Τελευταία ευκαιρία και… σουτ

Είναι σαφές ότι η νέα διοίκηση του Ολυμπιακού είχε σεβαστεί σχεδόν όλες τις αποφάσεις της προηγούμενης διοίκησης του συλλόγου. Ακόμη κι αν ήταν ξεκάθαρο ότι ευθύς εξ αρχής δεν συμφωνούσε μαζί της.

Εξίσου σαφές είναι ότι ο Β. Μαρινάκης δεν θα έκανε ατελείωτη υπομονή, ειδικά ακριβώς γι΄ αυτά τα πράγματα στα οποία δεν συμφωνούσε. Θα έδινε ευκαιρίες. Όποιος μπορούσε να τις αρπάξει, θα τις άρπαζε. Η τελευταία ευκαιρία ήταν τα παιχνίδια με την Μακάμπι. Ο ταπεινωτικός αποκλεισμός σήμανε το τέλος κάποιων.

Πολλοί αρχικά πίστεψαν ότι εκείνο το, «να μείνουν στο Τελαβίβ», που είχε πει ο Μαρινάκης για τον Λίνεν και τον Ντιόγο, ήταν απλά προϊόν εκνευρισμού. Ειδικά για τον Βραζιλιάνο, καθότι η πιο ακριβή μεταγραφή του σύγχρονου Ολυμπιακού.

Όμως, αποδείχθηκε πως ήταν πραγματικά η τελευταία ευκαιρία. Ο Γερμανός προπονητής έφυγε από εκείνο το βράδυ. Ο νεαρός Λατινοαμερικάνος δυό εβδομάδες αργότερα, όταν εμφανίστηκε η πρόταση από το Ρίο Ντε Τζανέϊρο.

Ουσιαστικά, τελευταία ευκαιρία ήταν και για τον Μαρέσκα εκείνα τα παιχνίδια. Μην κοιτάτε που ακόμη ο Ιταλός δεν έχει φύγει. Προσέξτε τη λέξη ακόμη… Και μην αποδειχθεί ότι ήταν εκείνα τα ματς τελευταία ευκαιρία και για άλλον…

Και κάτι τελευταίο: να με συγχωρούν οι φίλοι Ολυμπιακοί, αλλά όπως είδαμε τον ΠΑΟΚ στα παιχνίδια του με τόσο δυνατές ομάδες, τουλάχιστον από πλευράς ονομάτων, όπως ο Άγιαξ κι η Φενέρμπαχτσε, αυτή την στιγμή ο Δικέφαλος του Βορρά είναι καλύτερος του Ολυμπιακού-αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς.

Όπερ σημαίνει ότι ο Βαλβέρδε έχει ακόμη περισσότερη δουλειά για να καλύψει το χαμένο έδαφος, όχι μόνο σε σχέση με τον περσινό νταμπλούχο ΠΑΟ, αλλά και από τον περσινό δεύτερο ΠΑΟΚ. Αναμένοντας να δούμε και την ΑΕΚ, βέβαια…

Κ. Νικολακόπουλος