Οι «σωματοφύλακες» της πορτοκαλί μπάλας

Ήμουν βέβαιος ότι αυτοί που αναλαμβάνουν αυτόκλητα την υπεράσπιση του μπάσκετ στην Ελλάδα τόσα χρόνια, θα το έκαναν με την ίδια λύσσα που το πράττουν πάντα.

Γράφει ο Κώστας Μιαούλης

Μέσα στο παραλήρημα τους, προκειμένου να δικαιολογήσουν την κωμωδία που όλοι παρακολουθήσαμε το απόγευμα της Πέμπτης, γράφουν για σκληρή κριτική που έγινε στους παίκτες που για την ώρα συμβαίνει μόνο στη φαντασία τους, ενώ ταυτόχρονα παραδέχονται ξεκάθαρα την επιλογή αντιπάλου. Δεν κατανοούν ότι στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, από μόνοι τους το μικραίνουν, από μόνοι τους δημιουργούν κλίμα φόβου.

Ασφαλώς είναι οι ίδιοι, οι οποίοι με το σκεπτικό του ότι το μπάσκετ πρέπει να απευθύνεται σε λίγους και καλούς, κρατούν το άθλημα σε χαμηλό επίπεδο δημοτικότητας ή τουλάχιστον σε επίπεδο λαοφιλίας ανακόλουθο με τις επιτυχίες που έχει εδώ και πολλά χρόνια. Κι ασφαλώς είναι οι ίδιοι που καλλιεργούν το κλίμα κόντρας με το ποδόσφαιρο. Κανένας ποδοσφαιρικός σπίκερ δεν θ’ ασχοληθεί ποτέ σε μετάδοση του, κάνοντας σύγκριση με το μπάσκετ. Αντίθετα θυμάμαι ουκ ολίγες φορές εκλεκτούς συναδέλφους του ρεπορτάζ της καλαθοσφαίρισης ν’ αναφέρονται στο ποδόσφαιρο με προσβλητικά υπονοούμενα του στιλ πως αυτοί που το παρακολουθούν είναι κατώτερου ΙQ. Προσπερνώ τις γνωστές εξυπνάδες και πάω παρακάτω.

Πρώτα απ’ όλα ορισμένοι έχουν μπλέξει τα μπούτια τους. Είναι άλλο το συλλογικό επίπεδο, όταν κάποια ομάδα πιθανώς να κάνει επιλογή γιατί απλούστατα μιλάμε για μια ανώνυμη εταιρεία που έχει ως στόχο το κέρδος. Όταν μιλάμε για Εθνική ομάδα όμως, έχουμε να κάνουμε με αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Αυτομάτως λοιπόν η Εθνική του μπάσκετ, όπως και κάθε άλλου σπορ, αντιπροσωπεύει τη χώρα με ότι αυτό συνεπάγεται. Εκτός από το αγωνιστικό, στην παράμετρο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος μπαίνουν μοιραία και άλλα θέματα. Το ηθικό κομμάτι ασφαλώς και μπαίνει παραπάνω στις Εθνικές ομάδες λοιπόν, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να το κουκουλώσουν ή να το εξισώσουν.

Με μεγάλη λύπη διάβασα σε κομμάτια μπασκετικών, να προσπαθούν να πείσουν ότι ο στόχος δεν ήταν ν’ αποφύγουμε την Ισπανία, αλλά τον προημιτελικό με τις ΗΠΑ ή κατ’ επέκταση και τους δύο. Τουλάχιστον δύο μπασκετικοί συνάδελφοι σήμερα το πρωί, εξέφρασαν την διαφωνία τους με την άποψη ότι το θέμα μας δεν ήταν η Ισπανία και μάλιστα ξέρουν πως αυτή προέκυψε στην διαδρομή (κατά το με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω), μετά την ήττα των Γάλλων από τους Νεοζηλανδούς από τους ρεπόρτερ που ήθελαν να δικαιολογήσουν αυτή την επιλογή. Επίσης το επιχείρημα του ότι και οι Γάλλοι (με βάση την ιστορία της χώρας του τους δεν είναι τυχαίο ότι πήγαν να διαλέξουν αντίπαλο, αλλά τελικά τους έκατσε ακόμα χειρότερα) τράβηξαν τον ίδιο δρόμο, δεν αθωώνει την δική μας συμπεριφορά.

Η Ελλάδα για τον κόσμο συμπεριλαμβανόταν πριν από την έναρξη του τουρνουά μέσα στα τρία φαβορί για τον τίτλο. Μια ομάδα φόβητρο έτσι όπως παρουσιάστηκε στα φιλικά από τους ειδήμονες λοιπόν, αλλά και μια ομάδα με την παράδοση που έχει δημιουργήσει η Ελλάδα στο μπάσκετ δεν μπορεί να κάνει επιλογές. Αυτόματα το 3ο φαβορί από το ζενίθ των φιλικών βρίσκεται στο ναδίρ από άποψη απόδοσης (για την οποία έχει γίνει κοκοκό από την πρώτη αγωνιστική) και διαλέγει και αντίπαλο. Ένας κόσμος που έχει προσδοκίες λοιπόν βλέπει πέρα από τα προβλήματα μια ομάδα που βγάζει μοιραία και φόβο, από τη στιγμή που επιλέγει αντίπαλο. Μοιραία λοιπόν από τη στιγμή που επιλέγεις αντίπαλο, φοβάσαι.

Πέρα απ’ αυτά καμία κριτική δεν έχει γίνει στα διάφορα επιχειρήματα του Καζλάουσκας που προσπαθεί να μεταφέρει σε εξωγενείς παράγοντες τα προβλήματα που έχουν προκύψει. Πρόσφατα μίλησε για την επιλογή των διακριθέντων από τον Τύπο με οπαδικά κριτήρια λες και αυτό δεν συνέβαινε όλα αυτά τα χρόνια και τώρα είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται τέτοιο φαινόμενο. Επίσης δεν μπόρεσα να κατανοήσω με ποιόν τρόπο δικαιώθηκε ο Λιθουανός κόουτς έναντι του Μπλατ. Μήπως ο Καζλάουσκας ήξερε πως οι Γάλλοι θα κάτσουν να χάσουν, από τη στιγμή που εμείς χάσαμε; Με λίγα λόγια λοιπόν ο Λιθουανός θέλοντας ν’ αναδείξει πως επαληθεύτηκαν οι δικές του εκτιμήσεις, επιβεβαιώνει πως παρακολουθήσαμε μέχρι τώρα ένα τουρνουά παρωδία.

Σε τελευταία ανάλυση οι δημοσιογράφοι- σωματοφύλακες του μπάσκετ, αφού μιλούν για τον σκοπό που αγιάζει τα μέσα ας μην αναρωτιούνται για τα όσα συμβαίνουν εσχάτως στο άθλημα τους γιατί ο καθένας στο ρητό αυτό δίνει την δική του ερμηνεία. Κι επειδή ορισμένοι γνωρίζουν καλά, ας μην μιλάνε για την ποδοσφαιρική αλητεία που έχει μεταφερθεί στο μπάσκετ. Οι κάφροι όταν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος, θα κάνουν τα καφριλίκια τους, ειδικά μάλιστα όταν τα κακώς κείμενα κουκουλώνονται για να μην σπιλωθεί η εικόνα του σπορ. Μάλιστα έμαθα ότι η Ομοσπονδία δυσαρεστήθηκε επειδή κάποιοι συνάδελφοι που καλύπτουν το ρεπορτάζ ήταν καυστικοί με τη συμπεριφορά των εμπλεκομένων παικτών στον …φιλικό αγώνα με τη Σερβία.

ΥΓ1: Για να μην ακούσω τις γνωστές αρλούμπες περί πολέμου στην ομάδα, όταν θα τελειώσει το τουρνουά, θα μιλήσω όχι για αγωνιστικά θέματα, γιατί για να μιλήσεις για τέτοια προφανώς πρέπει να πάρεις άδεια από τους ειδήμονες. Θα προχωρήσω όμως κάποιες δυσάρεστες διαπιστώσεις.

ΥΓ2: Λυπάμαι πραγματικά γιατί σε αυτό το κείμενο μπορεί να φανεί ότι συμπεριλαμβάνω όλους τους μπασκετικούς συναδέλφους, αλλά δεν είναι έτσι. Απλά στο μπάσκετ οι φωνές που θέλουν ν’ αναδείξουν ότι δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα συνήθως πνίγονται για το …καλό του αθλήματος.

ΥΓ3: Επειδή λένε όλοι ότι πρέπει να μιλάμε πριν από τα ματς, προσωπικά διάβασα έναν πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο gazzetta.gr πριν γίνει το ματς της Εθνικής με τη Ρωσία και ανήκει στο Μάνο Μανουσέλη και ήταν κάθετος για το αν έπρεπε να χτυπήσει η Εθνική το παιχνίδι. Τον διάβασα και σήμερα και κρατάω κυρίως το κομμάτι στο οποίο αναρωτιέται πως ένας πατέρας θα κληθεί να εξηγήσει σε ένα παιδί ότι είναι καλύτερο να έρθεις 3ος παρά 2ος. Με άλλα λόγια αυτό που επισήμανα και γω χθες ραδιοφωνικά, όταν έλεγα πως ένα γονιός που θα πάει το παιδί του να μάθει μπάσκετ, πρέπει να του διδάξει και την παράμετρο της ηθελημένης ήττας.

ΥΓ4: Ευτυχώς στην καριέρα μου δεν θα χρειαστεί να πανηγυρίσω γκολ αντίπαλης Εθνικής ομάδας ως σπίκερ για να διαλέξω πιο εύκολο αντίπαλο. Για τους μπασκετικούς με τις εσκεμμένες ήττες, δεν είμαι βέβαιος…

ΥΓ5: Η δημοκρατικότητα που διέπει το ποδόσφαιρο, το κάνει και περισσότερο λαοφιλές. Αντίθετα στο μπάσκετ, ή θα πρέπει να δέχεσαι την άποψη των ειδημόνων ή αλλιώς πας στο πυρ το εξώτερο.