Το φετινό πρωτάθλημα ήταν θέμα κλάσης…

Την άποψη της στήλης την έχετε διαβάσει εδώ και καιρό. Το πρωτάθλημα της φετινής σεζόν το πήρε η καλύτερη ομάδα. Η πιο σταθερή, η ποιο ποιοτική και πιο γεμάτη στο ρόστερ. Οποιος δεν είδε ότι οι «πράσινοι» κατέκτησαν τον τίτλο άξια, το κάνει γιατί τον τυφλώνει ο φανατισμός του…
Τα χρήματα που μπήκαν το καλοκαίρι από τη διοίκηση έπιασαν τόπο, σε αντίθεση με την προηγούμενη χρονιά, στην οποία με εξαίρεση τη μεταγραφή του Ζιλμπέρτο, οι υπόλοιπες δεν κρίνονται επιτυχημένες. Το καλοκαίρι, λοιπόν, με προσεκτικές και μελετημένες κινήσεις αποκτήθηκαν ποδοσφαιριστές αξίας, που ανέβασαν επίπεδο το «τριφύλλι» και τον βοήθησαν πολύ στην επιστροφή στην κορυφή.

Το «κανόνι» που ακούει στο όνομα του Τζιμπρίλ Σισε. Αργησε να πάρει μπρος, αλλά όταν έγινε αυτό, έκανε πράγματα και θαύματα, δικαιολογώντας τα οκτώ εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για την αφεντιά του. Από κοντά και ο Κώστας Κατσουράνης, για τον οποίο η σούμα είναι θετική. Εδωσε πολλά από το ταλέντο του και την προσωπικότητά του και μην ξεχνάμε τα κρίσιμα γκολ μέχρι να… ξεμπουκώσει ο Σισέ. Από κοντά και ο Λέτο, που μπορεί να είχε τα πάνω του και τα κάτω του, αλλά και γι’ αυτόν η ζυγαριά γέρνει υπέρ των καλών εμφανίσεων. Δεν είναι τυχαία η αναγνώριση των οπαδών του Παναθηναϊκού, που τον αποθεώνουν όπου τον βρουν.

Στις τρεις (κυρίως) αυτές προσθήκες βάλτε και τους «παλιούς». Τον Γιώργο Καραγκούνη που έδωσε και φέτος και την ψυχή του για την ομάδα. Τον εξωπραγματικά βελτιωμένο Λουκά Βύντρα, ο οποίος σίγουρα ανήκει στους MVP της φετινής σεζόν. Τον μελλοντικό σταρ της ομάδας, Σωτήρη Νίνη, τον συγκλονιστικό ώρες ώρες Δημήτρη Σαλπιγγίδη, τον Αλέξη Τζόρβα, τον Νίκο Σπυρόπουλο, τον επίσης βελτιωμένο (θέλει όμως να… φάει πολλά ψωμιά ακόμη) Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, τον Σιμάο και άλλους ποδοσφαιριστές. Αλλοι έβαλαν το λιθαράκι τους περισσότερο, άλλοι λιγότερο… Βάλτε σ’ αυτούς και τον Νίκο Νιόπλια, που μόλις έπιασε δουλειά στην Παιανία συμάζεψε τα αποδυτήρια, έφερε ηρεμία σ’ αυτά και «νοικοκύρεψε» κάπως την ομάδα, κάνοντας δουλειά σε τομείς που προηγουμένως είχαν… ξεχαστεί. Για να είμαστε δίκαιοι, εννοείται ότι μερίδιο επιτυχίας πηγαίνει και στον Χενκ Τεν Κάτε, ο οποίος ήταν προπονητής για σχεδόν ένα γύρο.

Η διαφορά κλάσης του φετινού Παναθηναϊκού ήταν, κατά τη γνώμη μου, ο κυριότερος λόγος που οι «πράσινοι» πανηγυρίζουν το πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα που θα μπορούσαν να το «κλειδώσουν» νωρίτερα, αλλά οι… τάσεις αυτοκτονίας και η έλλειψη αυτοπεποίθησης και σιγουριάς ορισμένες φορές (χαρακτηριστικό δείγμα αγχωμένης ομάδας, που έχει μείνει μακριά από πρωταθλήματα), δεν επέτρεψαν κάτι τέτοιο.

Πλέον, η προσοχή στρέφεται στον τελικό Κυπέλλου με τον Αρη και στη συνέχεια στις διοικητικές εξελίξεις, ενόψει της νέας χρονιάς. Γι’ αυτές, αλλά και για το κατά πόσο αυτός ο τίτλος μπορεί να χαρακτηριστεί σαν «αλλαγή σελίδας» στο ελληνικό ποδόσφαιρο, θα αναφερθούμε αύριο.

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ

Φίλε Διονύση
Τα συγχαρητήρια ανήκουν στην διοίκηση τον κόσμο και το τεχνικό επιτελείο, αλλά δεν καταλαβαίνω το μερίδιο, στην επιτυχία της κατάκτησης του πρωταθλήματος, του Τενκάτε. Θα μπορούσε να ήταν σε χειρότερη θέση από τη 2η, όπου τον άφησε, ο Παναθηναϊκός? Ξέρουμε ότι για ΠΑΟ και ΟΣΦΠ η χειρότερη θέση είναι η δεύτερη και η καλύτερη η πρώτη. Οπότε, δεν καταλαβαίνω την προσφορά του ολλανδού.
Θόδωρος



Για επικοινωνία με τον συντάκτη: dionisis_d@hotmail.com