«Καλά να πάθετε απεργοσπάστες…»

Άλλη μια μαύρη σελίδα γράφτηκε για τη χώρα μας, με το θάνατο τριών ανθρώπων στα επεισόδια που ακολούθησαν τις απεργιακές κινητοποιήσεις στο κέντρο της Αθήνας. Για να είμαστε ακριβείς, οι ζωές ήταν τέσσερις αφού η μια κοπέλα που έχασε τη ζωή της, ήταν έγκυος…Αυτή η εξέλιξη και μόνο αφήνει όλα τα υπόλοιπα σε δεύτερη μοίρα…

Βλέποντας το ρεπορτάζ στην τηλεόραση για τα όσα συνέβησαν στην οδό Σταδίου και το υποκατάστημα της τράπεζας, αυτόπτης μάρτυρας είπε τα εξής «Οι άνθρωποι μέσα από την τράπεζα εκλιπαρούσαν στους κουκουλοφόρους να σταματήσουν τις μολότοφ φωνάζοντας ότι καίγονται…Η απάντηση που έπαιρναν ήταν ότι: καλά να πάθετε γιατί ήρθατε για δουλειά! (σ.σ. το τραγικό είναι ότι το έλεγαν και συμμετέχοντες στην πορεία και όχι μόνο κουκουλοφόροι)». Θα το σχολίαζα, αλλά αν το κάνω όπως μου βγαίνει, μάλλον θα ψάχνω εγώ μετά για δουλειά…

Τι ακριβώς ισχύει και αν οι άνθρωποι που δούλευαν στην Τράπεζα ήταν απεργοσπάστες, ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο. Στις ιδιωτικές τράπεζες υπάρχει διαφορετικό καθεστώς και υπάρχουν άνθρωποι που αν και εργάζονται επί σειρά ετών δεν έχουν απεργήσει ποτέ. Ας μη κρυβόμαστε, αν η εντολή της διοίκησης είναι «δουλεύουμε κανονικά», είναι κομμάτι δύσκολο να πας κόντρα στο σύστημα, ιδιαίτερα στις μέρες που διανύουμε, όπου η πόρτα της εξόδου είναι διάπλατη. Βέβαια, εδώ ανοίγει μια κουβέντα που έχει να κάνει με τους υπεύθυνους της Τράπεζας και τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας στο κτίριο.

Το χειρότερο όλων είναι ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Και τα μέτρα της κυβέρνησης θα περάσουν και η Τράπεζα θα επαναλειτουργήσει και η καφρίλα θα εξακολουθεί να βασιλεύει σε αυτό το κράτος. Όμως στις οικογένειες αυτών των νέων ανθρώπων ποιος θα απολογηθεί; Τίποτα, σιωπή...Κύριοι το «ας είναι ελαφρύ το χώμα» δεν είναι πλέον αρκετό.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και δε χρειάζεται ιδιαίτερο ψάξιμο, αλλά ούτε πολύ μυαλό για να αντιληφθεί κάποιος την κατάσταση. Οι ‘Έλληνες πολίτες είναι απροστάτευτοι και τα πράγματα βρίσκονται σε οριακό σημείο. Ακόμη και το νόημα της ζωής έχει αλλάξει αφού πλέον λέμε «να είμαστε καλά να δουλεύουμε, γιατί αλλιώς…». Στην πραγματικότητα η δουλειά θα έπρεπε απλά να μας βοηθάει για να ανεβάζουμε την ποιότητα της ζωής μας, αλλά πλέον αυτό δεν υπάρχει.

Κλείνοντας, απορώ πως κάποιοι έχουν την όρεξη να ψάχνουν γιατί αναβλήθηκαν τα παιχνίδια, ποιο ποδόσφαιρο ρε παιδιά; Αλλά έτσι είναι ο Έλληνας, αν το πρόβλημα δεν μπει στο δικό του σπίτι όλα είναι «ζάχαρη»…Απλά λυπάμαι, κρίμα σε αυτούς που «έφυγαν» και κουράγιο στις οικογένειες τους, έτσι κι αλλιώς όλοι οι άλλοι θα το ξεχάσουν γρήγορα, αυτοί ποτέ…