Όσο και να προσπαθήσει κανείς να βρει παραδείγματα ιδιοκτητών που να είχαν την πορεία και την εξέλιξη των μετόχων της ΑΕΚ δύσκολα θα βρει. Ξεκίνησαν με μοναδικό στόχο να χρηματοδοτήσουν την ομάδα επιθυμώντας να την δουν να δημιουργεί μία νέα προοπτική, μία νέα πορεία, μία διαφορετική πραγματικότητα.
Στην αρχή κάτι έγινε. Απ’ όποιο πρίσμα και να έβλεπες τότε την ΑΕΚ, η ηρεμία, η χαρά, η διασκέδαση στο γήπεδο, η υγεία, ήταν συστατικά στοιχεία του «δικεφάλου». Η μεγαλύτερη ικανοποίηση των μετόχων, τότε, ήταν ότι τα ονόματά τους δεν αναφέρονταν πουθενά. Δεν έκαναν… παρέλαση στα μέσα. Σχεδόν δεν τους ήξερε κανένας. Αυτό ήθελαν και το απολάμβαναν. Ο καιρός πέρασε όμως και τελικά -σε μία πολύ δύσκολη περίοδο για τον σύλλογο- καθημερινά στο ρεπορτάζ άρχισαν να βλέπουν τα ονόματά τους. Άρχισαν να τα ακούν στο γήπεδο. Άρχισαν να τα βλέπουν σε πανό.
Κανείς βέβαια δεν τους αποθέωνε. Αποτυχημένοι, αμέτοχοι, άφραγκοι. Αυτοί ήταν οι χαρακτηρισμοί. Η ώρα της προβολής είχε φτάσει. Σα να ήθελε μια μοίρα να τους εκδικηθεί που σε μία χώρα της λεζάντας, της έπαρσης και της μεγαλομανίας, αυτοί ήθελαν να μείνουν πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Τελικά το τοπίο άρχισε να αναμορφώνεται και οι αποχωρήσεις ήταν συνεχείς, με τελευταία την αποχώρηση του Γκίκα Γκούμα και του Πόλυ Χατζηϊωάννου. Μία αποχώρηση, όμως, που εισήγαγε νέα ήθη στην κοινωνία που λέγεται: ελληνικό ποδόσφαιρο. Αφήνοντας «προίκα» 3.500.000 ευρώ.
Αυτή είναι μία αποχώρηση που κανονικά θα έπρεπε να γεμίσει χαρά όλους αυτούς που είχαν μία μόνιμη επωδό στα χείλη τους: «Μέτοχοι, α-μέτοχοι, τον πούλο από εδώ». Όσοι όμως έχουν υγιή ποδοσφαιρική σκέψη θα πρέπει να νιώθουν ότι χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία. Φανταστείτε τι θα μπορούσαν να προσφέρουν σε ένα υγιές ποδοσφαιρικό περιβάλλον, άνθρωποι που αποχωρώντας ενισχύουν το ταμείο με ένα τόσο σημαντικό ποσό.
Επικοινωνία με τον συντάκτη: yanniskifon@hotmail.com