Και η ομάδα της δεκαετίας; Μπάρτσα, αλλά κυρίως για το φινάλε!

Ηταν μια δεκαετία που όλες οι ομάδες πέρασαν τα πάνω και τα κάτω τους, αλλά ενώ για παράδειγμα στην Αγγλία η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πήρε περισσότερα πρωταθλήματα απ' ό,τι την προηγούμενη (έξι έναντι πέντε), δεν μπορείς να τη χαρακτηρίσεις αδιαφιλονίκητη πρωταγωνίστρια, αφού και η Τσέλσι βγήκε δυναμικά στο προσκήνιο και η Αρσεναλ πήρε πρωτάθλημα αήττητη, το 2004, ενώ ακόμη και η Λίβερπουλ, που στη δεκαετία του '90 εξαφανίστηκε, τα τελευταία δέκα χρόνια πήρε τίτλους και -το κυριότερο- ένα Τσάμπιονς Λιγκ με επική ανατροπή στην Πόλη το 2005. Ομως η Γιουνάιτεντ παίρνει το χρίσμα και για τη δεκαετία του 2000, αφού παρέμεινε στην κορυφή περισσότερες φορές.

Στην Ισπανία η Μπαρτσελόνα -χάρη κυρίως στην τελευταία «τρελή» χρονιά στην οποία τα σάρωσε όλα (η πρώτη ομάδα μετά τον μυθικό Αγιαξ του 1972 που το καταφέρνει)- ξεπερνά τη Ρεάλ, που πήρε επίσης δύο Τσάμπιονς Λιγκ στο ξεκίνημα της δεκαετίας αλλά τα τελευταία χρόνια δεν περνά ούτε στα προημιτελικά! Στην Ιταλία μπορεί η Ιντερ να σαρώνει τους εσωτερικούς τίτλους από το 2006, αλλά η ανικανότητά της να κάνει κάτι στο Τσάμπιονς Λιγκ (ένας ημιτελικός το 2003 δεν είναι επίτευγμα) της στερεί κάθε ευκαιρία. Η Γιουβέντους μετά το σκάνδαλο Μότζι βγαίνει εκτός κουβέντας. Η Μίλαν πήρε μεν δύο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά γενικά η εικόνα της τα τελευταία τρία χρόνια της αφαιρεί κάθε πιθανότητα να θεωρηθεί ομάδα της δεκαετίας στην Ευρώπη. Η Μπάγερν παραμένει η κορυφαία ομάδα στην Μπουντεσλίγκα, αλλά μέχρις εκεί, ενώ η Λιόν των επτά σερί τίτλων στη Γαλλία δεν κατάφερε να κάνει το ευρωπαϊκό άλμα. Πρώτη φορά ομολογώ πως καμία ομάδα δεν έπεισε ολόκληρη τη δεκαετία πως ήταν η κορυφαία, αλλά στα σημεία ο άτυπος τίτλος πάει στην Μπάρτσα επειδή πρόσφερε και το 2006 και το 2009 στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας και γιατί συνήθως λένε πως η τελευταία εντύπωση μένει. Καλή χρονιά!

Εφυγε λοιπόν η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα και η αλήθεια είναι πως έγιναν τόσα πολλά ώστε μελλοντικά να αναφέρεται ως μια από τις σημαντικότερες της ιστορίας. Στα εσωτερικά μας, η Ελλάδα σε αυτά τα δέκα χρόνια άλλαξε νόμισμα και το euro αντικατέστησε τη δραχμούλα, εγκαινιάστηκε ένα σύγχρονο αεροδρόμιο, η Αθήνα απέκτησε μετρό με τεράστια καθυστέρηση σε σχέση με όλη την Ευρώπη, διοργανώθηκαν -και με μεγάλη επιτυχία- ξανά Ολυμπιακοί Αγώνες μετά το 1896, όλη η χώρα άλλαξε μορφή και μην ξεχνάμε επίσης πως στα αθλητικά δρώμενα για μία διετία ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ και στην πρώτη εξάδα της ηπείρου σε πέντε ομαδικά αθλήματα!

Φυσικά, αυτό που έγινε στην Πορτογαλία το καλοκαίρι του 2004 ξεπέρασε την πιο τρελή φαντασία και αποτελεί τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου και από μόνο του αρκεί για να χαρακτηρίσει τη δεκαετία αυτή σημαντικότερη στα σπορ για τη χώρα μας. Δυστυχώς, την αύρα εκείνων των ημερών δεν την εκμεταλλευτήκαμε για να αλλάξουμε την εικόνα των γηπέδων και των ανθρώπων που πηγαίνουν στα γήπεδα, μένοντας αιχμάλωτοι των στρατών και των φανατισμένων. Σε αυτή τη δεκαετία ο κόσμος άλλαξε μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στους δίδυμους πύργους και ο φόβος εξαπλώθηκε.

Οσο περνάνε τα χρόνια ξεχνάμε οι μεγαλύτεροι (ενώ οι νεότεροι δεν έχουν γνωρίσει καθόλου) πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα πριν από εκείνη την αποφράδα μέρα. Σε μια δεκαετία άλλαξαν πολλά, όμως πάντα η ελπίδα υπάρχει για κάθε καινούργιο ξεκίνημα. Και αυτή η χώρα, που μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια βίωσε πολλά καλά, αλλά και μερικές από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές της ιστορίας της, αξίζει κάτι καλύτερο. Μόνο που όλοι έχουμε ευθύνη γι' αυτό και όλοι οφείλουμε να κάνουμε καλύτερη την καθημερινότητά μας, διότι το χρωστάμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας που θα ζήσουν σε αυτόν τον τόπο τα επόμενα χρόνια.

Εξι λεπτά από την καταστροφή

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς παρατήρησαν τις αναφορές κάποιων εφημερίδων στη δημοσιοποίηση των εγγράφων του Φόρειν Οφις για τα γεγονότα του 1979, πόσο κοντά φτάσαμε τον Νοέμβρη εκείνης της χρονιάς στον πυρηνικό όλεθρο. Η ανθρωπότητα βρέθηκε μόλις έξι λεπτά μακριά από τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που θα κρατούσε ελάχιστα αλλά θα κόστιζε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, που θα έκαναν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι να μοιάζουν με τροχαίο! Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η βρετανική κυβέρνηση στη δημοσιότητα, ένα λάθος κάποιου αξιωματικού στον Καναδά, ο οποίος λειτουργούσε ένα σύστημα με προσομοίωση επίθεσης στον υπολογιστή του, προκάλεσε πανικό τόσο στο Πεντάγωνο όσο και στο Λονδίνο.

Τα στοιχεία του προσωπικού κομπιούτερ από λάθος πέρασαν στον κεντρικό υπολογιστή, που άρχισε να δίνει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για σοβιετική επίθεση σε τρία μέτωπα. Οι εντολές δόθηκαν άμεσα, τα αεροσκάφη αναχαίτισης πέταξαν γρήγορα και μέσα σε λίγα λεπτά με απόφαση του Αμερικανού προέδρου Τζίμι Κάρτερ είχαν απογειωθεί βομβαρδιστικά με ατομικές βόμβες με στόχο να πλήξουν τη Σοβιετική Ενωση! Ολα κράτησαν λίγα λεπτά (για την ακρίβεια λιγότερα από έξι) από τη στιγμή που αποφασίστηκε η επίθεση μέχρι τη στιγμή που διαπιστώθηκε το λάθος που μπορούσε να αποβεί μοιραίο για την ανθρωπότητα!

Η τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, που μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές τον Μάιο του 1979, δεν ενημερώθηκε άμεσα από τον υπουργό Αμυνας και η αντίδρασή της όταν το πληροφορήθηκε ήταν ένα έργο... προσεχώς προς όλους τους συνεργάτες της για το τι θα επακολουθούσε τα επόμενα χρόνια από τη «σιδηρά κυρία». Είναι η πρώτη φορά πάντως που επίσημα επιβεβαιώνεται πως στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου φτάσαμε μόλις λίγα λεπτά από τον πυρηνικό όλεθρο!