Ντάνι ο... άρπαγας

Γράφει ο Βαϊος Τσούτσικας

Ας αρχίσουμε με μια θεωρία: στο ΝΒΑ προχωρά και διακρίνεται όποια ομάδα επιλέξει ο Ντέιβιντ Στερν. Ο κομισάριος ήταν αυτός που «επέλεξε» την αναβίωση της μάχης των Σέλτικς με τους Λέικερς το 2008 για να ξεπεραστεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα και ευκολότερα το σκάνδαλο με το Ντόναχι. Ο ίδιος (λέγεται ότι) είναι ο κύριος μοχλός πίεσης προς τον ΛεΜπρον. Δεν θα του υποδείξει ακριβώς πού θα πάει αλλά, όπως και να το κάνουμε, θα του προτείνει την καλύτερη λύση τόσο για τον ίδιο όσο και για τη λίγκα. Παράδειγμα πλείστα όσα για τον συγκεκριμένο κύριο...

Πάμε και στις πράξεις: από το καλοκαίρι του 2003 και ένθεν ο Ντάνι Ειντζ επιδίδεται σε συνεχείς «κλοπές» προκειμένου να φτιάξει μια ομάδα (τους Μπόστον Σέλτικς εν προκειμένω) που θα θυμίζουν σε όλους στη «ρεβυθούπολη» τα μεγαλεία της δεκαετίας του 80. Τότε που φορούσε ακόμα κοντά παντελονάκια και έπαιζε δίπλα σε Μπερντ, Μακ Χέιλ και Πάρις. Και μην πάει ο νους σας (μόνο) στο καλοκαίρι του 2007, όταν και με την ευλογίες των κεντρικών γραφείων του ΝΒΑ έντυσε στα πράσινα τους Ρέι Αλεν και Κέβιν Γκαρνέτ. Τη «λάντζα» είχε αρχίσει να την κάνει από την πρώτη μέρα που πάτησε στο νέο του γραφείο. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Κλοπή Νο1: Κέντρικ Πέρκινς

Το καλοκαίρι του 2003 υπήρχε στη λίστα των υποψηφίων για το ντραφτ του ΝΒΑ ένας θηριώδης και άκρως αποτελεσματικός ψηλός. Τα έκανε όλα: σκόραρε, μάζευε ριμπάουντ, έκοβε. Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι την τελευταία του χρονιά στο γυμνάσιο είχε 27.5 πόντους μέσο όρο, κατέβαζε 16.4 ριμπάουντ και μοίραζε 7.8 τάπες. Το μοναδικό του μειονέκτημα ήταν το γεγονός ότι ερχόταν κατευθείαν από το γυμνάσιο. Χωρίς κολεγιακή πείρα λίγες ομάδες μπορούσαν να τον εμπιστευθούν. Πόσο μάλλον οι περισσότερο τακτικές ομάδες της ανατολικής περιφέρειας. Γι' αυτό, λοιπόν, ο Κέντρικ Πέρκινς κατέληξε στο Νο 27 της επιλογής στους Γκρίζλις. O Πέρκινς φόρεσε το καπελάκι της ομάδας του Μέμφις και πριν κατέβει από τη σκηνή είχε ήδη πέσει θύμα... απαγωγής: στην πρώτη του κίνηση ως αφεντικό των Σέλτικς ο Ντάνι Ειντζ είχε καταφέρει να ανταλλάξει τις δύο δικές του επιλογές (Νταντάι Τζόουνς και Τρόι Μπελ) με τις επιλογές του Μέμφις, τον Πέρκινς και τον Μάρκους Μπανκς. Ρίσκο με το «καλημέρα» για τον Ειντζ, ο οποίος προτίμησε έναν άπειρο ψηλό σε μια παραδοσιακά συντηρητική σε τέτοιου είδους θέματα ομάδα.

Κλοπή Νο2: Αλ Τζέφερσον

Ενα καλοκαίρι μετά ο Ντάνι Ειντζ είχε το θάρρος και το θράσος να πάρει ακόμα μεγαλύτερο ρίσκο. Επιλέγοντας 15ο στη λοταρία το αφεντικό των Σέλτικς κάλεσε στην ομάδα του τον Αλ Τζέφερσον. Ενα βαρύ τεσσάρι ή ελαφρύ πεντάρι το οποίο στην τελευταία του χρονιά με το Πρέντις είχε μέσους όρους εκπληκτικούς: 42,6 πόντοι, 18 ριμπάουντ, 7 τάπες. Σημείωση απαραίτητη: ο Τζέφερσον ήταν παιδί που ερχόταν απευθείας από το γυμνάσιο. Αλλη μια υπέρβαση λοιπόν: μετά τον Πέρκινς ο οποίος έμμεσα είχε κάνει το βήμα από το γυμνάσιο στους Σέλτικς μέσω του Μέμφις, ο Αλ Τζέφερσον γινόταν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που επιλεγόταν άμεσα από τη Βοστώνη χωρίς να έχει παίξει στο κολλέγιο. Μην τον ψάχνετε στο ρόστερ: αυτός, βλέπετε, ήταν το βασικό αντάλλαγμα στη Μινεσότα για να αλλάξει φανέλα ο Κέβιν Γκαρνέτ. Αρα το ρίσκο έπιασε και με το παραπάνω...

Κλοπή Νο 3: Ράιαν Γκόμεζ

Η πρώτη επιλογή του Ντάνι Ειντζ το καλοκαίρι του 2005 δεν ήταν απόλυτα εύστοχη. Η δεύτερη, όμως, πέτυχε διάνα. Στο Νο 18 ο Ειντζ διαλέγει να ντύσει στα πράσινα έναν αθλητικό, εντυπωσιακό και με προοπτικές να προοδεύσει παίκτη: τον Τζέραλντ Γκριν. Ο «τρελο - Γκριν» απέφυγε να κάνει κάτι εντυπωσιακό με τη φανέλα των Σέλτικς. Για την ακρίβεια, πέραν της νίκης του σε διαγωνισμό καρφωμάτων κανείς δεν έχει να θυμάται απολύτως τίποτα. Ο Ειντζ και οι Σέλτικς είχαν, όμως, μια ακόμα επιλογή. Στο Νο 50 σπουδαία πράγματα δεν μπορείς να βρεις. Κι όμως η Βοστώνη επέλεξε να προσθέσει στο ρόστερ της έναν χοντρό για 3άρι και κοντό για 4άρι παίκτη, τον Ράιαν Γκόμες. Ο νυν άσος των Τίμπεργουλβς όχι μόνο βοήθησε - μαζί με τον Τζέφερσον - το καλοκαίρι του 2007 να προστεθεί στο ρόστερ των Σέλτικς ο Γκαρνέτ, αλλά όσο φόρεσε τη φανέλα της ομάδας της Βοστώνης, έστω και σε χρονιές όχι τόσο πετυχημένες για τους τριφυλλοφόρους, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο. Από την πρώτη του κιόλας χρονιά μπήκε στο ροτέισον και πετύχαινε διψήφιο αριθμό πόντων. Για να τα λέμε όλα, εκείνη τη χρονιά η μεγάλη «κλοπή» ήταν άλλη: στο Νο 30 οι Νικς είχαν αρπάξει τον Ντέιβιντ Λι.

Κλοπή Νο 4: Ρειζόν Ρόντο

Τον ξέρετε, τον θαυμάζετε, τρομάζετε με αυτά που κάνει και με την ευκολία που καθοδηγεί εδώ και τέσσερα χρόνια τους Μπόστον Σέλτικς. Ο φετινός ηγέτης των επίδοξων πρωταθλητών ντύθηκε στα πράσινα κατά λάθος. Για να το πούμε καλύτερα, λόγω λάθους εκτίμησης των Φοίνιξ Σανς. Στο ντραφτ του 2006 στις πρώτες 20 θέσεις δεν είχε επιλεγεί κανένας πλέι μέικερ. Πρώτος σε αυτή τη θέση ήταν ο 21ος Ρειζόν Ρόντο. Η ομάδα που τον επέλεξε δεν ήταν η Βοστώνη αλλά οι «Ηλιοι» της Αριζόνα: οι οποίοι επέλεξαν να δώσουν τον Ρόντο και τον Μπράιαν Γκραντ στους Σέλτικς για να πάρουν τα δικαιώματα της πρώτης επιλογής του Κλίβελαντ - μέσω των Σέλτικς - στο ντραφτ του 2007. Η ιστορία δείχνει ότι ο Ρόντο εξελίσσεται σε έναν από τους κορυφαίους πλέι μέικερ του ΝΒΑ. Οσο για τους Σανς; Επέλεξαν την επόμενη σεζόν τον Ρούντι Φερνάντεζ στο Νο 24 - αυτό «αγόρασαν» διώχνοντας τον Ρόντο - τον οποίο και έστειλαν στο Πόρτλαντ μαζί με τον Τζέιμς Τζόουνς με αντάλλαγμα χρήματα. Με άλλα λόγια, αν υπήρχε αστυνομία που θα έλεγχε τις άστοχες επιλογές στο ΝΒΑ οι άνθρωποι των Σανς θα ήταν όλοι μέσα...

Κλοπή Νο 5: Γκλεν Ντέιβις

Το καλοκαίρι του 2007 ήταν αυτό της ολοκλήρωσης του μεγάλου κόλπου του Ντάνι Ειντζ. Απέμεναν λεπτομέρειες για να στηθεί ενός του παρκέ μια ομάδα ικανή να κρεμάσει στην οροφή του Γκάρντεν κι άλλο ή κι άλλα λάβαρα πρωταθλητή. Την ημέρα της διεξαγωγής του ντραφτ ο Ντάνι Ειντζ έρχεται σε συμφωνία με τους Σιάτλ Σουπερσόνικς από τους οποίους παίρνει τον Ρέι Αλεν για να δώσει τον Ντελόντε Ουέστ, τον Ουόλι Σέρμπιακ και αυτόν που θα επέλεγε στο 5 της διαδικασίας (Τζεφ Γκριν). Η απόκτηση του Ρέι Αλεν εκείνη τη βραδιά θεωρήθηκε (σωστά όπως αποδείχθηκε) το κόλπο γκρόσο του Ειντζ για να δελεάσει τον Γκαρνέτ, ο οποίος ως εκείνη τη στιγμή όχι μόνο δεν ήθελε να παίξει στη Βοστώνη, αλλά σχεδόν απεχθανόταν τους Σέλτικς. Ο Ρέι Αλεν δεν ήταν, όμως, το μόνο κέρδος εκείνη τη βραδιά για τους τριφυλλοφόρους. Στο πλαίσιο της συμφωνίας με τους Σόνικς ο Ειντζ είχε εξασφαλίσει ότι θα πάρει δικό του τον παίκτη που θα επέλεγαν αυτοί στο Νο 35. Φυσικά και δεν άφησε στην τύχη την επιλογή το αφεντικό των Σέλτικς. Κατόπιν υπόδειξή του το Σιάτλ απέκτησε τα δικαιώματα του Γκλεν Ντέιβις, τον οποίο και έστειλε αυθημερόν στη Βοστώνη. Μπορεί να είναι πολύ χοντρός για παίκτης, μπορεί τα μυαλά να τα έχει πάνω από το κεφάλι του, όμως στα σπουδαία ματς ο (κανονικός) Μπέιμπι - Σακ όχι μόνο δεν πελαγώνει αλλά πολλές φορές τραβάει και την ομάδα του από την... άμμο. Οπως έκανε και στο 2ο ματς των φετινών τελικών.