Να πάει πάνω της με θράσος (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Το να προσπαθήσει ο Παναθηναϊκός να κρατήσει το «μηδέν» στην άμυνα μοιάζει με απόλυτη αυτοκτονία

Εξετάσεις Τσάμπιονς Λιγκ. Ημέρα Τρίτη. Ας προσέλθει πρώτα ο μαθητής Αλμπέρτο Μαλεζάνι. Λοιπόν, έχουμε και λέμε... Ερώτηση πρώτη: πώς αντιμετωπίζεις την Μπαρτσελόνα; Αν ο Μαλεζάνι –υποθέσουμε πως– ήθελε συμβουλή, θα κοίταζε γύρω του. Θα σκεφτόταν πως πριν από λίγες ώρες κάποιος του είχε δείξει δύο κασέτες. Πρώτα τον αγώνα των «μπλαουγκράνα» με τη Σαραγόσα. Αυτόν που τελείωσε 2-2.

Ύστερα εκείνον με τη Λα Κορούνια, που έληξε 3-3. Κοινός παρονομαστής, το ότι οι δύο αντίπαλοι αντιμετώπισαν με θράσος τους πρωταθλητές Ισπανίας. Πώς όμως αποκτάς αυτό το θράσος; Οι ισπανικές ομάδες της δεύτερης ταχύτητας έχουν (σχεδόν τρεις δεκαετίες τώρα) καταφέρει να αποβάλουν οποιονδήποτε φόβο όταν παίζουν με Ρεάλ και Μπάρτσα. Οπότε το να πάρει κανείς ως «εγχειρίδιο» το τι κάνουν αυτές μοιάζει ουτοπικό.

Το πως όμως έσπασαν την άμυνα οι Γαλιθιανοί, πώς πέρασαν κάθετες μπαλιές, πώς απέφυγαν τον σκόπελο του να ταμπουρωθούν οι παίκτες της Σαραγόσα περιμένοντας απλώς πότε θα γίνει η ζημιά, αυτά μάλιστα, μπορεί να αποτελέσουν χρήσιμα «σκονάκια» για τον Αλμπέρτο.

Η Μπαρτσελόνα του Οκτωβρίου του 2005 απέχει πολύ από εκείνη του περασμένου Οκτωβρίου. Που –για να φρεσκάρω τη μνήμη σας- πετούσε φωτιές σε Ισπανία και Ευρώπη. Μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης πέρυσι, μια άναρχη ενδεκάδα φέτος. Ναι, υπάρχει ο Ροναλντίνιο, ο οποίος μπορεί μόνος του να κερδίσει ένα ματς από το πουθενά. Όπως φάνηκε όμως στο «Ριαθόρ», αυτό δεν αρκεί. Όταν η άμυνα μπάζει, δεν σε σώζει το ότι έχεις στη σύνθεση έναν Ροναλντίνιο. Πιθανότατα ούτε τον Μαραντόνα και τον Πελέ. Μαζί! Γιατί τα λάθη της άμυνας και πέρυσι ήταν αρκετά, αλλά δεν έφταναν σε τέτοιο βαθμό που να ακυρώνουν κάθε άλλη λειτουργία του συνόλου.

Η Μπαρτσελόνα πέρυσι είχε, όπως και τώρα άλλωστε, τόσο τον Ετό όσο και τον Ντέκο. Αυτοί όμως πριν από δώδεκα μήνες είχαν τόση υποστήριξη από όλους τους άλλους, που έκαναν περίπατο. Στην Ισπανία ο τίτλος ήταν τελειωμένη υπόθεση πολύ πριν εξασφαλιστεί τυπικά τον Απρίλιο. Στην Ευρώπη οι νίκες με Σαχτάρ, Σέλτικ και Μίλαν ήρθαν χωρίς ιδιαίτερο ζόρι. Τώρα όμως; Στην Πριμέρα Ντιβιζιόν η Μπάρτσα απέχει από την κορυφή πέντε ποντάκια. Δεν θα ήταν τραγικό, αν όμως πρώτη δεν ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά η Θέλτα ή η Βαλένθια! Η ύπαρξη των «αιώνιων» εχθρών στην πρώτη θέση απειλεί την ηρεμία. Και στην Καταλωνία χωρίς ηρεμία δεν μπορούν να λειτουργήσουν!

Ο ΠΑΟ απόψε Εχει μία και μόνη επιλογή: να πάει πάνω στην Μπαρτσελόνα, όπως και στη Βέρντερ. Να μη φοβηθεί. Να πάει για το γκολ. Να προσπαθήσει να κρατήσει το «μηδέν» στην άμυνα μοιάζει με απόλυτη αυτοκτονία. Φυσικά και το να επιτεθείς είναι δύσκολο, διότι κινδυνεύεις να εκτεθείς. Ο Ακης Ζήκος, μιλώντας χθες στον SuperΣΠΟΡ FM είπε ακριβώς αυτό. Πας μπροστά και φυλάγεσαι μόνο αν δεις ότι μπορεί το ματς να στραβώσει πολύ! Αλλωστε, με την Μπάρτσα παίζεις. Κανείς δεν θα σου ζητήσει ευθύνες αν ηττηθείς. Μόνο αν είναι παράλογος ή ζει σε άλλον πλανήτη!
Ήρθε η Ωρα της απάντησης, σινιόρ Αλμπέρτο. Τι είπατε; Θα το δούμε απόψε στο γήπεδο; Ο.Κ., περιμένουμε!