Τα πέντε αστέρια...

Η ζωή κάνει κύκλους...Αυτή η ρήση βρίσκει εφαρμογή το τελευταίο διάστημα στον Παναθηναϊκό όπου το ποδοσφαιρικό τμήμα βρίσκεται στα καλύτερα του, τα τελευταία χρόνια και το μπάσκετ το αντίθετο. Φυσικά στην παρούσα φάση τίποτα ακόμη δεν έχει κριθεί, αφού τώρα μπαίνουν στη τελική ευθεία τα πρωταθλήματα και ξεκινούν οι αγώνες που θα δώσουν τους τίτλους.

Η επικαιρότητα επιβάλει να ξεκινήσουμε την κουβέντα από το μπάσκετ. Και τι να πούμε...Είναι δεδομένο πως μίλησε ο κόσμος και έκανε το αυτονόητο, ή μάλλον αυτό που αξίζει στη συγκεκριμένη ομάδα. Αυτή που με πέντε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, έχει αναδειχθεί η κορυφαία σε συλλογικό επίπεδο στην Ευρώπη τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Και τίποτα να μην κατακτήσει φέτος έχει το ακαταλόγιστο.

Άνθρωπος “μέσα” από την ομάδα(σ.σ. όχι παίκτης) μου έλεγε χθες μετά το περιστατικό με τους φιλάθλους, ότι ήταν τέτοια η ανατριχίλα και η ηθική ικανοποίηση στην ομάδα, που συγκαταλέγεται στις μεγάλες στιγμές και τις κατακτήσεις τίτλων. Το αντίκτυπο μπορεί να είναι μόνο καλό, πλέον οι παίκτες και όλο το τεχνικό επιτελείο είναι αποφασισμένοι να τα δώσουν όλα και ότι βγει. Συμβόλαιο με τους τίτλους δεν έχει κανείς και αυτό πρέπει να το αντιληφθούν όλοι.

Στο ποδόσφαιρο τώρα, εκτός του αγωνιστικού που βρίσκεται σε καλό δρόμο, το κυριότερο είναι η θετική αύρα γύρω από την ομάδα. Ο Νικόλας Πατέρας είναι πάντα στο πλευρό της ομάδας και για το διάστημα που ηγείται έχει πετύχει πολλά. Λάθη γίνονται, αλλά ποιος τα κάνει όλα τέλεια; Σε όλα τα επίπεδα, όπως το μάρκετινγκ, η οργάνωση και η εικόνα προς τα έξω, ο Παναθηναϊκός βγάζει μια υγεία που είχε λείψει. Η έλευση των Νιόπλια-Βαζέχα ήρθε για να δέσει το όλο “πακέτο”, αφού πλέον στην Παιανία επικρατεί ηρεμία. Προπονητές και παίκτες έχουν τις καλύτερες των σχέσεων και το μόνο που τους απασχολεί είναι ο επόμενος αντίπαλος.

Στον Παναθηναϊκό εδώ και πολλά χρόνια, το πρόβλημα δεν ήταν τα χρήματα. Τόσο η οικογένεια Βαρδινογιάννη, όσο και οι Γιαννακόπουλοι φρόντιζαν, ώστε τα “μαγαζιά” τους να είναι νοικοκυρεμένα και να πληρώνουν. Ωστόσο, για να κάνεις το κάτι παραπάνω χρειάζονται και οι κατάλληλοι άνθρωποι. Στο τμήμα μπάσκετ δεν υπήρχε το “μυαλό” που θα φτιάξει την ομάδα, ήρθε ο Ομπράντοβιτς και έγιναν τα υπόλοιπα.

Στο ποδόσφαιρο με την αλλαγή σελίδας και το γύρισμα στο πολυμετοχικό σχήμα χρειάζεται υπομονή και τίτλους. Αυτά τα τρόπαια, που έστειλαν χθες χίλια άτομα στο ΟΑΚΑ για να στηρίξουν την ομάδα του μπάσκετ. Η σεζόν ακόμη δεν ολοκληρώθηκε και ταμείο γίνεται στο τέλος. Ας κριθούν όλοι τότε, αλλά μετρώντας όλες τις παραμέτρους. Οι Νιόπλιας και Βαζέχα δεν είναι έμπειροι προπονητές, αλλά ο καθένας κρίνεται εκ του αποτελέσματος και μέχρι αυτή την ώρα βρίσκονται στη θέση του “οδηγού”.

Υ.Γ. Ξυπνώντας σήμερα το πρωί είδα στο απέναντι μπαλκόνι τη σημαία του μπάσκετ με τα πέντε αστέρια...Ο άγνωστος γείτονας επέλεξε τη χθεσινή βραδιά να την κρεμάσει. Αυτό ήταν, μου έδωσε την έμπνευση...