Που τον θυμήθηκα, ε; Αμ δεν τον θυμήθηκα εγώ. Έμαθα μία κουβέντα που είχαν τις προάλλες στον Ολυμπιακό για τον Μπεν Αρφά.
Σκέφτονταν οι άνθρωποι τι θα είχε συμβεί τώρα, εάν το χειμώνα δέχονταν ο Γάλλος και συνακόλουθα η Μαρσέιγ την προσφορά των οκτώ εκ. Ευρώ για τον βιρτουόζο άσο της. Διότι, μην τσιμπάτε με διάφορα που ακούτε. Προσφορά υπήρξε από τον Ολυμπιακό. Επίσημη και με όλους τους τύπους. Ναι, έγινε στο τέλος κακόγουστο σίριαλ. Αλλά προσφορά υπήρξε.
Και έλεγαν, λοιπόν, τώρα οι μεν: «Σκέψου να τον είχαμε πάρει και να έπρεπε τώρα να πληρώσουμε οκτώ εκ. Ευρώ. Όλα τα λεφτά όπως θα τα πάρουμε από την ΟΥΕΦΑ, θα έπρεπε να τα δώσουμε στους Γάλλους. Καταστροφή».
Κι έλεγαν από την άλλη οι δε: «Σκέψου με τον Μπεν Αρφά να είχαμε πάρει το πρωτάθλημα και να είχαμε τώρα στο χέρι και τα 20 εκατομμύρια του Τσάμπιονς Λιγκ. Ούτε κρίση, ούτε μουρμούρα, ούτε τίποτα. Άρχοντες θα ήμασταν. Κι ο Μπεν Αρφά είναι παίκτης, που μπορεί να σου πάρει κάποια παιχνίδια μόνος του. Τι θέλαμε, άλλωστε, για να πάρουμε το πρωτάθλημα. Τρεις νίκες θέλαμε στο δεύτερο μισό του β΄ γύρου. Με Γιάννινα και Ξάνθη στο Καραϊσκάκη και με Εργοτέλη στο Παγκρήτιο».
Παρεμπιπτόντως, ο Μπεν Αρφά δεν…χάθηκε κιόλας. Ίσα ίσα, μάλλον δικαιωμένος είναι που αρνήθηκε την πρόταση του Ολυμπιακού. Στο δεύτερο μισό της σεζόν έγινε βασικό στέλεχος της Μαρσέιγ κι από εκεί που στον α΄ γύρο είχε πέντε συμμετοχές ως βασικός και οκτώ ως αλλαγή, στο β΄ γύρο είχε 12 συμμετοχές ως βασικός και τέσσερις ως αλλαγή. Και βέβαια στέφθηκε και πρωταθλητής με τη Μαρσέιγ…