Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά εγώ δεν νομίζω να το χάσει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα. Σίγουρα οι δέκα πόντοι που έχει χάσει στα πέντε τελευταία παιχνίδια (μόνο την εκ των ουραγών Λάρισα έχει κερδίσει…) είναι πολλοί. Όμως, έβγαλε πολύ δύσκολο πρόγραμμα: Χαριλάου, Τούμπα, ντέρμπι με την ΑΕΚ, η δυνατή φέτος Καβάλα και, ας βάλουμε και, το Αλκαζάρ.
Κι έβγαλε το πρόγραμμα όντας πρώτος και έστω με διαφορά δύο πόντων. Δεν είναι λίγοι οι δύο πόντοι. Ο ΠΑΟΚ αν κέρδιζε και στο Καυταντζόγλειο θα ήταν μαζί του στην κορυφή. Το ίδιο κι ο Ολυμπιακός εάν κέρδιζε στο Παγκρήτιο. Όμως, δεν κέρδισαν. Έκαναν κι αυτοί τα στραβοπατήματά τους. Ο δε Ολυμπιακός σε αυτή την πεντάδα αγώνων που ο ΠΑΟ έχασε τους δέκα πόντους, είχε κάνει κι άλλη γκέλα, την ήττα ακριβώς από τον ΠΑΟΚ.
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, είναι δύο πόντους μπροστά, έχει τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ και τώρα πάει στη Νέα Σμύρνη απέναντι σε ένα Πανιώνιο άνετο κι ωραίο. Βλέπετε, το πιο ωραίο αποτέλεσμα της αγωνιστικής για τον ΠΑΟ ήταν το ΠΑΣ-Πανιώνιος 2-3! Τώρα, ο Πανιώνιος ουσιαστικά σώθηκε και δεν καίγεται. Φανταστείτε πως θα ήταν ο Πανιώνιος εάν υποδεχόταν τον ΠΑΟ χωρίς αυτούς τους τρεις πόντους. Θα κινδύνευε, όσο η Ξάνθη και ο Ηρακλής.
Ο δε ΠΑΟΚ έχει να πάει στο Χαριλάου κι ο Άρης σίγουρα θα θέλει να του κόψει τα φτερά για ένα σπάνιο πρωτάθλημα.
Κι ο Ολυμπιακός; Πώς να του έχεις εμπιστοσύνη ότι θα κάνει εφτά νίκες η, έστω έξι νίκες, εκ των οποίων η μία στο ΟΑΚΑ; Όταν παίζει ημίχρονα κι όχι ολόκληρα παιχνίδια; Έτσι θα πάρει το πρωτάθλημα; Με το να τον κλείνει ο Εργοτέλης στην εστία του Νικοπολίδη επί 30 λεπτά; Και με το να σκοράρει σε όλο το ματς μόνο σε μία φάση κι αυτή από πέναλτι που μάλιστα αποκρούστηκε;
Να ξέρετε δε κάτι: εγώ τέτοια πέναλτι δεν τα θέλω. Κι ας είναι πέναλτι. Να πήγαινε η μπάλα προς τον Τοροσίδη, ναι, να το δώσει. Αλλά η μπάλα πήγε προς τον Στολτίδη, που μάλιστα κατά λάθος την βρήκε με το χέρι. Να μου λείπουν τέτοια.
Αυτά τα πέναλτι που θέλω είναι σαν το δεύτερο που έγινε στον Τοροσίδη και δεν δόθηκε.