Τέλειωσαν, λοιπόν κι αυτές οι μεταγραφές και το συμπέρασμα στο φινάλε για τον Ολυμπιακό είναι πως έτσι το ήθελε ο Ερνέστο το ρόστερ κι έτσι το έχει. Απλά πράγματα. Ουσιαστικά ήθελε δύο ενδεκάδες. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Να έχει π.χ. τους Νικοπολίδη, Τοροσίδη, Αβραάμ, Μέλμπεργκ, Μπράβο, Ντουντού, Ουρτάδο, Ιμπαγάσα, Φετφατζίδη, Μήτρογλου, Ριέρα. Και να έχει και τους Πάρντο, Γκαλίτσιο, Μοντέστο, Ποτουρίδη, Χολέμπας, Γιαννάκη, Ρόμενταλ, Φούστερ, Ζαϊρί, Πάντελιτς και τον Νέμεθ η, τον Μιραλάς.
Ο Βαλβέρδε δεν θέλει πολλούς παίκτες να δουλεύει, δεν έχει κι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις και θεωρεί ότι τουλάχιστον μέχρι το Δεκέμβρη θα τα έχει βγάλει πέρα. Και τότε θα αποφασίσει αν χρειάζεται κι άλλο αίμα.
Εύκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει μία συσσώρευση ποδοσφαιριστών στον μεσοεπιθετικό τομέα. Ειδικά οι…γύρω γύρω από τον σέντερ φορ είναι πολλοί. Από τον Φουστέρ και τον Φετφατζίδη έως τον Νέμεθ και τον Μιραλάς-ο Ιμπαγάσα δεν είναι ακριβώς τέτοιος παίκτης. Από πιο πίσω ξεκινάει. Το παιδί είναι πλέϊ μέϊκερ.
Τέλος πάντων, από εκεί που πέρσι ο Ολυμπιακός έψαχνε με το κιάλι να βρει επιθετικογενείς παίκτες, καλύτερα τώρα. Καλύτερα να έχεις και να σου περισσεύουν, παρά να είσαι στο τσίμα τσίμα και στην πρώτη στραβή να ξεμένεις.
Κ. Νικολακόπουλος