Το αίσχος των στημένων

Θα καταπιαστώ από μία λεπτομέρεια του χθεσινού αγώνα του Ολυμπιακού-που όμως είναι συνέχεια προηγούμενων αγώνων. Γιατί την σήμερον ημέραν που οι διαφορές στο ποδόσφαιρο έχουν μικρύνει, η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά. Και η λεπτομέρεια έχει να κάνει με αυτό το αίσχος στις στημένες φάσεις της ομάδας.

Κερδίζει ο Ολυμπιακός φάουλ λίγο έξω από την περιοχή του Άρη και πάει και το σουτάρει τη μία φορά ο…Ζεβλάκοφ και την άλλη ο Μαρέσκα. Πιάς΄ το αβγό και κούρευτο. Έχετε δει κανένα γκολ του Ολυμπιακού φέτος με απευθείας φάουλ; Δεν υπάρχει περίπτωση. Είτε κερδίζει ο Ολυμπιακός φάουλ σε καλή θέση, είτε όχι, ένα και το αυτό είναι.

Και με τα κόρνερ, όμως και τις σέντρες από φάουλ δεν είναι πολύ καλύτερη η κατάσταση. Υπήρχε τουλάχιστον ο Γκαλέτι, έκανε κανένα καλό χτύπημα. Από την ώρα που τον έπιασαν τα νεφρά του αρχές Γενάρη, πάει κι αυτό.

Μόνο σε ένα ματς απείλησε ο Ολυμπιακός από στημένα, με την Μπορντό στο Καραϊσκάκη, που είχε καλά κόρνερ αυτό το…μουρλοκομείο ο Ντάτολο.

Κι όμως στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει μεγαλύτερη πηγή κινδύνων για κάθε εστία από τις στατικές φάσεις.

Εγώ αν ήμουν Κόκκαλης, το πρώτο που θα ζήταγα από τον προπονητή η, από όποιους τέλος πάντων κάνουν μεταγραφές, είναι να αποκτηθεί πάση θυσία ένας παίκτης που να έχει καλά πόδια για στημένα! Σοβαρά τώρα. Είναι η πρώτη ανάγκη της ομάδας!

Τι να γράψω, δηλαδή, σήμερα. Για το πτώμα που είδαμε και χθες; Τι, περιμένατε να αλλάξει ως δια μαγείας η ομάδα; Αλλά ακόμη κι έτσι πτώμα ο Ολυμπιακός, τις λεπτομέρειες να «έχει», πάλι πρώτος θα βγει. Γιατί και οι άλλοι πτώματα περιφερόμενα είναι.

Ένας καλός εκτελεστής να έρθει κι ο Ολυμπιακός του χρόνου θα έχει εγγυημένα 15 γκολ παραπάνω! Κι αυτό δεν είναι εκτίμηση. Μαθηματικά είναι.