Ο Βαλβέρδε έφερε τον Μπελούτσι!

Δηλαδή, γύρισε ο Ολυμπιακός του 5-1 επί της Μπενφίκα και του 4-0 επί της Χέρτα; Ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε ήταν εκείνος στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε είναι κι αυτός, με τη Ρόμα. Με τη…διαφορά ότι εκείνα ήταν ματς για το ΟΥΕΦΑ, ενώ το τωρινό είναι απλά ένα φιλικό…

Ο Ερνέστο δεν είναι κανένας χαζός. Το είπε αμέσως μετά το ματς, «μην μας ξεγελάει η νίκη». Γιατί ήξερε πολύ απλά ότι ήταν μαγική εικόνα. Όμως, κι εκείνα τα εκπληκτικά σκορ μαγική εικόνα ήταν, για όποιον θυμάται. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, άλλωστε. Εννιά φορές στις δέκα, οι μεγάλοι θρίαμβοι και οι μεγάλες πανωλεθρίες, γίνονται μέσα από συγκυρίες. Μην κοροϊδευόμαστε: Η Ρόμα είχε ευκαιρίες να κάνει κι αυτή πέντε γκολ, αφού αμυντικά ο Ολυμπιακός ήταν τρύπιος, ιδίως από αριστερά-είναι να σταυροκοπιέσαι με την αντίδραση του κατά τα άλλα ορεξάτου Μπράβο στη φάση της ισοφάρισης των Ιταλών.…

Η ουσία είναι άλλη: με την αύρα του Ερνέστο έγινε ένα αποτέλεσμα, που αν μη τι άλλο μπορεί να βοηθήσει την ομάδα να πάρει λίγο τα πάνω της ψυχολογικά. Να πάρει λίγο ηθικό, από εκεί που ήταν κάτω του μηδενός, μετά τον αποκλεισμό στο Γιουρόπα Λιγκ.

Κι έτσι όπως ήρθε αυτή η νίκη επί της δεύτερης ομάδας του Καμπιονάτο, ταπώθηκε και η ιστορία της μεταγραφής του Μπαπτίστα…Ουδείς ασχολήθηκε με τον Βραζιλιάνο, για τον οποίο ο Μοντάλι της Ρόμα επιβεβαίωσε ότι μπορεί να έρθει στον Ολυμπιακό…

Τα βλέμματα, πολύ λογικά, ήταν αλλού.

Ήταν στον…Μπελούτσι που έφερε ο Βαλβέρδε! Στον Ιμπαγάσα ντε. Σε ρόλο Μπελούτσι τον έβαλε κι ο κονταπίθαμος Αργεντίνος έδειξε ότι μπορεί να βγει σε καλύτερη μεταγραφή του Ολυμπιακού.

Ήταν στον Ζαϊρί, που μπήκε στο ημίχρονο και ήταν μέσα και στα τέσσερα γκολ της επανάληψης. Και τη φάση του 2-1 αυτός την ξεκίνησε. Έδειξε στον Ερνέστο ότι πολύ κακώς ξεκίνησε με τον Όσκαρ έξω δεξιά-ο Ισπανός έχασε έδαφος, όπως κι ο Μαρέσκα... Αντίθετα, ο Μήτρογλου πέρασε ένα «μήνυμα» στον προπονητή…

Ήταν στα πιτσιρίκια, που έδωσαν φρεσκάδα στην ομάδα, με τους Φετφατζίδη, Σοϊλέδη να βάζουν και γκολ. Τον Παπαδόπουλο έστω με το άναρχο παιχνίδι του να έχει τρεξίματα. Τον Ποτουρίδη να δείχνει ότι το παιδί δεν είναι να το υποτιμάς.

Ήταν στο Ριέρα, που δικαίωσε τον…Λίνεν, αφού μοιάζει εντελώς ανέτοιμος.

Ήταν στον Ντουντού, που φαντάζει ως ο ηγέτης αυτού του Ολυμπιακού, τώρα που δεν πονάει στα πόδια του.

Ήταν στον Μοντέστο, που έκανε εμφάνιση άξια για ενδεκαδάτου αμυντικού του Ολυμπιακού.

Ήταν στον Πάρντο, που είχε όλο το…φάρδος, το οποίο πρέπει να συνοδεύει ένα καλό γκολκίπερ, αλλά και μία πολύ καλή ετοιμότητα σε δύο τρεις εξόδους.

Και μην ξεχνάμε ότι ο Βαλβέρδε δεν είχε Τοροσίδη, Μέλμπεργκ, Ρόμενταλ. Κι ότι επίκεινται και δύο ακόμη ενισχύσεις…

Κ. Νικολακόπουλος