Ώστε ήμασταν τρένο και πηγαίναμε τουλάχιστον για τη 2η θέση; Θεωρητικά ήμασταν ανώτεροι από όλες αυτές τις ομάδες που έχουν παίξει μπάσκετ και τώρα βρίσκονται στους οκτώ, αλλά και από κάποιες που αποκλείστηκαν στην ίδια φάση με μας; Είχαμε σύμφωνα με τον Λιθουανό κόουτς μεγαλύτερη πληρότητα από πέρσι (δήλωση πριν την αναχώρηση για τα φιλικά στην Κύπρο); Τους είχαμε τους Σέρβους, αν περνούσαμε την Ισπανία, έτσι; Σε όλα αυτά τα ωραία παραμυθάκια, η διοργάνωση η ίδια, αλλά και οι Σέρβοι έδωσαν τις απαντήσεις τους.
Γράφει ο Κώστας Μιαούλης
Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Πολλοί είναι εκείνοι που θα τρέξουν να πουν, γιατί οι Σέρβοι δεν επηρεάστηκαν από τα μεταξύ μας επεισόδια; Από εκείνη την ημέρα έχω πει ξεκάθαρα στο ράδιο, πως αυτό το περιστατικό, πιθανώς να ήταν και επιδίωξη τους, βλέποντας την τραγική διαιτησία εκείνου του ματς. Εμείς είδαμε ως αυτοσκοπό να πάρουμε το ματς στο «Ακρόπολις», λες και αν δεν το κατακτήσει κάποια χρονιά η Εθνική ομάδα, θα χάσει η βενετιά, βελόνι. Ο Χριστοδούλου, είχε βάλει στο στόχαστρο τον «Ντούντα» και του έριχνε τεχνικές ποινές για να γυρίσουμε το ματς. Πόσο περισσότερο μυαλό, θα είχαμε βάλει σαν ομάδα, αν χάναμε φυσιολογικά εκείνη την αναμέτρηση, εύκολα μπορεί να το κατανοήσει κανείς, αν δεν είναι «κολλημένος». Για τους υπόλοιπους είναι δύσκολη υπόθεση. Σε μια ομάδα που την παρουσίαζαν σαν τρένο και σε παίκτες με πολύ ευάλωτη ψυχολογία, όπως είναι οι δικοί μας, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα τέτοια περιστατικά να κοστίσουν πολύ.
Σε αντίθεση στους Σέρβους που έτσι κι αλλιώς δεν είχαν τίποτα να χάσουν, δεν είχε καμία επίπτωση. Ίσα-ίσα είχε ευεργετικά αποτελέσματα, παρά τις τιμωρίες που επιβλήθηκαν και σε αυτούς. Γιατί οι Σέρβοι απλά ατσαλώθηκαν από εκείνο το παιχνίδι και μετά, γιατί γνώριζαν κι εκείνοι πως υπό φυσιολογικές συνθήκες, εκείνο το αμαρτωλό ματς θα το είχαν πάρει. Όπως ο «Σοφός» έμαθε από την δική μας ήττα, για το πώς έπρεπε ν’ αντιμετωπίσει την όχι σπουδαία φέτος Ισπανία.
Αντίθετα εμείς είχαμε το μυαλό ματς στο παιχνίδι με τη ντριμ τιμ, λίγες ώρες πριν την αναχώρηση για το Παγκόσμιο, σε ένα παιχνίδι που νόμιζες πως κρίνεται το ίδιο το Κύπελλο. Αλήθεια αν νικούσαμε τους Αμερικανούς θα παίρναμε κανένα τρόπαιο; Κι όμως η δημοσιότητα που πήρε εκείνο το ματς, τέτοιο χαρακτήρα, προσέδωσε στο ματς με τις ΗΠΑ. Μετά από εκείνο το παιχνίδι, αυτή η δυνατή σφαλιάρα εντός, άρχισε να δημιουργεί αμφιβολίες για το που πραγματικά βρισκόμαστε, αλλά ας μην ξεχνάμε πως εκείνη την ημέρα υπήρχαν ελλείψεις. Ωστόσο 24ώρα πριν αρχίσει η διοργάνωση κι ενώ αναμένονταν οι «καμπάνες», λίγα πράγματα μπορούσαν να διορθωθούν.
Η Σερβία απόψε νίκησε την Ισπανία, γιατί είχε έναν προπονητή που γνώριζε πως θα διαχειριστεί το υλικό που είχε. Ήξερε πως θα θυσιάσει και ορισμένους παίκτες με φάουλ κι έτσι ακόμα και τα οποιαδήποτε κόντρα σφυρίγματα που προέκυψαν, δεν κόστισαν πολύ. Οι Σέρβοι πήραν από τον πάγκο 47 πόντους (Κέσελι 17, Κρστιτς 13, Σαβάνοβιτς 15), μαζί ένα καλάθι του Τέπιτς και τελείωσαν τους Ισπανούς με το τρίποντο του Τεόντοσιτς. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι δεν έκλεψαν το ματς, γιατί απλούστατα σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του, ήταν έστω και οριακά εκείνοι που είχαν το προβάδισμα. Βάζοντας τους Ισπανούς να τους κυνηγάνε σε όλο το ματς, τους υποχρέωσαν να κάνουν και λάθη.
Είδαμε λοιπόν προκρίσεις να κρίνονται στους 92 και τους 93 πόντους και τους χαμένους να βάζουν σε δύο περιπτώσεις 89 στο τελευταίο ματς των 16 και το πρώτο των 8. Τους Λιθουανούς να φτάνουν 78 με την Κίνα, την Ισπανία στους 80 με μας, την Τουρκία 95 με τη Γαλλία, τους Σλοβένους 87 με την Αυστραλία. Αντίθετα είδαμε το δικό μας αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να βάζει στον τελικό του ομίλου με την Τουρκία 65 πόντους και στο ματς με την Ισπανία μέχρι 72. Υπάρχει κανείς μετά απ’ όλα αυτά που πραγματικά να πιστεύει ότι αξίζαμε κάτι παραπάνω σε αυτό το τουρνουά; Ας απολογηθούν τώρα όσοι ξεμυάλιζαν τον κόσμο και του έλεγαν για «υπερηχητική» ομάδα, αλλά ταυτόχρονα όταν άρχισαν να καταλαβαίνουν για το που πάει το πράγμα, συμβούλευαν από την παραμονή του ματς με τη Ρωσία, να κάτσουμε να χάσουμε.