Και να θέλουν, μπορούν;

Από τη στιγμή που άπαντες στον Ολυμπιακό συνειδητοποίησαν πως το φετινό πρωτάθλημα θα κατέληγε στον «αιώνιο αντίπαλο» έθεσαν το νέο στόχο που είναι η κατάκτηση της πρώτης θέσης στα πλέι οφ. Πριν ακόμα τελειώσει η κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν ο πρώτος που τόνισε πως η 2η θέση, που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ είναι μονόδρομος. Τη «σκυτάλη» πήρε ο Μπόζινταρ Μπάντοβιτς και μετά οι ποδοσφαιριστές.

Οι «ερυθρόλευκοι» ανήγαγαν τα πλέι οφ σε κάτι εξαιρετικά σημαντικό για το μέλλον της ομάδας και δεσμεύθηκαν πως η 2η θέση δεν θα χανόταν. Πως μπορείς όμως να δεσμευτείς για κάτι τέτοιο όταν πολύ απλά δεν έχεις ομάδα; Οταν πολύ απλά δεν μπορείς; Μπορεί αυτό να ακούγεται υπερβολικό, ίσως και σκληρό, αλλά αυτό το δικαίωμα το έδωσε ο ίδιος ο Ολυμπιακός χθες. Η ήττα στο Χαριλάου με 2-0 από τον Αρη δεν ήταν τυχαία. Δυστυχώς φέτος οι «ερυθρόλευκοι», σε καμία στιγμή δεν έδωσαν την αίσθηση πως μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους και το ρόστερ είναι η βασική αιτία για την κατάρευση.

Το ζήτημα είναι, πως η κατάρρευση θα συνεχιστεί ειδικά αν χαθεί η 2η θέση και η όποια πιθανότητα να μπει ο Ολυμπιακός στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και να πάρει τα χρήματα που συνεπάγονται με αυτό. Τρεις μεταγραφές και ο προπονητής απλά δεν είναι αρκετά. Δεν είναι αρκετά όταν κάνει «μπαμ» πως χρειάζονται τέσσερις παίκτες μόνο για να καλυφθούν τα κενά στην μεσαία γραμμή. Ο φετινός Ολυμπιακός δεν θυμίζει σε τίποτα την ομάδα που κυριαρχούσε τα τελευταία 13 χρόνια στην Ελλάδα. Καμία απολύτως σχέση και πρέπει να γίνει ξεκάθαρο αν υπάρχουν τα περιθώρια να
διορθωθεί η κατάσταση, είτε τερματίσουν στην 1η θέση των πλέι οφ, είτε οχι.

Για επικοινωνία με τον συντάκτη: kountouri_osfp@yahoo.gr