Άλλη ομορφιά. Και δεν…γέρνει κιόλας

Όταν έχεις δει Ολυμπιακό με Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτο, Ριβάλντο, Νινιάδη, Καστίγιο, Στολτίδη, Ζε Ελίας, Λουτσιάνο (στα καλά του), ακόμη ακόμη κι αυτό τον τρελοΖάχοβιτς, δηλαδή οκτώ εννιά πολύ σημαντικούς αριστεροπόδαρους παίκτες, τότε πλησιάζεις στην…θλίψη βλέποντας ένα Ολυμπιακό να είχε φτάσει κάποια στιγμή πέρσι και αρχές της φετινής σεζόν να μην έχει ούτε ένα αριστεροπόδαρο καλό παίκτη στη μεσαία γραμμή και την επίθεσή του.

Έτσι, η παρουσία του Ριέρα, αλλά και του Φετφατζίδη έρχεται να δώσει και μία άλλη ομορφιά στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, αλλά και μία άλλη ισορροπία, ώστε να μη γέρνει το πράγμα από τη δεξιά πλευρά. Ο μικρός είναι μπαλαδόρος από τους λίγους και είμαι σίγουρος ότι δεν θα χαθεί. Δεν θα είναι όπως άλλα ταλέντα, που εμφανίστηκαν ως κομήτες και μετά χάθηκαν. Να μου το θυμηθείτε.

Ο δε Ισπανός λογικά όσο περνάει ο καιρός θα «λύνεται» και θα φορμαρίζεται καλύτερα και θα προσφέρει επιθετικά με τις πάσες και τα σουτ του. Και θα δίνει κι άλλο χρώμα στην ομάδα με τις προσωπικές ενέργειές του.

Από την άλλη υπάρχουν πολλοί και καλοί δεξιοπόδαροι επιθετικογενείς παίκτες, που μπορεί να βοηθήσουν ακριβώς στη διαμόρφωση της σωστής ισορροπίας. Ιμπαγάσα, Ντουντού, Ρόμενταλ, Μιραλάς, Ζαϊρί, Πάντελιτς, Νέμεθ, Φουστέρ-αν κι αυτός μάλλον έχει και τα δύο πόδια.

Κ. Νικολακόπουλος