Αυτή η Εθνική έχει αύριο κι αυτό φάνηκε και στο πρώτο μέρος του ματς με την Γεωργία, στο μεγαλύτερο μέρος τουλάχιστον, και με την πολύ φρεσκαρισμένη σύνθεση μάλιστα που παρέταξε ο Οτο Ρεχάγκελ. Ανεξάρτητα με το τι εξελίξεις θα υπάρξουν στο θέμα του προπονητή, με το αν ο Ρεχάγκελ θα μείνει ή όχι, αυτό που θα πρέπει να φροντίσουμε είναι να υπάρχει πάντοτε γύρω από την Εθνική ομάδα ένα κλίμα ανάλογο με αυτό που επικράτησε μετά το τέλος του αγώνα με τη Γεωργία. Ο στίχος «Δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ» δεν θα πρέπει να εγκαταλείψει αυτή την ομάδα. Να συνεχίσει να είναι δίπλα της. Πάνω απ’ όλα όμως αυτοί που θα πρέπει να συνεχίσουν αυτή την προσπάθεια είναι όλοι στην Ομοσπονδία, που θα πρέπει, αν κι εφόσον φύγει ο Γερμανός, να βρουν έναν διάδοχο που να έχει και το ειδικό βάρος και ίσως τις ανάλογες αρετές ώστε να δουλέψει με νέους παίκτες.
Αυτά τα παιδιά προσπάθησαν. Δεν κατάφεραν να περάσουν, αφού είχαν μπροστά τους μια διαδρομή με πολλές ατυχίες. Όση τύχη μπορεί να είχαμε στο πλευρό μας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, τόση μας έλειψε σε αυτά τα προκριματικά, από τη στιγμή μάλιστα που έγινε η κλήρωση. Η κακοδαιμονία με τους τραυματισμούς, ειδικά του Δέλλα, αλλά και πολλών άλλων βασικών παικτών που έλειψαν, όπως του Φύσσα τώρα, η τιμωρία του Ζαγοράκη στο κρίσιμο ματς με την Τουρκία, η έλλειψη του Χαριστέα, η κατάσταση πολλών παιδιών που δεν είχαν καν ομάδα. Ηταν γραφτό να μην πάμε στη Γερμανία, αλλά αυτό δεν θα πρέπει να μας αποθαρρύνει. Μετά από αυτόν τον κύκλο που έκλεισε οφείλουμε να δούμε ποια ήταν τα λάθη, ποια τα σωστά και ν’ αρχίσουμε να χτίζουμε την Εθνική ομάδα σε πιο σταθερές βάσεις.