Το «ζωντόβολο» Γκριν και η κριτική στους διεθνείς

Είναι σύνηθες φαινόμενο μετά από κάθε ήττα της Εθνικής να ακολουθεί κριτική των ΜΜΕ και την επομένη της κριτικής, δηλώσεις των διεθνών από τους οποίους προκύπτει η δυσαρέσκειά τους.

Οι δηλώσεις του Αλέξη Τζόρβα για το θέμα μαρτυρούν του λόγου το αληθές.

Κατά τη γνώμη μου, συμβαίνουν ταυτόχρονα δύο πράγματα. Δεν έχουμε μάθει να χάνουμε, και δεν αντέχουμε στη σκληρή κριτική.

Από πού κι ως πού προκύπτει περίπου ως αυτονόητο ότι η Εθνική μας ομάδα θα συμμετέχει στα τελικά κάθε μεγάλης διοργάνωσης.
Επειδή μας συνέβη και τρεις φορές στις τελευταίες τέσσερις μεγάλες διοργανώσεις, φαίνεται ότι πήραμε ψηλά τον αμανέ και νομίζουμε ότι κάποιοι είμαστε.

Ειδικά όσοι έχουν χαλαρή σχέση με το άθλημα και το θυμούνται όταν βρισκόμαστε σε μεγάλες διοργανώσεις. Γιατί νομίζουν ότι ήρθε η ώρα για μεγάλες τηλεθεάσεις ή εξαντλούν όλους τους υπερθετικούς -όπως έγινε στην Πορτογαλία- ή τους ρίχνουν όλους στην πυρά, -όπως έγινε στο EURO 2008- και όπως γίνεται τώρα, μετά την ήττα από τη Ν. Κορέα.

Προφανώς, έχει χαθεί η αίσθηση του μέτρου. Κι αφού δεν υπάρχει επιτυχία για να πουλήσουμε, πουλάμε σκοτωμούς στα αποδυτήρια, ίντριγκες και εξωτερική κριτική στον Ρεχάγκελ και στους ποδοσφαιριστές.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη αφορά την αδυναμία των διεθνών να αποδεχθούν μια σκληρή κριτική που τους γίνεται. Η κριτική ξορκίζεται από τους παλιότερους διεθνείς με τη φράση… «δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα».

Πρόκειται για τεράστιο λάθος. Δεν έχει να αποδείξει τίποτα αυτός που κρεμάει τα παπούτσια του. Όσοι μπαίνουν στο γήπεδο έχουν να αποδείξουν κάθε φορά την αξία τους και την ικανότητά τους, ανταγωνιστικά απέναντι στους αντιπάλους τους.

Εάν δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα, πάνε σπίτι τους και τελειώνει το παραμύθι.

Ο τερματοφύλακας της Αγγλίας, Γκριν, που δέχθηκε το παιδαριώδες γκολ στο ματς με τις ΗΠΑ, αντιμετώπισε τη χλεύη του αγγλικού Τύπου, που τον αποκάλεσε –πρωτοσέλιδα- «ζωντόβολο».

Αυτή, ναι. Είναι μια άδικη και εξοντωτική κριτική. Προσβάλλει την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια του αθλητή και του ανθρώπου.
Πιθανότατα, κάποιοι αμετροεπείς στην Ελλάδα να έκαναν απαξιωτικά σχόλια για την ομάδα. Πρόκειται όμως για εξαιρέσεις.

Οι διεθνείς είναι δημόσια πρόσωπα, ξέρουν ότι η κριτική, ακόμη και η σκληρή και η άδικη, είναι μέρος της δουλειάς που κάνουν.

Για τη δουλειά αυτή πληρώνονται καλά από την ΕΠΟ. Θα πρέπει κατά συνέπεια να την ξεπερνούν και να συνεχίζουν την προσπάθειά τους.

Η εικόνα που παρουσίασαν το μεσημέρι του Σαββάτου ήταν απογοητευτική. Χειρότερα δεν γινόταν. Εκτός από τα συστήματα και τις επιλογές του προπονητή, υπάρχει η προσωπικότητα ,το πάθος και η αξία του κάθε διεθνή ξεχωριστά.

Όλα αυτά έχουν κατά το παρελθόν λειτουργήσει με πολύ θετικά αποτελέσματα για την Εθνική ομάδα. Γιατί όχι και τώρα στο ματς με τη Νιγηρία.