Απέναντι σε αυτή την Μπαρτσελόνα δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Ο Παναθηναϊκός ευτύχησε να ανοίξει το σκορ με την πανέμορφη ασίστ του Σισέ και το εξαιρετικό τελείωμα του Γκουβού, αλλά από τη στιγμή που ισοφαρίστηκε στην αμέσως επόμενη φάση ήταν εμφανές ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα γι' αυτόν.
Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου
Η Μπάρτσα ευτύχησε να έχει σε μεγάλη μέρα τους αστέρες της. Ο Μέσι ήταν εκπληκτικός, ο Τσάβι ιδιοφυής, ο Ινιέστα καθοριστικός. Συν τοις άλλοις είχε σε κέφια τον Πέδρο και τον Ντάνι Αλβες.
Μ' αυτά και μ' αυτά οι Καταλανοί έκρυψαν την μπάλα σε ουκ ολίγες φάσεις και το τελικό αποτέλεσμα αντικατοπτρίζει την εικόνα του ματς. Κάποια γκολ που έπρεπε να μπουν δεν μπήκαν, κάποια άλλα που ίσως δεν έπρεπε να μπουν μπήκαν. Τα δύο στοιχεία που θα μπορούσε να έχει σε καλύτερο επίπεδο ο Παναθηναϊκός ήταν: Α) Η αμυντική του λειτουργία (κυρίως στην αριστερή του πτέρυγα, όπου αφενός ο Λέτο δεν βοήθησε και αφετέρου ο Βύντρα σε κάποιες φάσεις «βραχυκύκλωσε»). Β) Η κυκλοφορία της μπάλας. Δεν κατάφερε να κρατήσει μπάλα ο Παναθηναϊκός στη μεσαία γραμμή, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σημεία του ματς που δεν μπορούσε να πάρει ανάσα.
Στη μεσαία γραμμή και δη στο ανασταλτικό κομμάτι, την περισσότερη δουλειά την έκανε ο Σιμάο. Συμπερασματικά, χθες το βράδυ στη Βαρκελώνη είδαμε στιγμές υψηλού ποδοσφαιρικού επιπέδου. Η Μπάρτσα έδωσε μια δική της ξεχωριστή παράσταση ποδοσφαίρου. Οσον αφορά τον Παναθηναϊκό, τα δύο επόμενα εντός έδρας παιχνίδια θα κρίνουν πολλά για την παρουσία του στον όμιλο.
Tο άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου δημοσιευτηκέ στο φυλλο της Sportday στις 15/09/2010