Βασιλικός: Ξυπνάει μνήμες και εκπαιδεύει

Έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τότε που μαζί με τρία ακόμη παιδιά από την Πάτρα έκαναν την πρώτη τους μουσική… απόπειρα. Δύο δεκαετίες που μοιάζουν με μια μέρα. Είναι μετρημένοι στα δάκτυλα οι μουσικοί αυτής της χώρας που σέβονται τον εαυτό τους και διατηρούν το ήθος τους αναλλοίωτο ακόμα και όταν οι πειρασμοί τους χτυπούν τόσο επίμονα την πόρτα. Στον «κύκλο» τους ανήκει και ο Βασιλικός και ο χρόνος τον έχει ανταμείψει με τον καλύτερο τρόπο.

Συνέντευξη στον Κώστα Τσούγκο

Ο δημιουργός και ερμηνευτής των Raining Pleasure κυκλοφόρησε πριν από δύο μήνες τον πρώτο του προσωπικό δίσκο. Το «Vintage(songs I wish I written, volume 1)» κυκλοφορεί με 13 διασκευές κλασικών τραγουδιών από το παρελθόν(από τα fifties, τα sixties και ακόμη πιο πίσω) και ήταν η αφορμή που τον «φιλοξενούμε» στο «ΑΒΑΠΤΙΣΤΟ», τα αίτια θα τα διαπιστώσετε διαβάζοντας τη συνέντευξη που μας παραχώρησε.



Φοβήθηκες ότι ρισκάρεις δημιουργώντας τον πρώτο σου προσωπικό δίσκο αποκλειστικά με διασκευές;

«Γενικά δεν φοβάμαι. Αν αισθανόμουν έτσι, τότε το 2005 με τους Raining Pleasure δεν θα είχαμε κυκλοφορήσει το reflections. Υποτίθεται πως τα «ιερά τέρατα» όπως τον Μάνο Χατζιδάκη δεν πρέπει να τα αγγίζει κανείς. Για εμάς, πάντως, ο Χατζιδάκης δεν αποτέλεσε ποτέ ‘τέρας’, αλλά έναν όμορφο γίγαντα!»

Έχεις πει ότι το ‘’Vintage’’, κατά τη διαδικασία παραγωγής του, λειτούργησε θεραπευτικά για σένα…

«Πριν από 1,5 χρόνο, περνούσα μία πολύ δύσκολη φάση -σωματικά και ψυχολογικά- και δεν μπήκα στο στούντιο για να βγάλω δίσκο. Το vintage προέκυψε σαν ατύχημα. Η απήχηση που έχει μέχρι στιγμής, έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μου. Κυκλοφορεί μόλις δύο μήνες και τείνει στο να γίνει χρυσό. Αυτό που παραμένει είναι το πώς θα το αγκαλιάσει το κοινό στις συναυλίες».

Σκοπεύεις να το μάθεις σύντομα αυτό;

«Για την ακρίβεια σε περίπου τρεις εβδομάδες. Με ένα καινούργιο σχήμα που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του δίσκου, προετοιμαζόμαστε για κάποιες εμφανίσεις στο πλαίσιο της προώθησής του. Το πού δεν είναι ανακοινώσιμο ακόμη. Το σίγουρο είναι πως θα είναι στην Αθήνα σε διήμερη εβδομαδιαία βάση και θα διαρκέσει για όσο το θέλει ο κόσμος».

Υπάρχουν ορισμένοι που είδαν την κυκλοφορία του vintage ως προάγγελο διάλυσης των Raining Pleasure…

«Κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Οι Raining pleasure έκλεισαν 20 χρόνια παρουσίας στο χώρο. Πρόσφατα, κυκλοφορήσαμε ένα επετειακό live(σ.σ. “live in Athens”). Θα συνοδευτεί κι αυτό με κάποιες συναυλίες. Ήδη η πρώτη -όπως οφείλαμε- έγινε στην Πάτρα και πήγε πολύ καλά με τη συμμετοχή σπουδαίων μουσικών, όπως η Δήμητρα Γαλάνη, ο Κωσταντίνος Βήτα, ο David Lynch και η Έλλη Πασπαλά. Μέχρι το φθινόπωρο, όμως, σκοπεύω να είμαι περισσότερο αφοσιωμένος στην προώθηση του vintage».

Με ποιο τρόπο άντεξαν στον χρόνο οι raining pleasure;

«Αυτή η μπάντα έχει αντέξει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Στα 20 χρόνια κοινής πορείας, συνειδητοποιήσαμε ότι ο καθένας πρέπει να έχει το χώρο του και να υποχωρεί όταν χρειάζεται. Πιστεύουμε πολύ σε αυτό που κάνουμε. Φαντάσου ότι κάποτε, για να βγούμε από μία δύσκολη φάση, συζητήσαμε ακόμη και το ενδεχόμενο της ομαδικής ψυχοθεραπείας(…γέλια)».

Θέλω να αναφερθούμε στην εποχή του «flood»(2001) και στην εντυπωσιακή απήχηση που είχε αυτός ο δίσκος στον κόσμο. Θεωρείς ότι διαχειριστήκατε σωστά μία τόσο μεγάλη επιτυχία; Ποιες ήταν οι άμυνες σας στον «ντόρο» που προκάλεσε κυρίως το «Fake», που είναι μέχρι στιγμής και το πιο εμπορικό σας κομμάτι;

«Δεν ένοιωσα καλά με ό, τι συνέβη τότε. Η αντίδρασή μου ήταν να κλειστώ στον εαυτό μου και να περάσω μία περίοδο βαριάς κατάθλιψης. Δεν ήθελα να δω κανέναν. Ήταν απίστευτο το σοκ και κάτι ανάλογο ένοιωσαν και τα υπόλοιπα μέλη των Raining Pleasure. Δεν θεωρώ, πάντως, ότι φλερτάραμε εμείς με το mainstream, αντιθέτως. Ήταν κάτι που δεν το επιδιώξαμε και εύχομαι να μη μου ξανασυμβεί. Φαντάσου ότι στο εξώφυλλο του δίσκου είχα βάλει το νούμερο του κινητού μου, σε περίπτωση που ήθελε κάποιος να επικοινωνήσει μαζί μας. Είχα φτάσει στο σημείο να σηκώνω τριάντα τηλέφωνα την ημέρα και κάποια στιγμή αναγκάστηκα να αλλάξω αριθμό».

Γιατί δεν έχετε εμφανιστεί σε μεγάλα φεστιβάλ -τύπου Rockwave - τα τελευταία χρόνια;

«Στο Rockwave είχαμε παίξει παλιότερα. Ο λόγος που δεν έχουμε ξαναπαίξει και δεν σκοπεύουμε να το κάνουμε στο μέλλον, έχει να κάνει με τον άθλιο τρόπο που αντιμετωπίζονται τα ελληνικά συγκροτήματα. Οι διοργανωτές θεωρούν ότι οι ξένες μπάντες χρήζουν διαφορετικής μεταχείρισης. Αυτό, βέβαια, είναι ένα κόμπλεξ που κουβαλάει ολόκληρη η Ελλάδα».

Ρωτώντας έναν φίλο και συμπολίτη σου για τα πράγματα που τον κάνουν να νοιώθει υπερήφανος που κατάγεται από την Πάτρα, μου είχε απαντήσει ότι αυτά είναι «το καρναβάλι και οι Raining Pleasure»…

(Γελάει)… «Είναι κι αυτή μία άποψη που επικρατεί... Πάντως, ο Δήμος της Πάτρας δεν το έχει συνειδητοποιήσει . Δεν δίνει πουθενά αλλού βάρος εκτός από το καρναβάλι. Κάποια στιγμή ζητήσαμε κάτι από τον Δήμαρχο και δεν έδειξε τη διάθεση να μας βοηθήσει. Δεν είχε ιδέα ότι εκτός από το καρναβάλι, υπάρχουν και κάποιοι… Raining Pleasure, οι οποίοι έχουν διαφημίσει αυτή την πόλη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ενοχλήθηκα από την άγνοιά του και αποφάσισα ότι κάποια στιγμή έπρεπε να μιλήσω λίγο σκληρά και ανοιχτά μαζί του. Είμαι χαρούμενος που έτυχε να μάθει ποιοι είναι οι raining pleasure και τι έχουν προσφέρει στην Πάτρα από εμένα προσωπικά, σε δημόσιο χώρο, μπροστά σε δημοσιογράφους».

Νομίζεις ότι θα αλλάξει κάτι έπειτα από αυτό;

«Το εύχομαι αλλά δεν το νομίζω. Είμαστε λίγο ‘φάρα’ εμείς οι Έλληνες. Έχουμε πολύ καλά στοιχεία σαν λαός, τα οποία όμως μερικές φορές καλύπτονται από ορισμένα αρνητικά χαρακτηριστικά μας».

Γενικότερα είσαι αισιόδοξος άνθρωπος;

«Είμαι αισιόδοξος από τη φύση μου. Εκεί που όλοι βλέπουν σκοτάδι εγώ αρέσκομαι να βλέπω κάτι διαφορετικό. Πριν από χρόνια, σε κάποια φάση της ζωής μου, βρισκόμουν σε τεράστιο οικονομικό χάλι. Είχα μείνει με τριάντα ευρώ και δεν περίμενα χρήματα από πουθενά αλλού. Η τρανή απόδειξη της χαζής πλευράς της υπεραισιοδοξίας που με διακρίνει, είναι το πώς αντέδρασα σε εκείνη την κατάσταση. Ξόδεψα, λοιπόν, τα τελευταία χρήματα που μου είχαν απομείνει, αγοράζοντας ένα υπέροχο δερμάτινο πορτοφόλι. Μπορεί να ακούγεται λίγο κυνικό, αλλά το απόλαυσα πραγματικά».

Αυτό το πορτοφόλι γέμισε ποτέ;

«Ναι, το συγκεκριμένο τελικά γέμισε… Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αυτό που κάνω και με τον τρόπο που το κάνω στην Ελλάδα, εμένα μου αποδίδει»

Μουσική ακούς; Γενικότερα ψάχνεσαι με ό, τι καινούργιο βγαίνει;

«Μπορεί να φαίνεται λίγο περίεργο επειδή είμαι μουσικός και –θεωρητικά- θα έπρεπε να ψάχνομαι συνέχεια με τη μουσική, αλλά διατηρώ μία στάση πιο ρομαντική πάνω σε αυτό. Πρόσφατα άκουσα τη Χαρούλα Αλεξίου να λέει ότι ‘’η αγάπη θα σε βρει όπου και να ‘σαι’’. Για εμένα ισχύει ότι ‘’η μουσική θα σε βρει όπου και να ‘σαι’’.