχουν παιχτεί. Με ποικιλία, για να μην ξέρουν οι αντίπαλοι τι τους ξημερώνει: πέναλτι, σουτ, κεφαλιά. Κι ακόμα δεν έχει βάλει με το δεξί πόδι, το καλό του...

Μάρκο Πάντελιτς: ναι, είναι ανέτοιμος ακόμα. Ναι, έρχεται από χρονιές γεμάτες σε εμφανίσεις και γκολ, αλλά από πρωταθλήματα σαν αυτό της Γερμανίας και της Ολλανδίας που είναι «η χαρά του επιθετικού» - αλλά μήπως και το ελληνικό δεν είναι επίσης η χαρά του γκολτζή; Ναι, θέλει δουλίτσα ακόμα το πράμα, ώστε να βρεθεί η καλύτερη χημεία και ισορροπία πίσω του, η πιο λειτουργική μεσοεπιθετική γραμμή, που να τον «ταΐζει» καλύτερα και να μπαίνουν και μερικά γκολ από τους μέσους. Μέχρι τότε όμως, που μπορεί και να αργήσει εφόσον ο Ολυμπιακός παίζει ένα ματς τη βδομάδα, κάποιος πρέπει να βγάζει τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Κι ο Πάντελιτς τα έβγαλε στις Σέρρες. Με μια προσπάθεια που ξεκίνησε ιδανικά (χωρίς αντίπαλο στα 10 μέτρα), πήγε να εξελιχθεί σε πατατράκ (αφού ο τερματοφύλακας δεν έπεσε και παραλίγο να μην φάει τη ντρίπλα) και τελείωσε με εξαιρετικό τελείωμα με εξωτερικό φαλτσάκι. Θα δούμε κι άλλα γκολ απ’ τον Μάρκο. Και αυτό, είναι δέσμευση.

Ραφίκ Τζεμπούρ: το «παλιόπαιδο το ατίθασο» σκοράρει φέτος σχεδόν πάντα και παντού. Σε Ελλάδα και Ευρώπη. Και συνήθως εκεί που η μπάλα καίει και το πράγμα είναι ρευστό. Την Κυριακή το βράδυ, ο Φορτούνης έχει κάνει το 0-2 και η σεμνή τελετή φαίνεται να τελειώνει. Αρκετοί φίλοι της ΑΕΚ παίρνουν τα μπογαλάκια τους και την κάνουν σιγά - σιγά. Αλλά ο Τζεμπούρ έχει τη διάθεση να τους κάνει να κοντοσταθούν στα σκαλιά για να δουν και το υπόλοιπο «έργο»: σέντρα του Σκόκο (με το αριστερό μάλιστα), ο Τζεμπούρ τρέχει στο δεύτερο δοκάρι και με κεφαλιά στέλνει τη μπάλα στην άλλη πλευρά απ’ αυτή που κινείται ο Ντεγκρά. Οκ, ο Σκόκο βάζει την ωραία πινελιά με τη γκολάρα της ισοφάρισης, αλλά αν δεν είχε σαλπίσει την αντεπίθεση ο Ραφίκ, μάλλον δεν θα είχε γίνει τίποτα καλό για την ΑΕΚ στη συνέχεια.

Ζαν - Κλωντ Νταρσεβίλ: τα έχει τα κιλάκια του και τα κοιλάκια του, όπως και τα χρονάκια του, αλλά η ρημάδα η μπάλα - όπως και το ποδήλατο και το σεξ - δεν ξεχνιούνται ποτέ. Θα μου πείτε «έκλεψε εκκλησία διότι τον μάρκαρε ο Καντέ»; Ενδεχομένως, αλλά αυτό δεν μειώνει ούτε την κίνησή του, ούτε την αίσθηση του γκολ, που τον έσπρωξε προς εκείνο το σημείο όπου θα πήγαινε η μπάλα. Και μην πει κανένας για γκολ «δουλεμένο στην προπόνηση». Αυτό ήταν γκολ δουλεμένο στο βιογραφικό του. Τέλος.

Εμάνουλε Περόνε: ο «Dimi» δείχνει ανίκητος πίσω και ο Επστάιν κάνει παπάδες μπροστά. Το κοντέρ έχει γράψει τρία για την Κέρκυρα και μηδέν για τον Ατρόμητο. Μέχρι που ο Περόνε μπουκάρει στην περιοχή σε μια σέντρα και βάζει με το κεφάλι τόσα φάλτσα στη μπάλα, ώστε να τη στείλει χαμηλά στη δεξιά γωνία του Κωνσταντόπουλου. Δεν έφτανε για να αποσοβήσει την ήττα, αλλά μας θύμισε και φέτος ποιος είναι ο Αργεντινός. Το είδαν το γκολ ο Καμαρά με τον Σαγκανόφσκι άραγε;

Θανάσης Τσίγκας: το σκορ είναι ήδη 2-0, ο Ατρόμητος έχει ανοιχτεί, έχει σοκαριστεί, έχουν πάει στράφι όλα τα πλάνα του. Αυτό όμως δεν μειώνει την σεντερφορίσια κίνηση του Τσίγκα, που παίρνει τη φάση στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας και τελειώνει τη φάση όσο απλά έπρεπε. Ένας από τους πιο υποτιμημένους και παρεξηγημένους Έλληνες επιθετικούς, ψάχνει χρόνια το λιμανάκι του. Είθε να το βρήκε στην Κέρκυρα.

Εύφημος μνεία: Χουάν Εντουάρντο Μαρτίν: δεν έκανε ακριβώς την κλασσική κίνηση του σέντερ - φορ στη γκολάρα που βάζει στον Κρέσιτς, αφού το σουτ γίνεται πολλά μέτρα έξω από την περιοχή, αλλά επιβραβεύεται για την επιμονή του να κυνηγήσει τη φάση και την οξύνοια να δοκιμάσει από τόσο μακριά, βλέποντας τον Κρέσιτς αρκετά μέτρα έξω από το τέρμα του. Περιμένουμε να τον δούμε εν δράσει και μέσα στον χώρο ευθύνης του, αλλά όπως και νά’ χει, μας χάρισε ήδη ένα από τα highlight της χρονιάς.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr