Ενα σύστημα υπάρχει για τον Θρύλο (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Το μοναδικό ασφαλές συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κανείς από αυτά τα ασόβαρα 45λεπτα φιλικά σε ένα τουρνουά-παρωδία είναι πως ό,τι πάσα φεύγει από το κέντρο του άξονα προς την άμυνα του Ολυμπιακού και καταλήγει στην περιοχή... γράφει. Είτε ως στόπερ παίζουν Καψής και Σούρερ είτε ο Ανατολάκης, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Θα γίνει φάση και κάποια στιγμή μοιραία και η μπάλα θα πάει στα δίχτυα.

Από ένα τέτοιο τουρνουά, όπως ανέφερα και πιο πάνω, δεν μπορείς να βγάλεις ασφαλές συμπέρασμα. Είναι όμως πασιφανές και μπορεί να το δει ακόμα και μωρό παιδί πως στο κέντρο της άμυνας χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά.

Αυτό που με κάνει να πιστεύω πως ο Σόλιντ θα αναθεωρήσει γρήγορα τις απόψεις του για το 3-4-3 είναι ότι κόντρα στη Σεβίλλη εφάρμοσε ένα -στο περίπου- 4-4-2 και τουλάχιστον προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθεί. Ο Νορβηγός θα πρέπει να κατανοήσει πως δεν μπορεί να παίξει άλλο σύστημα ο συγκεκριμένος Ολυμπιακός με αυτούς τους παίκτες, πλην του 4-4-2. Αρα, θα πρέπει να ακολουθήσει αυτή την τακτική και όχι το 3-4-3, το οποίο μπορεί να ταίριαζε γάντι σ' έναν Ολυμπιακό με τους παίκτες που θα ήθελε εκείνος να έχει. Με αυτούς που υπάρχουν τώρα στον νταμπλούχο Ελλάδας, όμως, μπορεί να εφαρμόσει μόνο 4-4-2.

Οσο για την ποιότητα του τουρνουά, τι να πει κανείς. Ευτυχώς που στο πρώτο παιχνίδι έδινε έναν άλλο τόνο με τις ζεϊμπεκιές του ο Λέμενς...