Ο νέος Σέρλοκ Χολμς είναι ένας ...brutal άντρας

Δεν πρέπει να υπάρχει πιο μεγάλο ρίσκο (και πρόκληση) για έναν σκηνοθέτη από τα να μεταφέρει ένα λογοτεχνικό αριστούργημα στο πανί. Η ''κόντρα'' ανάμεσα σε δύο εκ διαμέτρου διαφορετικές τέχνες είναι αναπόφευκτη και έχει συνέπειες, θετικές ή αρνητικές. Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια, μόνο ο Πίτερ Τζάκσον με τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών δεν άφησε κανένα παράπονο σε όσους είχαν διαβάσει τα βιβλία και ανάγκασε πολλούς να μάθουν ποιος είναι ο Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν και να αγοράσουν τα μυθιστορήματά του. ''Κώδικας Ντα Βίντσι'', ''Πεφωτισμένοι'', ''Το Άρωμα: Η Ιστορία ενός Δολοφόνου'', είναι μόνο μερικά από τα τρανά παραδείγματα πρόχειρης, ατσούμπαλης και άστοχης μεταφοράς βιβλίων σε φιλμ. Άρα, για να εξηγούμεθα, υπό αυτό το πρίσμα θα αναφερθώ στη νέα ταινία ''Σέρλοκ Χολμς'' του Γκάι Ρίτσι, που έκανε χθες (14/01) πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες.

Γράφει ο Νίκος Ράλλης

Οφείλω να ομολογήσω πως ήταν από τις λίγες φορές που πήγα σινεμά τόσο προκατειλημμένος και ανήσυχος γι' αυτό που επρόκειτο να δω. Συνήθως, όταν η προκατάληψη υπερισχύει της επιθυμίας μου να δω κάποιο έργο, περιμένω (να μην κλάψουμε και τα 9 ευρώ...) και το βλέπω σε DVD ή καθόλου... Ακριβώς, όμως, επειδή πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν για τη νέα ταινία ''Σέρλοκ Χολμς'' του Γκάι Ρίτσι, είπα να πάω στην πρεμιέρα της, χθες το βράδυ (14/1).

Από το τρέιλερ και μόνο είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι αν θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος, βλέποντας τον πιο δημοφιλή κινηματογραφικό χαρακτήρα (σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες, με 75 ηθοποιούς να τον έχουν ερμηνεύσει σε 211 ταινίες) να συμπεριφέρεται ως action hero! Ο γοητευτικός ντετέκτιβ του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ μετατρέπεται σε έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα, σε σχέση με τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του σε TV και κινηματογράφο. Δυναμικός, αθλητικός ήρωας, που χρησιμοποιεί τις πολεμικές τέχνες και ασκείται στο μποξ, όμως, κι αυτό είναι το σημαντικότερο, παρά τις φοβίες των περισσοτέρων, οι διαφορές σε σχέση με το κλασικό αριστούργημα του Ντόιλ, είναι λιγότερες απ' ότι περίμεναν και οι πλέον απαισιόδοξοι.



Παρατηρούνται στοιχεία του νέου Σέρλοκ Χολμς που πάντα ήταν παρόντα στα βιβλία, αλλά ποτέ στις μέχρι τώρα ταινίες, δίνοντας στο έργο του Βρετανού σκηνοθέτη ταυτότητα. Ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, σε μία, εξαιρετική, γεμάτη πάθος και όρεξη, ερμηνεία, ενσαρκώνει τον διάσημο ντετέκτιβ θαρρείς και έχει βάλει σκοπό να ξεπεράσει σε φήμη τον Μπέιζιλ Ράθμποουν -με συγχωρείται για την ιεροσυλία! Όσον αφορά τον πιστό του φίλο, συγκάτοικο και βοηθό, Δόκτορα Τζον Γουότσον, τον οποίο υποδύεται ο Τζουντ Λο, αυτή τη φορά δεν παρουσιάζεται ως κατώτερος του Σέρλοκ, αλλά εξίσου ηρωικός με αυτόν. Και η ερμηνεία του Λο δεν περνάει απαρατήρητη.



Γενικότερα, για την ταινία, αν και ο Γκάι Ρίτσι είναι από τους σκηνοθέτες που τους αρέσει το διαφορετικό και το καινοτόμο (στα όρια, όμως, της υπερβολής) φαίνεται πως άσκησε κάποιον αυτοέλεγχο και κατάφερε να την ταιριάξει μια χαρά με το πνεύμα της ιστορίας. Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική, η ατμόσφαιρα σε καθηλώνει, η μουσική σε πλήρη αρμονία με την παρουσίαση ενός πανέμορφου Λονδίνου και πολλές αναφορές στα τέσσερα βιβλία και τις 56 σύντομες ιστορίες του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Πάντως, για να λέμε και τα άσχημα, το σενάριο είναι αρκετά αδύναμο, αλλά όλα τα υπόλοιπα σε κάνουν να ξεχάσεις αυτή τη ...λεπτομέρεια.



Πόρισμα; Σίγουρα, δεν μπορείς να δεις μία ταινία που έχει μεταφερθεί από βιβλίο και να μην κάνεις συγκρίσεις. Η ταινία του Ρίτσι, όμως, ακριβώς επειδή είναι διαφορετική απ' ότι είχαμε δει ως τώρα για τον αγαπημένο μας ντετέκτιβ, μας παρουσιάζει μία άλλη εκδοχή του, πιο σύγχρονη, πιο μοντέρνα. Αν και κινδυνεύω να κατηγορηθώ από πολλούς, κάπως έτσι είχα φανταστεί τον Σέρλοκ Χολμς όταν διάβαζα τα βιβλία (μια φορά κι έναν καιρό). Ίσως λιγότερο ...brutal και περισσότερο αφηρημένο και πράο, αλλά κάπως έτσι.

Για αντιρρήσεις, διαφωνίες και συζήτηση στο mathousalix.sillar@gmail.com