Με 4-2-3-1 και την ευχή να βρεθούν στο… κακό τους φεγγάρι!

Πάνε δεκατέσσερα χρόνια από τη νύχτα στο «Μάξιμιρ» που κρατήσαμε την πίεση των Κροατών και φέραμε 1-1 στον δρόμο που οδηγούσε στο γαλλικό Μουντιάλ.

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Είχαμε προηγηθεί με ένα ωραίο πλασεδάκι του Ντέμη Νικολαΐδη (που έκανε πρώτη φορά την κίνηση του πιστολέρο στον πανηγυρισμό) από πάσα με… μοιρογνωμόνιο του Βασίλη Τσιάρτα, στην πλάτη του Σλάβεν Μπίλιτς. Μας είχαν ισοφαρίσει μετά με τον Σούκερ, αλλά κρατήσαμε με δύο ωραίες αποκρούσεις του Ηλία Ατματζίδη την ισοπαλία και αν δεν μας νικούσαν στη Θεσσαλονίκη, τον επόμενο Απρίλη, ή αν ο Σμάιχελ δεν έβγαζε την μπάλα εκτός στο σουτ του Αλεξανδρή τον Νοέμβρη του 1997, η Ελλάδα θα είχε πάει στο Μουντιάλ και θα είχε εμποδίσει την κροατική έκπληξη!

Είναι οι μικρές λεπτομέρειες που γράφουν ωστόσο την ιστορία. Η Κροατία, που το 1996 μετρούσε μόλις λίγα χρόνια ανεξαρτησίας, έχτισε πάνω στην επιτυχία εκείνη που είδε την ομάδα να κατατάσσεται τρίτη στη Γαλλία, κοντράροντας τους διοργανωτές και μετέπειτα παγκόσμιους πρωταθλητές στον ημιτελικό. Η νίκη επί της Ολλανδίας του Χίντινκ με 2-1 στον μικρό τελικό επιβεβαίωσε και την παρουσία του Σούκερ ως πρώτου σκόρερ του τουρνουά και επίσης ανέδειξε μία φουρνιά παικτών που άλλοι ήδη έπαιζαν παντού στην Ευρώπη και άλλοι πήραν μεταγραφή αμέσως μετά.

Πάντως τότε, σε εκείνο το ματς του 1996, μέναμε μαζί με τους Κροάτες στο «Intercontinental» και μας είχε κάνει τρομερή εντύπωση ότι ήταν στο μπαρ μέχρι τις δύο τη νύχτα την παραμονή του αγώνα, παίζοντας χαρτιά, καπνίζοντας και πίνοντας (ειδικά ο Αλέν Μπόκσιτς είχε γίνει φέσι). ?στόσο αυτό δεν έγινε ποτέ αντιληπτό στο γήπεδο. Η ομάδα είχε προπονητή τον Τσίρο Μπλάζεβιτς πια, αντί του πολύ σεβαστού σε όλους Τόμισλαβ Ιβιτς που δεν ανεχόταν βεντετισμούς. Ο Τσίρο -πολύ διαφορετικός στα θέματα πειθαρχίας από τον Ιβιτς αν και το ίδιο κοσμοπολίτης- ήταν προσωπική επιλογή του προέδρου Τούτζμαν και για να μην έχει μπλεξίματα με τους σταρ, τους άφηνε να αλωνίζουν. Ο Μπίλιτς, ο Σούκερ, ο Μπόκσιτς και ο Προσινέτσκι έκαναν κουμάντο και ήταν κοινό μυστικό!

Τότε η Εθνική ομάδα είχε στον πάγκο τον Κώστα Πολυχρονίου, ο οποίος παρά τη συνεχή κριτική που δεχόταν έκανε μία πάρα πολύ καλή δουλειά και άφησε εξαιρετική παρακαταθήκη για τον άθλο του 2004. Ολοι σχεδόν οι βασικοί πρωταγωνιστές του έπους της Πορτογαλίας πήραν το βάπτισμα του πυρός επί των ημερών του. Αλλά εκείνη η επίσκεψή μας στην Κροατία συνέπεσε και με τη σημαντική νίκη των Ελπίδων μέσα στο Κάρλοβατς με 1-0 από γκολ του Νίκου Λυμπερόπουλου, με αρχηγό τον Καραγκούνη και όλα τα παιδιά που έφτασαν το 1998 στον τελικό του Euro στο Βουκουρέστι.

Η τωρινή μας επίσκεψη στο Ζάγκρεμπ έχει την εικόνα ενός αγώνα μπαράζ. Ναι, σαφέστατα και δεν κρίνεται τίποτε από τώρα, αλλά τυχόν ήττα θα μας αφήσει πέντε πόντους πίσω από τους παίκτες του Μπίλιτς και αυτόματα θα κυνηγάμε σκιές. Επειδή αυτή η ομάδα πάντα λειτουργούσε καλύτερα υπό πίεση, έχω την πεποίθηση πως θα βγάλει και απόψε τον καλύτερο εαυτό της και θα αποφύγει τα λάθη αυτοσυγκέντρωσης που μας έβαλαν να κυνηγάμε το σκορ με τη Γεωργία. Ο Φερνάντο Σάντος, σε αντίθεση με τον απομονωμένο στον κόσμο του Οτο, είναι ένας άνθρωπος που ξέρει τι γράφεται και τι λέει ο κόσμος. Μιλώντας μαζί του στο αεροδρόμιο, είχες την αίσθηση πως έχει ήδη διδαχτεί από τα λάθη της Παρασκευής. Πώς θα παραταχθούμε; Πιστεύω με ένα 4-2-3-1 που θα μας διευκολύνει στην άμυνα και θα μειώσει τους χώρους για του Κροάτες, ώστε να μη μας βγάζουν κάθετες πάσες. Η είσοδος του Τζιώλη θα αυξήσει την ικανότητά μας να κρατήσουμε μπάλα, ενώ η οπισθοχώρηση του Κατσουράνη δίπλα του θα μπορεί να λειτουργήσει και σαν ένα μαξιλάρι για τους δύο κεντρικούς αμυντικούς, τον Αβραάμ και τον Παπασταθόπουλο, οι οποίοι με εξαίρεση τη φάση του γκολ την Παρασκευή πήγαν εξαιρετικά.

Ο Σαλπιγγίδης, μόνος στην κορυφή, ίσως να είναι η πιο πιθανή επιλογή, αλλά αν μου επιτρέπετε να… κάνω και εγώ λίγο τον ομοσπονδιακό προπονητή, θα επέλεγα τον Σαμαρά για μόνο μπροστά, επειδή η τεχνική του κατάρτιση του δίνει το δικαίωμα να παίζει σωστά τη θέση. Τον Σαλπιγγίδη θα τον έβαζα δεξιά στην τριάδα των παικτών πίσω από το «1» της κορυφής, αφού πια μοιάζει πολύ πιο εξοικειωμένος με τη θέση αυτή παρά όταν πατάει περιοχή. Όσο για αντικαταστάτη του Σπυρόπουλου, που πήγε έξοχα την Παρασκευή, θα έβαζα τον Τζαβέλλα, ο οποίος με την περσινή του χρονιά στο πρωτάθλημα είχε θέση και στο Μουντιάλ κανονικά!
Η Κροατία έστειλε ένα μήνυμα σε όλους μας με το 3-0 επί της Λετονίας, αλλά παραδοσιακά είναι ομάδα ψυχολογίας και αλλοπρόσαλλη. Ας ελπίσουμε απόψε να είναι στο κακό τους… φεγγάρι κάποια σημαντικά στελέχη τους και να πάρουμε έναν πόντο για να τον φέρουμε στην Ελλάδα, ρεφάροντας την γκέλα της πρεμιέρας.

Tο άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου δημοσιευτηκέ στο φυλλο της Sportday 07/09/2010