Οι ευρωπαϊκές ελπίδες και το ταξίδι της κούπας

Στη τελική ευθεία μπήκε το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, αφού είμαστε στη φάση των προημιτελικών. Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι στους “8” βρίσκονται τέσσερις ομάδες από τη Λατινική Αμερική, τρεις ευρωπαϊκές και μόνο μία από την Αφρική, που για πρώτη φορά φιλοξενεί την κορυφαία διοργάνωση, σε επίπεδο εθνικών ομάδων.

Σε όλη τη διάρκειά του τουρνουά γίνεται μεγάλη κουβέντα για την κακή κατάσταση των ευρωπαϊκών ομάδων, ωστόσο, από τις τρεις που συνεχίζουν οι δύο ελπίζουν βάσιμα στην κατάκτηση και η άλλη είναι ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Ο λόγος, για την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία, την υπολογίσιμη Γερμανία και την ατίθαση Ολλανδία.

Οι “φούριας ρόχας” εμφανίζονται όλο και καλύτεροι όσο κυλούν τα παιχνίδια και είναι κοινά αποδεκτό ότι ρόστερ τους είναι γεμάτο σε όλες τις θέσεις. Βέβαια, η μέτρια κατάσταση του Φερνάντο Τόρες που έρχεται από τραυματισμό, της στερεί ποιότητα στο τελείωμα των φάσεων, αλλά στην κυκλοφορία της μπάλας και το δημιουργικό κομμάτι, η Ισπανία συγκρίνεται μόνο με την Αργεντινή. Η ομάδα του Ντελ Μπόσκε, που είναι μια μίξη της Μπαρτσελόνα με τη Ρεάλ απέκλεισε με ευκολία τους φιλόδοξους Πορτογάλους και πλέον με την Παραγουάη να περιμένει, η είσοδος στην τετράδα είναι καθαρά στο “χέρι” της.

Πάμε τώρα στη Γερμανία, που είναι σίγουρα η καλύτερη της τελευταίας 20ετίας και σαφώς ποιοτικότερη από αυτή του 2002, που έφτασε μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης. Οι Οζίλ, Μίλλερ, Ποντόλσκι και Σβαιστάινγκερ την ανεβάζουν επίπεδο και συγκαταλέγεται στις ευχάριστες εκπλήξεις αυτού του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Βέβαια, υπάρχει ο πρόωρος τελικός που καλείται να δώσει στους “8” κόντρα στην Αργεντινή, παιχνίδι που περιμένουμε να είναι από τα καλύτερα στο Μουντιάλ.

Όσο για τους Ολλανδούς, το γεγονός ότι δεν τους υπολογίζει κανείς είναι η καλύτερη τους! Πολλές φορές οι “οράνιε” πήγαιναν σε μεγάλες διοργανώσεις με πολλά λόγια και έφευγαν άπραγοι. Η συγκεκριμένη ομάδα είναι πιο ουσιαστική από τις προηγούμενες, ενώ με τον Άριεν Ρομπέν στα καλά του, μπορεί να κάνει την υπέρβαση. Μη ξεχνάμε άλλωστε, ότι υπάρχουν και οι Σνάιντερ, Φαν ντε Φάαρτ, που η καριέρα τους πήρε και πάλι τα πάνω της.

Για τους Λατίνους θα τα πούμε μέσω της στήλης τις επόμενες μέρες. Όσο για τον νέο-α Παγκόσμιο Πρωταθλητή, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι από την τετραετία 1958-1962 που πήρε δύο σερί τρόπαια η Βραζιλία, πάντα η κούπα αλλάζει Ήπειρο! Σε αυτή την κόντρα των κατακτήσεων Αργεντινή και Βραζιλία εκπροσωπούν τη Λατινική Αμερική, ενώ Ιταλία, Γερμανία και Γαλλία την Ευρώπη. Άλλωστε, από το 1970 και έπειτα μόνο αυτές οι χώρες το έχουν σηκώσει. Το ταξίδι της μεγάλης κούπας και η παράδοση λένε Λατινική Αμερική, για να δουμε...