Γράφει ο Κώστας Μιαούλης
Ήμουν από εκείνους που δεν «ψήνονταν» να παραμείνει ο Βαλβέρδε το περασμένο καλοκαίρι στον Ολυμπιακό, με την απαραίτητη προϋπόθεση πως θα βρισκόταν κάποιος καλύτερος. Κυρίως γιατί είχα αντιληφθεί ότι ο Ισπανός τεχνικός έβλεπε τους «ερυθρόλευκους» σαν ένα σκαλοπάτι για έναν εύκολο τίτλο ή ένα εύκολο νταμπλ που θα κοσμούσε το βιογραφικό του και στη συνέχεια θ’ αναζητούσε κάτι καλύτερο –όπως πίστευε εκείνος - στην καριέρα του και συγκεκριμένα στην πατρίδα του. Βέβαια θα πρέπει να θυμόμαστε πως όταν βρέθηκε σε εκείνο το ταξίδι στο Βιετνάμ για το φιλικό, αφού είχε τελειώσει η περσινή σεζόν, πιθανότατα είχε αναθεωρήσει τις απόψεις του και είχε μετανοήσει που δεν είχε πει νωρίτερα «ναι».
Οι παλινωδίες που είχαν προηγηθεί από μέρους του όμως, με τα «μένω, δεν μένω», υποχρέωσαν και τον Ολυμπιακό να τραβήξει άλλο δρόμο. Προσωπικά περίμενα περισσότερα απ’ αυτόν σε εκείνη τη χρονιά της θητείας του στους «ερυθρόλευκους». Αυτή τη στιγμή όμως, που στον Ολυμπιακό η κατάσταση είναι τόσο σκούρα όλοι αναπολούν τον Ερνέστο. Διαπιστώνω από τα σημερινά δημοσιεύματα του Τύπου πως τέτοια σκέψη υπάρχει κι από τις δύο μεριές.
Η Βιγιαρεάλ έχει δικαίωμα μονομερούς ανανέωσης του συμβολαίου του 46χρονου πλέον τεχνικού, αλλά με την φετινή πορεία του «κίτρινου υποβρυχίου» το βλέπω λίγο χλωμό. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως ο Βαλβέρδε το έχει μετανιώσει. Ήταν άρχοντας εδώ, είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και είχε παρουσιάσει κάποιο έργο. Εγώ εξακολουθώ να λέω πως περίμενα περισσότερα από τον νυν τεχνικό της Βιγιαρεάλ την περσινή χρονιά, πλην όμως ο Ολυμπιακός διατήρησε τα κεκτημένα και αυτό είναι που μετράει. Βάζοντας δίπλα-δίπλα τις δύο χρονιές, τουλάχιστον στα εντός συνόρων οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν καμία σχέση. Αυτό που πιστεύω πως έχει μείνει και στις δύο μεριές, είναι ένα απωθημένο πως δεν έκλεισαν την συνεργασία τους έχοντας κλείσει αυτόν τον κύκλο.
Ο Βαλβέρδε μπορούσε να προσφέρει περισσότερα και ο Ολυμπιακός να δώσει στον Ισπανό τεχνικό κάτι που δύσκολα μπορεί να βρει. Την αγάπη και τον θαυμασμό του κόσμου. Το γεγονός πως το γυαλί της σχέσης με τον Ερνέστο, για τη μεγαλύτερη μάζα του κόσμου του Ολυμπιακού δεν ράγισε ποτέ, ίσως αποτελέσει κι έναν τρόπο για να δείξει η διοίκηση πως για το καλό της ομάδας, μπορεί να ρίξει τον εγωισμό της και να προσλάβει τον Ισπανό, διορθώνοντας ένα λάθος στο οποίο δεν έφταιγε μόνο και κυρίως εκείνη. Δεν είχε τη μεγάλη ευθύνη γιατί αυτός κωλυσιεργούσε στο να πει το «ναι» στην ανανέωση και το τράβηξε καιρό και γιατί δεν έβλεπε τη συνέχεια της καριέρας του στον Ολυμπιακό ως πρώτη επιλογή. Κι όταν αποφάσισε να το πει, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τραβήξει γι’ αλλού. Αυτό το καλοκαίρι πιθανώς και για τους δύο να υπάρξει μια δεύτερη ευκαιρία και το «Δεν τελειώσαμε» του Αντώνη Ρέμου, προφανώς ταιριάζει γάντι στην περίσταση.