Εδώ και όχι στο Σικάγο, με όλα τα χαρτιά στο τραπέζι

Eχει αρχίσει να κουράζει αυτή η ιστορία με τον Μπομπ Κοζώνη. Τα πράγματα είναι πολύ απλά και τα κάνει περίπλοκα η πλευρά του επιχειρηματία, διατηρώντας ένα πέπλο μυστηρίου γύρω του. Αν θέλει τόσο πολύ να αγοράσει την ΑΕΚ, μπαίνει στο αεροπλάνο και σε δώδεκα ώρες, πάνω-κάτω, είναι στην Αθήνα.

Παραχωρεί εδώ λοιπόν μία συνέντευξη Τύπου, αφού η πολύκροτη της Κυριακής, που είχε προαναγγελθεί σαν εκείνη του Νίξον, όταν παραιτήθηκε υπό το βάρος του σκανδάλου Watergate, δεν προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού στα ΜΜΕ. Και μπροστά σε ακροατήριο δείχνει όλα αυτά τα περίφημα χαρτιά που αποδεικνύουν, όπως ισχυρίζονται οι άνθρωποί του, την τεράστια οικονομική επιφάνειά του.

Το ότι διαθέτει βέβαια αμοιβαία κεφάλαια 95 εκατομμυρίων δολαρίων δείχνει την προνοητικότητά του για καλά γεράματα, αλλά επ' ουδενί πως αυτά τα λεφτά είναι εγγυημένο ότι θα μπουν στην ΑΕΚ. Σε μία ΑΕΚ που τα χρέη της πρέπει να είναι 35 εκατομμύρια ευρώ και όποιος μπει, εκτός από προσωπικές εγγυήσεις γι' αυτά, οφείλει να προσφέρει και περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ άμεσα για να την κάνει και πάλι ανταγωνιστική.

Οπότε η απλή ερώτηση που θα γινόταν σε μία τέτοια συνέντευξη Τύπου θα όφειλε να είναι πώς ένας άνθρωπος που κάνει περιουσία σχεδόν 100 εκατομμύρια ευρώ έπειτα από τόσο κόπο θέλει να βάλει τα μισά από αυτά σε μία ποδοσφαιρική ομάδα, από την οποία φυσικά δεν πρόκειται να τα πάρει πίσω• άρα, ποιος είναι ο σκοπός του;

Τα ερωτήματα, βέβαια, που εγείρονται κάθε φορά που κάνει εμφάνιση η πλευρά Κοζώνη πληθαίνουν, μια και τα πραγματικά τραπεζικά έγγραφα που θα εγγυώνται τη ρευστότητά του δεν έχουν εμφανιστεί ακόμη. Και όπως κάθε χαρτί που εμφανίζει ο Κοζώνης δεν το παίρνουμε στα σοβαρά αν δεν ελεγχθεί, το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε με κάθε άλλο που εμφανίζεται και δείχνει πως ο επιχειρηματίας χρωστάει στο αμερικανικό δημόσιο ή ότι είναι δεσμευμένα περιουσιακά του στοιχεία.

Ολα αυτά θα όφειλε πάντως να τα απαντήσει σε μία ανοιχτή συνέντευξη Τύπου στην Ελλάδα, με όλα τα χαρτιά στο τραπέζι, και όχι στο Σικάγο. Επίσης, για έναν ακόμη πολύ απλό λόγο: για να δει μία φορά από κοντά την ομάδα που, όπως λέει, αγαπά από παιδί. Να την παρακολουθήσει σε ένα ματς, να δει το κλίμα στην εξέδρα, να συναντήσει κάποιους ανθρώπους, όπως τον Μπάγεβιτς.

Γενικά να δείξει πως αυτό που τόνισε ότι επιθυμεί, δηλαδή την ΑΕΚ ξανά πρωταγωνίστρια, το εννοεί. Η μόνη φορά που κάποιος αγόρασε ελληνική ομάδα χωρίς να την έχει παρακολουθήσει ήταν με τον Τζόζεφ Λιούις (μόνιμος κάτοικος στις Μπαχάμες), ιδιοκτήτη της περίφημης ENIC. Ποια ομάδα ήταν ελπίζω πως το θυμάστε, όπως και το πώς τελικά τη διοίκησε και πόσο ανακουφίστηκαν οι οπαδοί της όταν αποφάσισαν να την πουλήσουν οι Αγγλοι.

Η όλη τακτική μέχρι τώρα που έχει ακολουθήσει ο Μπομπ Κοζώνης δεν συνάδει με ό,τι προφίλ θέλουν να του χτίσουν οι άνθρωποί του. Από την άλλη, σε μία ΑΕΚ που συνεχίζει σαν ακυβέρνητο καράβι, η ιστορία αυτή έχει ξενερώσει αφάνταστα τον κόσμο της.

Γιατί ακόμη και τα πιο κακόγουστα σίριαλ έχουν τουλάχιστον μία πλοκή και ένα ενδιαφέρον. Στο ζήτημα αυτό οι φίλοι της ΑΕΚ έχουν απογοητευτεί τόσο πολύ, που δεν ξέρουν τι να πιστέψουν. Φυσικά υπάρχουν πλέον όλο και περισσότεροι που υποστηρίζουν πως καλύτερα να αναλάβει, ακόμη και αν δεν έχει τα εχέγγυα, ο Κοζώνης από τους μετόχους που μεταχειρίζονται την ομάδα σαν ένα νόθο παιδί που δεν ήθελαν ποτέ να έχουν αναγνωρίσει!

Βρε, το παλιόπαιδο…

Πώς το είπε ο Μέσι στο «ΕΘΝΟΣΠΟΡ», όταν ρωτήθηκε για τον Χενκ Τεν Κάτε; «Ηταν βοηθός του Ράικαρντ. Δεν έχω να πω κάτι άλλο». Το παλιόπαιδο το αχάριστο, που δεν εκτίμησε τη βοήθεια του Ολλανδού στην εκτόξευση της καριέρας του, είχε αντίθετα παραπάνω από έναν καλό λόγο για τον Γκιγέρμο Ογιος.

«Είναι φίλος μου και αυτός που με βοήθησε πάρα πολύ και με ανέδειξε», είπε για τον συμπατριώτη του που δούλεψε στο παρελθόν στις ακαδημίες της Μπάρτσα, πριν έρθει στον Αρη πριν από τρία χρόνια. Θυμίζω πως ο Τεν Κάτε σε μία από τις πολλές εκρήξεις του εναντίον των δημοσιογράφων είχε πει «ρωτήστε τον Μέσι και τον Ροναλντίνιο να σας πουν για την αξία μου». Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις, που λέει και ο θυμόσοφος λαός….

Οχι άλλος… Ζάχοβιτς

Τι παίκτης είναι ο Μπεν Αρφά, με ρώτησαν αρκετές φορές τις τελευταίες δέκα ημέρες. Εξαιρετικός και με προσόντα δυσεύρετα. Μάλιστα σε επίπεδο ποιότητας τολμώ να τον κατατάξω ως ανώτερο του Μπενζεμά. Από εκεί και ύστερα, όμως, τα ερωτήματα που εγείρονται για τον χαρακτήρα του κάθε άλλο παρά λίγα είναι και στον Ολυμπιακό οφείλουν να τα έχουν υπόψη τους, ακόμη και αν ο ίδιος αποδεχόταν την πρόταση.

Τώρα που υπάρχει και η άρνηση του ιδίου να έρθει στην Ελλάδα, καλό είναι να κάνουν… ευθανασία στα όποια όνειρα έτρεφαν στον Πειραιά για να τον ντύνσουν στα κόκκινα και να ασχοληθούν με κάτι πιο προσιτό. Μόνο προβλήματα θα φέρει ο Μπεν Αρφά αν έρθει με το ζόρι στην Ελλάδα και νέα περίπτωση Ζάχοβιτς κάθε άλλο παρά θα ήταν επιθυμητή.

Είναι πολύ λογικό οι οπαδοί να ξετρελαίνονται στη σκέψη ότι ένας τόσο σπουδαίος παίκτης, και μάλιστα στα 22 του χρόνια, θα μπορούσε να φορέσει τη φανέλα της ομάδας τους, αλλά η ρεαλιστική προσέγγιση είναι να πάνε για κάτι πιο ουσιαστικό. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από έναν παίκτη που έρχεται με το ζόρι. Και μάλιστα αν διαθέτει κα εκκεντρικό χαρακτήρα (για να το πούμε κομψά), τότε είναι σαν απασφαλισμένη χειροβομβίδα!