Ή, είσαι με τον αστυνόμο ή, είσαι με τον χωροφύλακα

Σιγά μην αλλάξω εγώ γνώμη. Κύριοι, στο ελληνικό ποδόσφαιρο η, είσαι με τον αστυνόμο η, είσαι με τον χωροφύλακα. Δεν μπορείς να είσαι και με τους δύο. Τέρμα. Απλά πράγματα είναι.

Κι ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω πως ολόκληρος Κόκκαλης πείστηκε ότι βρέθηκε ένας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, να είναι και με τον αστυνόμο και με τον χωροφύλακα! Πότε άλλοτε υπήρξε κάποιος που ήταν και με τον Ολυμπιακό και με τον Παναθηναϊκό; Ποτέ, και κανείς. Κι ούτε φέτος, βέβαια, υπήρξε. Ούτε νομίζω πως θα υπάρξει.

Αλλά ειλικρινά σπάω το κεφάλι μου, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω πως μία αλεπού όπως ο Κόκκαλης, που μας αγοράζει και μας πουλάει όλους, την πάτησε από ένα αλεπουδάκι. Και πραγματικά δεν το πιστεύω. Κάτι άλλο πρέπει να ήταν και πιθανόν να είναι στο μυαλό του προέδρου. Κάτι που δεν μπορώ να το αντιληφθώ.

Τα πράγματα φαίνονταν από όλο τον β΄ γύρο και τα πλέϊ οφς του περσινού πρωταθλήματος. Από τότε που έφυγε πρώτα ο Γκαγκάτσης και μετά ο Ψυχομάνης. Μην κοιτάτε που δεν τον ένοιαζε τον Ολυμπιακό, αφού το είχε πάρει το πρωτάθλημα από τον Γενάρη. Ήταν σαφές πως το παιχνίδι άλλαζε. Κάποιοι άρχισαν να σπρώχνονται από παντού, με αποκορύφωμα τα πλέϊ οφς. Από τότε είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση…

Και να έξω ο Ζωγράφος, να έξω ο Γερμανάκος, να έξω ο Σταυρίδης, να έξω ο Μαζαράκος, να έξω ο Καστανίδης (Ολυμπιακός-Θρασύβουλος 2-1), να έξω οΚατσιδώνης (ΠΑΟ-Αστέρας 1-1). Τι έκανε νιάου νιάου στα κεραμίδια, ότι τα κόζα άλλαζαν. Όλοι οι διαιτητές αυτά συζητούσαν το καλοκαίρι. Από τον Ολυμπιακό, όμως, αντίδραση καμία, παρότι ο πίνακας των διαιτητών και των εποπτών της Α΄ Εθνικής είχε γίνει…γκαζόν από το πολύ πράσινο! Μέχρι που φτάσαμε στο σημείο που φτάσαμε τώρα.

Κι εγώ ειλικρινά δεν μπορώ να το χωνέψω, πως ο Κόκκαλης δεν έβλεπε αυτό που έβλεπαν όλοι. Ο Κόκκαλης, που αποδεδειγμένα το έπαιζε καλύτερα το παιχνίδι απ΄ όλους, σε όλους τους τομείς. Ε, λοιπόν, δεν νομίζω πως θα δεν το έβλεπε. Δεν μπορεί να μην το έβλεπε. Κάτι είχε κι έχει στο μυαλό του. Ανέκαθεν έβλεπε πιο μπροστά. Και μέσα από την πορεία του χρόνου, έβγαινε κερδισμένος ο Ολυμπιακός, επί τόσα χρόνια.

Λένε πολλοί για την αλαζονεία, που για να είμαι ειλικρινής δεν είναι και παράλογο να υπάρχει σε ένα πρόεδρο, που πήρε 12 στα 13 πρωταθλήματα. Αλλά δεν μου κάθεται πως αυτός είναι ο κύριος λόγος. Πείτε ότι θέλω να ελπίζω κι ότι βλέπω πως η ελπίδα για ένα δυνατό Ολυμπιακό είναι ακόμη ο Κόκκαλης. Αλλά εγώ έτσι θέλω να το βλέπω. Ότι κάτι θα έχει στο μυαλό του ο Κόκκαλης.

Διαφορετικά, φίλοι μου, την κάτσαμε την βάρκα…