Οι νεοι είναι και ωραίοι! (SportDay/ Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η τόλμη του ελβετικού μοντέλου και οι αναπόφευκτες συγκρίσεις οδηγούν σε σκέψεις
Είχαν το περασμένο καλοκαίρι την πιο δύσκολη επιλογή. Να συνέχιζαν με την ίδια ομάδα για το 2006. Ετσι κι αλλιώς, ήταν η ομάδα με το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας στο περσινό Euro. Τα κλισέ με τα ελβετικά ρολόγια όμως δεν έχουν βγει τυχαία. Στη χώρα με τις τρεις γλώσσες και τις αμέτρητες τράπεζες δεν αφήνουν ποτέ και τίποτα στην τύχη. Ο Γιάκομπ (Κόμπι όπως τον συνηθίσαμε από τότε που σταμάτησε να αγωνίζεται) Κουν παρέμεινε στην τεχνική ηγεσία. Κανείς δεν του χρέωσε το παραμικρό για τον αποκλεισμό νωρίς νωρίς στην Πορτογαλία. Για τους παλιότερους, αν το όνομα σας θυμίζει κάτι, ήταν μέλος της εθνικής Ελβετίας που το 1966 είχε πάει στο αγγλικό Μουντιάλ. Τον βρήκαμε ως παίκτη στον δρόμο μας τέσσερις φορές από το 1968 έως το 1971. Μέτρησε τρεις νίκες με τη φανέλα της εθνικής του, όλες με 1-0 και μόνο μία ήττα, αυτή πριν από 36 χρόνια, σαν χθες, στη Θεσσαλονίκη. Εκείνο το εντυπωσιακό 4-1 στη μεγάλη μέρα του Μποτίνου, που δεν έφτασε για να πάμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού.
Ο Κουν πέρυσι μετά τη φιλική νίκη μας στο Ηράκλειο είχε προβλέψει πρώτος πόσο μεγάλα πράγματα ήταν ικανή να κάνει η Ελλάδα. Τότε τον είχαν ρωτήσει για τη δική του ομάδα και είχε πει: «Στοχεύουμε το 2008 στην έδρα μας να έχουμε μία ομάδα ανταγωνιστική». Είχε σχολιαστεί από κάποιους συναδέλφους αρνητικά. «Κοίτα τον... περίεργο, αντί να κοιτά τι θα κάνει στην Πορτογαλία, σκέφτεται έπειτα από τέσσερα χρόνια. Λες και ξέρει πως θα είναι ακόμα στην ομάδα».
Ελληνική λογική! Και να μη βρίσκεται αυτός τότε στον πάγκο, το ίδιο του κάνει. Για ανθρώπους μεγαλωμένους με πρόγραμμα, ο Κουν κάνει το δικό του ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. Ετοιμάζει την εθνική της χώρας του, αδιαφορώντας για το αν θα είναι ακόμη στον πάγκο, αν θα αναλάβει ο πιο ορκισμένος του εχθρός! Ετσι επέλεξε στον δρόμο προς το Euro 2008 χωρίς να κάνει παρακάμψεις για το 2006. Αν ήταν η ίδια διαδρομή, εντάξει. Αλλιώς δεν θα συνέβαινε και τίποτα. Η Ελβετία πέρασε στα μπαράζ, στα οποία θα αντιμετωπίσει την Τουρκία χωρίς νίκη στα ματς με τους άμεσους αντιπάλους της! Από δύο ισοπαλίες με Γαλλία, Ιρλανδία και Ισραήλ συν τις νίκες με Κύπρο και Φερόε που έκαναν όλοι! Πέρασε χάρη στα εκτός έδρας γκολ στο Τελ Αβίβ στο 2-2 με το Ισραήλ.
ΕκεΙνο που έκανε ο Κουν ήταν να ανανεώσει ριζικά την ομάδα από την ώρα που ανέλαβε. Πήρε τις εθνικές Ελπίδων, Νέων, ακόμη και Παίδων, οι οποίες τα τελευταία χρόνια κάνουν επιτυχίες. Διάλεξε τα καλύτερα φυντάνια, τα πήρε και τα στήριξε. Από τον Φονλάντεν, που είναι γεννημένος το 1986 και έγινε στην Πορτογαλία ο νεότερος που έχει σκοράρει ποτέ σε Euro, μέχρι τον μεγαλύτερο που είναι πια ο Πάτρικ Μίλερ (του 1976), η Ελβετία έχει μία ομάδα νεανική αλλά σκληροτράχηλη. Μόνο ο γκολκίπερ Τζουμπερμπίχλερ είναι 34 χρόνων, αλλά η επιλογή έγινε συνειδητά από τον Κουν γιατί, όπως λέει, «οι τερματοφύλακες πρέπει να είναι κάτι σαν τους παιδαγωγούς»!
Μετά την Πορτογαλία, ο Κουν αποστράτευσε τιμητικά όχι μόνο τον 36χρονο Σαπουιζά, αλλά και τον μεγαλύτερο των αδελφών Γιακίν, τον Ανσό, και τον Χας (παρά το γεγονός ότι η ηλικία του δεν είναι μεγάλη, μιας και γεννήθηκε το 1978).
Στη θέση τους κλήθηκαν οι 20άρηδες Φιλίπ Σεντέρος, Τρανκουίλο Μπαρνέτα και ο Βαλόν Μπαχράμι, ο 22άρης Ντέγκεν, ο 23χρονος Γκίγκαξ και ο Στρέλερ, που είχε χάσει λόγω τραυματισμού το Ευρωπαϊκό. Αρχηγός είναι ο Φόγκελ της Μίλαν στα 28 του χρόνια και ήδη εδώ και τρία χρόνια οι Καμπάνας, Μαγκνίν και Φρέι (της γενιάς του '79) και ο Σπίτσερ (του '78) είναι στελέχη της ομάδας.
Το μοντΕλο της δουλειάς των Ελβετών δεν είναι εύκολο να το επιλέξουμε εμείς. Ας αναλογιστούμε όμως και πάλι αν, από το να πανηγυρίζουμε που ένας γεννημένος το 1983 (ο Μάντζιος) έκανε ντεμπούτο στη Εθνική, θα ήταν προτιμότερο να δούμε γύρω μας ότι αλλού παίκτες σ' αυτές τις ηλικίες θεωρούνται έμπειροι! Και οι Τούρκοι, για παράδειγμα, έδωσαν σε ένα 17χρονο παιδί το βάπτισμα του πυρός το Σάββατο. Και όχι μόνο έπαιξε ο γεννημένος το '88 Νούρι Σαχίν, αλλά σκόραρε κατά των Γερμανών!
Το μοντΕλο Κουν, όπως το ονομάζουν οι Ελβετοί, μπορεί να μην πετύχει. Αξίζει όμως αναφοράς για την τόλμη του. Και η τύχη ξέρετε ποιους λένε ότι επιλέγει να βοηθήσει!