Ένα πράγμα τρέμω εγώ…

Αυτό το οποίο γνωρίζω εγώ είναι ότι η ιστορία στον Ολυμπιακό επαναλαμβάνεται. Εννιά φορές στις δέκα. Αυτό με έχει διδάξει μία πορεία 25 ετών στο ρεπορτάζ αυτού του συλλόγου, αλλά και, πάνω απ΄ όλα, η ανάγνωση της ιστορίας του. Κι αυτό το οποίο τρέμω είναι ακριβώς η επανάληψη, για άλλη μία φορά, της ιστορίας.

Διότι, το να χαθεί-που χάνεται-το φετινό πρωτάθλημα είναι φυσικά κάτι δυσάρεστο για τον Ολυμπιακό, αλλά τέλος πάντων είναι αυτό που λέμε «μέσα στο πρόγραμμα» να χάσεις κι ένα πρωτάθλημα σε μία περίοδο κυριαρχίας σου. Το μεγάλο πρόβλημα είναι να χαθεί και το πρωτάθλημα του χρόνου. Τότε, ο Ολυμπιακός πολύ φοβάμαι ότι θα έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα.

Διότι, η ίδια του η ιστορία μας «λέει» ένα πράγμα: Αν ο Ολυμπιακός αρχίσει και χάνει τα πρωταθλήματα, η κατηφόρα μετά είναι εύκολη. Πολύ εύκολη. Κι ο Ολυμπιακός δεν χάνει ποτέ δύο σερί πρωταθλήματα. Όταν αρχίσει να τα χάνει, τα χάνει πολλά μαζί.

Είναι όπως συμβαίνει όταν τα παίρνει. Κι αυτά δεν είναι φιλοσοφίες. Είναι πραγματικότητα. Ο Ολυμπιακός πήρε τώρα πέντε σερί. Και είχε πάρει προηγουμένως κι άλλα εφτά σερί. Είχε πάρει και άλλα τέσσερα σερί επί Νταϊφά. Κι άλλα τρία σερί επί Γουλανδρή. Κι άλλα δύο σερί επί Μπούκοβι προπονητή. Κι άλλα έξι σερί στη δεκαετία του ’50. Κι άλλα δύο-τρία μαζί στο τέλος της δεκαετίας του ’40. Κι άλλα πέντε-έξι μαζί στη δεκαετία του ’30!!!

Έτσι τα παίρνει ο Ολυμπιακός. Το ένα φέρνει το άλλο. Αλλά κι έτσι τα χάνει. Δεν σταματάει να τα χάνει. Τα εννιά πέτρινα χρόνια δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Το αντίθετο. Υπήρχαν νωρίτερα άλλη μία τριετία χωρίς πρωτάθλημα (μετά τα τέσσερα του Νταϊφά). Υπήρχε μία τετραετία χωρίς πρωτάθλημα (μετά τα τρία του Γουλανδρή). Υπήρχε μία πενταετία χωρίς πρωτάθλημα (μετά τα δύο του Μπούκοβι). Υπήρχε μία πενταετία χωρίς πρωτάθλημα (μετά τα έξι των Μπέμπη, Δαρίβα, Κοτρίδη κ.α). Υπήρχε μία τριετία χωρίς πρωτάθλημα παλιότερα…

Αυτό είναι το πρόβλημα. Γι΄ αυτό κι ο Ολυμπιακός πρέπει να οργανωθεί όσο το δυνατό καλύτερα αγωνιστικά κι εξωαγωνιστικά τόσο για το φινάλε της φετινής σεζόν, όσο και, κυρίως, για το επόμενο πρωτάθλημα.

Και κάτι για το χθεσινό κομμάτι. Το διόρθωσα το βραδάκι, αλλά ήδη το είχαν διαβάσει (λάθος) καμιά 35αριά χιλιάδες. Φυσικά κι εννοούσα ότι, «οι Παναθηναϊκοί, οι ΑΕΚτζήδες, οι ΠΑΟΚτζήδες βρίζουν τον Κόκκαλη, αλλά τον Κόκκαλη θα ήθελαν για πρόεδρο της δικής τους ομάδας…». Και να συμπληρώσω: Αν τώρα αλλάξουν τα πράγματα σε δύο τρία χρόνια, θα είναι ένα άλλο θέμα. Ας περιμένουμε να το δούμε…