Ο βλάκας Γκουρκίφ κι ο έξυπνος Ντάτολο!

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται ο Ολυμπιακός αυτή την στιγμή είναι να παίζει σαν ομάδα. Δεν έχει την πολυτέλεια ο Ολυμπιακός να κοιτάξει τα άτομα, αλλά μόνο την ομάδα, στη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται. Και νομίζω ότι ο Μπάντοβιτς πρέπει να είναι ακόμη πιο αυστηρός σε όσους βάζουν την ομάδα κάτω από την πάρτη τους.

Αυτό που έκανε ο Ντάτολο στο 44 του αγώνα με την Μπορντό ήταν μία μαχαιριά κατά της ομάδας. Κέρδισε ο Ολυμπιακός το καλύτερό του φάουλ, όπως αποδείχθηκε από την πορεία του αγώνα κι ο Αργεντινός έσπευσε αντί να βγάλει μία καλή σέντρα, να σουτάρει απευθείας στο γάμο του Καραγκιόζη. Δύο λεπτά μετά η Μπορντό κέρδισε φάουλ κι ο Γκουρκίφ, επειδή είναι…βλάκας κι όχι ξύπνιος σαν τον Ντάτολο, έκανε σέντρα και η ομάδα του πέτυχε το μοναδικό γκολ…

Το πράγμα αποκτάει άλλη διάσταση κι είναι χειρότερο απ΄ ότι φαίνεται, γιατί ο Ντάτολο έχει πολύ καλά χτυπήματα στα στημένα. Από δικά του φάουλ και κόρνερ έγιναν οι τρεις μεγάλες ευκαιρίες με τις κεφαλιές των Μέλμπεργκ, Τοροσίδη και Λούα Λούα. Κι ένα καλό φάουλ του Αργεντίνου από τη θέση του μέσα δεξιά στο 44, μπορούσε να ήταν μισό γκολ. Απλά θα χρειαζόταν να ακουμπήσει κάποιος την μπάλα.

Όμως, το παιδί θέλησε να γίνει αυτός ο ήρωας. Το γνωστό και μεγάλο πρόβλημα του Ολυμπιακού. Αυτό που κατατρώει την ομάδα. Λίγα λεπτά νωρίτερα, στο 28, ο Μήτρογλου, βρέθηκε σε θέση σέντερ φορ, αλλά με τα δύο σέντερ μπακ μπροστά του. Δεξιά του ήταν μόνος ο Λούα. Αντί να του δώσει την μπάλα, σούταρε πάνω στον σέντερ μπακ…

Συγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Είναι αρρώστια. Είναι εγωπάθεια. Ποδόσφαιρο είναι αυτό που έκανε ο Ντάρμπισαϊρ στο 82, όταν έβγαλε την ασίστ στον Λούα, άσχετα αν το έχασε το γκολ ο Κονγκολέζος.

Ας δουν πιο καθαρά και στη διοίκηση του Ολυμπιακού….Ας αποφασίσουμε, όμως, κάποια στιγμή κι εμείς, ο Τύπος και ο κόσμος, με ποιόν είμαστε: με την αρρώστια, το εγώ του καθενός η, με το ποδόσφαιρο και την ομάδα;