FC: ΠΑΟΚ ξέρω ‘γω, ξέρω ‘γω εντάξει...

Το φίλαθλο κοινό των Αθηνών μπορεί να ονειρεύεται τον Βαγγέλη Μαρινάκη να παίρνει κεφάλια με το σπαθί του ή τον Νίκο Πατέρα να επιστρέφει θριαμβευτικά για να κατατροπώσει τους «αλλόθρησκους» ή τον Τζιμπούρ -με φόρα από το νέο του συμβόλαιο- να μπαίνει με την μπάλα στα δίχτυα, ωστόσο το όνειρο αυτό είναι περισσότερο μια προβολή επιθυμίας για ένα πρωτάθλημα «των τριών» φέτος, παρά κομμάτι της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας.

Αυτή διαμορφώνεται από όσους ασχολούνται μαζί της και όχι από την παράδοση και το αναμάσημα των κλισέ. Από την καθημερινή προσπάθεια που σπέρνεται στη Λάρισα, τον Άρη, τον Ατρόμητο και από την οποία αναμένουν οι άνθρωποί τους να θερίσουν καρπούς. Και αυτή τη στιγμή ένα βήμα μπροστά απ’ όλους στη «σπορά» βρίσκεται ο ΠΑΟΚ.

Αφήνοντας κατά μέρος θέματα που συνήθως στο καθημερινό ρεπορτάζ υπερκαλύπτουν την αγωνιστική ουσία, μια ματιά στα αγωνιστικά και τακτικά πεπραγμένα θα πείσουν και τους δύσπιστους. Γιατί καλό είναι το κουτσομπολιό για τον Βρύζα που έφυγε και τον Σορλέν, τη ΔΕΠΑ, τα οφειλόμενα και κάθε τι σχετικό, αλλά γι’ αυτά ακριβώς τα θέματα υπάρχει ο πρόεδρος που ενημερώνει με μια συνέντευξη Τύπου τον κόσμο και λήγουν εκεί. Στο πρακτικό κομμάτι είναι το ζουμί. Κι εκεί, η ομάδα του ΠΑΟΚ χτίζει εδώ και τρία χρόνια μια αγωνιστική συνέπεια που την ανεβάζει σκαλί-σκαλί σε ανώτερα ποδοσφαιρικά πατώματα.

Ο φετινός σκόπελος, που μαγνήτιζε το καράβι προς το μέρος του, ήταν ορατός. Μόνο που δεν ξεκίνησε με την πρόσληψη Μπερέτα, αλλά με την απομάκρυνσή του: Ok, με τον Δερμιτζάκη θα αλλάξει η ψυχολογία προς το καλύτερο, τακτικά όμως πως θα το χειριστεί το θέμα; Ο χρόνος ήταν ελάχιστος, το παιχνίδι με τον Άγιαξ πλησίαζε, και το σχοινί τεντωνόταν στο όριό του. Ο Δερμιτζάκης πήρε τη σωστή απόφαση. Η οποία ήταν και η πιο κρίσιμη. Σύστημα Σάντος, χωρίς τον Σάντος, με λίγες πινελιές δικές του. Για να αφομοιωθεί πιο εύκολα. Για να νιώσουν οι παίκτες ότι επιστρέφουν σ’ έναν αγωνιστικό βιότοπο τον οποίον γνωρίζουν καλά, τον οποίον μπορούν να ελέγξουν.

Και ιδού! Μετά τα 5 πρώτα επίσημα παιχνίδια της σεζόν, ο ΠΑΟΚ παίζει με το 4-2-3-1 του Σάντος, όντας όμως πολύ περισσότερο αποτελεσματικός και θεαματικός. Την ίδια ώρα έχει καταφέρει να διορθώσει τις «ανορθογραφίες» του ρόστερ του, βλέπε Μπουσαιντί αντί Σνάουτσνερ, προσθήκη Σαλπιγγίδη, επιστροφή Αθανασιάδη και να έχει την τύχη να έχει κάτω από τα δοκάρια τον –καλύτερο του Χαλκιά- Κρέσιτς, έστω κι αν για να συμβεί αυτό ο πρώτος είχε την ατυχία να τραυματιστεί. Στο γήπεδο η ομάδα τσουλάει ρολόι, έχει λύσεις για κάθε απώλεια (πλην της θέσης του αμυντικού χαφ) κι ο κόσμος γουστάρει αυτό που βλέπει κι αυτό που νιώθει ότι δημιουργείται.

Η μαγιά αυτή όχι μόνο αρκεί για να κάνει ο ΠΑΟΚ πορεία πρωταθλητισμού, αλλά του δίνει και τη δυναμική για να παραμείνει γαντζωμένος σ’ αυτήν και τα επόμενα χρόνια. Λες και το σύνθημα του τίτλου ήταν μια κρυμμένη αλήθεια, που της έμελλε να φανερωθεί χρόνια αφότου πρωτακούστηκε στις κερκίδες της Τούμπας. Όντως, τα πράγματα δείχνουν να είναι «εντάξει». Και ο «μεγάλος ΠΑΟΚ» back on track.

Γιάννης Τσάουσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr