Εύκολη η κριτική στους «ρολίστες». Για τους σταρ όμως…σιωπή!

Στην Ελλάδα έχει μεγάλη πλάκα, το ότι κάνουμε πολύ εύκολη κριτική στους τελευταίους τροχούς της άμαξας. Όταν έρχεται η ώρα όμως να θίξουμε τα πρόσωπα, τα οποία χρησιμοποιούμε (μιλάω πρώτα για το σινάφι μου, αλλά και για ορισμένους κολλημένους οπαδούς) για να πουλήσουμε φύλλα, ή θα πρέπει να είναι στο απυρόβλητο επειδή είναι αγαπημένοι του κόσμου, τότε η κριτική γίνεται πιο δύσκολα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα την περασμένη Κυριακή στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ.

Είδα πολλούς συναδέλφους μου να τα βάζουν με τον Λαγό, για το ότι έχασε τη μπάλα όποτε την πήρε. Τους υπενθυμίζω ότι η μόνη σωστή μπαλιά στην επίθεση της ΑΕΚ, πλην του γκολ που έβαλε, ήταν δική του, αυτή στο 87’ όπου ο Τζεμπούρ δεν μπορεί να τη βάλει σωστά μπροστά του. Επίσης τους υπενθυμίζω ότι μια πλευρά που ήταν χωνί, ο ταλαιπωρημένος από δύο εγχειρήσεις σε αχίλλειο Λαγός, τουλάχιστον προσπάθησε αμυντικά να την βοηθήσει, όσο μπήκε, για να μην βλέπει τόσους εφιάλτες ο Καράμπελας. Δέχομαι πως ο Λαγός έχασε και 4 και 5 φορές τη μπάλα. Για τις αντεπιθέσεις όμως που χάλασε ο Τζεμπούρ (διαβάστε σχετικά και στο κείμενο του Γιάννη Καραλή), ή για το πόσες πάσες μπορούσε να βγάλει για να γίνει καλή κόντρα ο Σκόκο δεν είδα τίποτα γραμμένο πάντως. Ο Λαγός και ο κάθε παίκτης που είναι στη θέση του είναι το εύκολο θύμα κριτικής σε κάθε ομάδα. Όταν θα πρέπει όμως να τα βάλουμε με τους σταρ…σφίγγουν τα γάλατα. Σα να λέμε ότι πληρώνεις ονόματα για το δελτίο ειδήσεων στην prime time, τα νούμερα δεν είναι καλά και την πληρώνει ο παρουσιαστής του νυχτερινού δελτίου. Στην κριτική του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, κάπως έτσι πάει το πράγμα…

Πάμε τώρα στον Παναθηναϊκό, όπου για να διαβάσεις κακή κουβέντα για τον Σισέ ή τον Κατσουράνη πρέπει να κάνεις ρεπορτάζ αλά Νικολούλη. Από την αρχή του καλοκαιριού είχα γράψει τις δικές μου εμπειρίες, από μεγάλα παιχνίδια, ειδικά μεταξύ αυτών του ΠΟΚ με τον συγκεκριμένο παίκτη όταν αγωνιζόταν στην ΑΕΚ. Είχε αρχίσει καλά κάποτε στα ντέρμπι, αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια στα κρίσιμα ματς, εξαφανιζόταν. Το ίδιο βίωσαν σε ένα ακόμα παιχνίδι φέτος οι φίλοι του Παναθηναϊκού που σε κάθε περίπτωση είναι πιο απαιτητικοί απ’ αυτούς που πήγαιναν στην ΑΕΚ την εποχή Νικολαϊδη και την Κυριακή το βράδυ έκαναν φρικτά παράπονα για την απόδοση του. Για άλλη μια φορά έλεγαν ότι ο παίκτης αυτός δεν ήταν αυτός που περίμεναν σε ένα ματς, αλλά ιδιαίτερη κουβέντα, πλην των κριτικών των αγώνων στις εφημερίδες, που ανέφεραν πως δεν ήταν καλός. Επίσης δεν είδα να συζητιέται ιδιαίτερα ότι ο Σισέ σε κανένα ματς με τους τέσσερις που ακολουθούν στη βαθμολογία την ομάδα του, δεν έχει σκοράρει. Προσοχή. Ο Σισέ είναι πρώτος σκόρερ και μαγκιά του. Εκεί που θα ήθελα όμως να τον δω να βοηθάει περισσότερο την ομάδα του δεν τον έχω δει. Βέβαια για να σκοράρει ο Γάλλος πρέπει να του περάσουν και καμία πάσα, πράγμα που στα μεγάλα ματς γίνεται δύσκολα. Δεν παύει όμως να είναι μέχρι τώρα ένα γεγονός ότι δεν έχει σκοράρει σε έξι ματς με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, Άρη και ΑΕΚ. Είναι κι αυτά βλέπετε ψιλά γράμματα…Αν όμως είχε αποβληθεί ο Βύντρα, που θα μπορούσε στο προχθεσινό ματς, γνωρίζουμε καλά ποιος θα ήταν το «μαύρο πρόβατο» και αυτός που θα έφταιγε για την ισοπαλία ή για μια ενδεχόμενη ήττα που θα ερχόταν αν έμενε και ο Παναθηναϊκός με δέκα.

Ξέρω πως την Κυριακή αν βάλει κανένα γκολ ο Κατσουράνης θα έχουμε πάλι ύμνους και πένες που θα μας λένε πως ο Πατρινός άσος μας έδειξε την αξία του. Το έργο το μάθαμε χρόνια τώρα…Κάπως έτσι προχωράει το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και έτσι γίνεται και η κριτική.

ΥΓ: Αλήθεια αν τη μπάλα την είχε χάσει ο Λουκάς από τον Μαντούκα και έτρωγε γκολ ο Παναθηναϊκός, τι θα είχε ακούσει ο μπακ του «τριφυλλιού»;