Κοουτσάρισμα β’ διαλογής στο Μουντιάλ

Με την ολοκλήρωση της πρώτης αγωνιστικής ύστερα από το πατατράκ της Ισπανίας από τους Ελβετούς, έχουμε μια συνολική πρώτη εικόνα για όλες τις ομάδες. Βέβαια μόνο σίγουρο δεν είναι πως τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα θα δείξουν τα ίδια πράγματα και στις προσεχείς αγωνιστικές. Έγιναν γκέλες που έχουν περιθώριο επιστροφής, έγιναν και κάποιες που μπορεί να μην έχουν. Για παράδειγμα αυτή της Ισπανίας, μπορεί να μην της κόψει την πρόκριση από τον όμιλο, αλλά είναι πιθανό να τη στείλει πρόωρα πάνω στη Βραζιλία, αν η «σελεσάο» καταλάβει την 1η θέση στον 7ο όμιλο και η Πρωταθλήτρια Ευρώπης τερματίσει 2η στον δικό της.

Αυτό που κρατάμε με βεβαιότητα μετά την πρώτη αγωνιστική, αφορά την χαμηλή ποιότητα των προπονητών. Παρακολουθήσαμε ομάδες δίχως σχέδιο, χωρίς λογική και φιλοσοφία στο παιχνίδι τους και με κάποιες προβληματικές επιλογές. Οι περισσότεροι αρέσκονται να παίζουν με έναν παίκτη στην κορυφή, αλλά το πρόβλημα είναι πως σε αυτόν τον όποιο δύσμοιρο παίζει σε κάθε ομάδα, φτάνει η μπάλα. Τουλάχιστον μετά την πρώτη αγωνιστική είδαμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει δύσκολα. Υπήρξαν πάντως κορυφαία ονόματα τεχνικών ανάμεσα σε αυτούς που παίρνουν μέρος στο Μουντιάλ, που εμφανίστηκαν παντελώς αδιάβαστοι.

Ο Ντελ Μπόσκε χθες προτίμησε να αφήσει στη μοναξιά του τον Βίγια, ο Νταβίδ Σίλβα ήταν εκτός ρυθμού και με τον Τόρρες να μην μπορεί να παίξει όλο το ματς, οι Ισπανοί εγκλωβίστηκαν και αναλώθηκαν σε μακρινά σουτ απέναντι στην πολυπρόσωπη άμυνα των Ελβετών. Ο Μπούσκετς πήρε τη θέση από τον Φάμπρεγας που δεν χρησιμοποιήθηκε καν και είναι βέβαιο πως στην Ισπανία θα γίνει μεγάλη κουβέντα. Ο Ινιέστα ήταν σαφώς ανέτοιμος και τραυματίστηκε κιόλας, ενώ οι Μάτα και Νάβας θα έπρεπε να πάρουν θέσεις στα άκρα.

Ο Πολ Λε Γκουεν με το Καμερούν δεν ξέφυγε από τον κανόνα. Άφησε έξω τον Άλεξ Σονγκ που ήταν την χρονιά που πέρασε η μισή Άρσεναλ μόνος του με την Ιαπωνία και το πλήρωσε και άργησε πολύ να βάλει τον Εμανά. Για τον «αστρολόγο» Ντομενέκ οποιοδήποτε σχόλιο είναι περιττό. Ο Κεϊρόζ βλέπει τον λάκκο του να έχει ήδη…σκαφτεί από τους Κριστιάνο Ρονάλντο και Ντέκο. Η Αργεντινή μπορεί να διασώθηκε στο πρώτο ματς και να κέρδισε έστω και δύσκολα, αλλά όσο υπάρχουν εμμονές του στιλ Ιγκουάιν αντί Μιλίτο, θα έρθει η ώρα που θα στραβώσουν τα πράγματα. Ο Ντούνγκα με την Βόρεια Κορέα άφησε τους ποδοσφαιριστές να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά με τις ατομικές εμπνεύσεις, απέναντι σε μια καλά οργανωμένη άμυνα και οργανωμένο σχέδιο να τη διασπάσει δεν υπήρχε. Βέβαια υπάρχει και το «βατόμουρο» της πρώτης αγωνιστικής που ανήκει στον Ράντομιρ Άντιτς. Μια ομάδα με ένα κάρο παικταράδες η Σερβία, αλλά σημάδια οργανωμένου ποδοσφαίρου, έδειξε όσα και η Ελλάδα (δηλαδή τίποτα), στο πρώτο δικό της ματς. Ακόμα και οι Καπέλο και Λίπι που απ’ όλους τους συναδέλφους τους στο Μουντιάλ, βρίσκονται μια σκάλα παραπάνω, υπάρχουν πράγματα που μπορεί να παρατηρήσει κανείς.

Η προφανής έλλειψη εναλλακτικών πλάνων στις περισσότερες ομάδες και οι φτωχές ιδέες των προπονητών, οδήγησαν σε αυτό το τραγικό θέαμα της πρώτης αγωνιστικής. Στη λογική του μηδενικού ρίσκου, οι περισσότεροι τεχνικοί επέλεξαν να πάνε σε λύσεις πιο έμπειρων, αλλά συνάμα και πιο κουρασμένων ποδοσφαιριστών, αφήνοντας εκτός όπλα που θα μπορούσαν να τους δώσουν καλύτερα τρεξίματα, ίσως πιο πολλές επιθετικές εμπνεύσεις, πιο καθαρό μυαλό και άρα καλύτερα αποτελέσματα.

ΥΓ: Στην πορεία και όταν αρχίσουν τα νοκ-άουτ η απώλεια του Μπάλακ μπορεί να κοστίσει στη Γερμανία. Όμως η απουσία του έδωσε τη δυνατότητα να παίξει πιο γρήγορο ποδόσφαιρο η «νασιονάλμανσαφτ» με την συγκεκριμένη τριάδα πίσω από τον Κλόζε και μάλλον ο Λεβ ευνοήθηκε από την ξεκάθαρη επιλογή που είχε για την ενδεκάδα του.