Συμβιβάζεται με τα Χ κι ίσως το κάνει θρίλερ

Ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερη ομάδα από την ΑΕΚ. Είχε καθαρές ευκαιρίες να βάλει γκολ, λειτουργούσε πιο σωστά ως ομάδα. Για την ακρίβεια η «Ένωση» περίμενε ως ένα βαθμό, μοιραία, αφού είναι κατώτερη ομάδα, να διαπιστώσει αν μπορεί και αν το παιχνίδι της δώσει τη δυνατότητα να το κλέψει. Ο Παναθηναϊκός μετά και την 3η σπουδαία επέμβαση του Αραμπατζή (και στο δοκάρι του Σαλπιγγίδη ακουμπάει τη μπάλα) κατέβασε τις μηχανές. Έστω και αν δεχτεί κανείς ότι η αλλαγή του Κάρα πιθανότατα είναι αναγκαστική, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την αλλαγή του Λέτο που μουρμούρισε κάπως. Από την ώρα που βγήκε η ΑΕΚ ανάσανε βαθιά, μιας και τρία λεπτά μετά το περίεργο παιχνίδι της μπάλας στο σουτ του Σαλπιγγίδη βρήκε τον Αραμπατζή σε ετοιμότητα. Ο Παναθηναϊκός δεν ενόχλησε ξανά την «Ένωση» στο τελευταίο τέταρτο. Αυτή αν ο Τζεμπούρ είχε λειτουργήσει καλύτερα σε δύο φάσεις, ίσως να είχε «κλέψει» και τη νίκη. Δεν γνωρίζουμε βέβαια τι εξέλιξη θα είχε το ματς αν ο Σαριέγκι είχε αποβληθεί και με 2η κίτρινη.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν απέναντι σε μια άναρχη ομάδα που έχει πασιφανή προβλήματα στη μεσαία γραμμή, ανασταλτικά, αλλά και μια άμυνα πολύ μέτρια, δεν μπορείς να σκοράρεις πολύ και στο τέλος συμβιβάζεσαι κιόλας, είναι κακό σημάδι. Ειδικά όταν το ίδιο φαινόμενο επαναλαμβάνεται για δεύτερο σερί παιχνίδι, όπως ήταν αυτό κόντρα στον Άρη. Ο Παναθηναϊκός από εδώ και μπρος θα βρει ομάδες μπροστά του που θα παίζουν φουλ κλειστά. Κι αν κλείνεται ο Σισέ όπως σήμερα και δεν έρχονται τα εύκολα γκολ του, θα υφίσταται πρόβλημα. Και τον τελευταίο καιρό με τον τρόπο που λειτουργεί η άμυνα του «τριφυλλιού», δεν είμαι βέβαιος αν ένα μόνο γκολ θα αρκεί για το «τριφύλλι». Η φιλοσοφία του να παίζω για να κερδίζω χωρίς να μετράω την απόσταση, είναι η μόνη που μπορεί να βγάλει τον Παναθηναϊκό από το «τρυπάκι» του να χτυπάμε τα ματς μέχρι ενός χρονικού σημείου.

Ο Νταρμπισαϊρ, χωρίς να κάνει το σούπερ παιχνίδι, ήταν στο πρώτο μέρος αυτός που έπρεπε, σκόραρε και γενικά ήταν καλός. Τραυματίστηκε πάλι, ήρθε και η κουταμάρα του Ντάτολο να κάνει το ματς, με έναν πνιγμένο και μέτριο Πανιώνιο στο πρώτο μέρος, ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός αμύνθηκε, αν και στο τέλος κινδύνεψε σοβαρά με ισοφάριση. Ο Νικοπολίδης για να είμαι δίκαιος, έκανε την πρώτη σπουδαία επέμβαση μετά από καιρό, στην προβολή του Στολτίδη που πήγε να τον εκτελέσει στο φινάλε.

Όσο ο ΠΑΟΚ και οι φίλοι του βλέπουν τέτοια πράγματα μπορούν να ελπίζουν. Όσο ο Σάντος θα βρίσκει τρόπους και λύσεις να μην παραβιάζεται η εστία του, ένα γκολ κουτσά – στραβά θα το βγάζει. Επειδή οι δύο «αιώνιοι» μοιάζουν φέτος να έχουν τάσεις αυτοκτονίας, η όρεξη τώρα που η διαφορά πήγε στους έξι , είναι βέβαιο πως ανοίγει στον «Δικέφαλο».

ΥΓ: Όπως με ενημέρωσε, λίγο πριν μπούμε για την εκπομπή, ο καλός φίλος και συνάδελφος Διονύσης Δεσύλλας, ο Λέτο βγήκε λόγω τραυματισμού και ο Καραγκούνης λόγω κόπωσης. Παρόλα αυτά η ουσία δεν αλλάζει, διότι μόλις βγήκαν αυτοί οι δύο ο Παναθηναϊκός έμοιαζε αρκετά με την αντίπαλο του. Κι ειδικά στο κέντρο ο "Κάρα" έλειψε πολύ στο τέλος.