FC: Ολυμπιακέ οπαδέ, μη γυρίζεις πλάτη στην αλήθεια

Η παράδοση-παραλαβή έγινε όπως της έπρεπε. Σαν διευρυμένη οικογενειακή συγκέντρωση στην οποία πολλά μέλη της φαμίλιας είχαν χρόνια να ειδωθούν μεταξύ τους. Με την επιβεβλημένη συγκινησιακή φόρτιση, ευχές, αγκαλιές, φιλιά και τα τοιαύτα. Και τώρα που ο κ. Μαρινάκης είναι και επισήμως μεγαλομέτοχος της ομάδας, πάμε στο προκείμενο.

Όπως κάθε καλοκαίρι τέτοια εποχή, πόσο μάλλον αυτό που η ομάδα προέρχεται από μια χρονιά διάλυσης και αγωνιστικής κατάρρευσης, ο κόσμος ασχολείται με την ενίσχυση της ομάδας θέτοντας τον ποιοτικό πήχη ψηλά. Μόνο που φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κι αυτό το «διαφορετικό» έχει δημιουργήσει ένα οξύμωρο σχήμα το οποίο επικρατεί. Ποιο είναι αυτό; Ότι οι φίλοι του Ολυμπιακού απαιτούν από τον νέο μεγαλομέτοχο «τα πάντα» την ίδια ώρα που οι αντικειμενικές συνθήκες, όχι τόσο ίσως οι οικονομικές αλλά σίγουρα οι χρονικές που πιέζουν αφόρητα, ανεβάζουν τον συντελεστή δυσκολίας στα ύψη.

Η καλή προαίρεση σίγουρα υπάρχει αλλά δεν αρκεί από μόνη της για τίποτα. Οι αντικειμενικές συνθήκες λένε ότι αυτό που έχουν στο μυαλό τους οι οπαδοί της ομάδας (συνεχές cash flow, εντυπωσιακές μεταγραφές κλπ.) θα μπορούσε να συζητηθεί μόνο αν ο κ. Μαρινάκης παραλάμβανε μία ομάδα έτοιμη από πλευράς ρόστερ, με ελάχιστες ανάγκες. Η αλήθεια όμως κάθε άλλο παρά αυτή είναι. Κι επειδή αυτή καθορίζει τα πράγματα, τα δεδομένα έχουν κάπως έτσι (ανεβοκατεβάστε τον «πήχη» κατά βούλησιν):

1. Πρώτα απ’ όλα, λόγω του εύρους της συμφωνίας, η νέα διοίκηση έχει απολύτως πρώτο μέλημα την ολοκλήρωση του οικονομικού σκέλους της αγοραπωλησίας, και αμέσως μετά την «εκκαθάριση» του τοπίου και τον οργανωτικό σχεδιασμό του νέου σχήματος.

2. Ναι, ο Ολυμπιακός δεν έχει κάνει ακόμα καμία μεταγραφή «βασικού», αλλά ας μην ξεχνάμε ότι οι συμφωνίες με Μιραλάς, Επστάιν, Μέγερι έγιναν από την απελθούσα διοίκηση.

3. Η οργάνωση του μεταγραφικού σχεδιασμού, που ουσιαστικά άρχισε μετά την τοποθέτηση του Κοβάσεβιτς σε ρόλο-κλειδί, κινείται ταυτοχρόνως σε δύο επίπεδα και με περισσότερους από έναν στόχους για καθένα από αυτά: Και «γεμίσματα» χρειάζονται, αλλά και βασικοί. Διαφορετικές περιπτώσεις, διαφορετικά οικονομικά μέτρα.

4. Επειδή σε 9 ημέρες οι αγωνιστικές υποχρεώσεις ξεκινάνε, κι όσο κι αν ο κ. Μαρινάκης είπε ότι «δεν θα βιαστούμε», αναγκαστικά κάποιες κινήσεις θα γίνουν «στα τυφλά». Είτε αυτό λέγεται «παίρνουμε το ρίσκο Μπάμποβιτς και κλείνουμε μία θέση ξένου» είτε το «δίνουμε 1,2 για έναν 30χρονο Ιρανό αμυντικό χαφ» (που έχει τους δικούς του ρυθμούς, που θα φεύγει για να παίξει στο Πανασιατικό κλπ.).

5. Σε αυτό το πλαίσιο, οι κινήσεις τύπου Ιμπαγάσα είναι και δικαιολογημένες και επιβεβλημένες, υπό την έννοια ότι δεν μπορεί άπαντες να είναι «στοιχήματα». Σ’ αυτή τη χρονική στιγμή και με αυτές τις άμεσες ανάγκες είναι απαραίτητοι ποδοσφαιριστές που γνωρίζεις πολύ καλά τι μπορούν και το δεν μπορούν να κάνουν. Και ο Αργεντινός είναι τέτοιος. Ναι, είναι 34, τι να κάνουμε. Μακάρι να ήταν 2-3 χρόνια μικρότερος, αλλά τώρα έκατσε, τώρα τον χρειαζόμαστε, υπάρχει η πολυτέλεια να μετράμε τον μέσο όρο ηλικίας του ρόστερ;

6. Ακόμα κι έτσι, η αισιοδοξία δεν παύει να υπάρχει για έναν και μόνο λόγο. Ότι είναι φανερό πως η στρατηγική απόφαση είναι να «αγοραστεί χρόνος» έτσι ώστε οι 1-2 δυνατές κινήσεις να γίνουν τελευταίες. Ούτως ή άλλως, ακόμα κι αν συνυπολογίσουμε στα μέχρι στιγμής έξοδα και τον Νεκουνάμ και τον Ιμπαγάσα (συν όσους έχουν ήδη αποκτηθεί), τα χρήματα που έχουν δαπανηθεί σε ομάδες και πρώτο χρόνο συμβολαίου στους ίδιους είναι περίπου ίσα βάρκα ίσα νερά (μπορεί και λιγότερα) με τα χρήματα που αφαιρέθηκαν από το φετινό μπάτζετ λόγω αποχωρήσεων (Γκαλέτι, Ζεβλάκοφ, Λούα Λούα, Ντάτολο, Πάντος, Στολτίδης, Κόβατς, Ντομί, Λεντέσμα) συν τα 2εκ. ευρώ από την πώληση του Κ. Παπαδόπουλου.

Έτσι ή αλλιώς, ο καιρός γαρ εγγύς που λέει κι ο «Λιακό». Και μέσα στον επόμενο μήνα, στον βαθμό που ο μεγαλομέτοχος θ’ αποφασίσει να «τζογάρει», το χρήμα θα αναγκαστεί να «μιλήσει». And when money talks, bullshit walks.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... Fightclub@sday.gr