Oλες οι νίκες δεν αξίζουν τελικά τους ίδιους πόντους

Λένε πως όλες οι νίκες στο ποδόσφαιρο αξίζουν το ίδιο. Τρεις πόντους. Τόσους παίρνεις αν νικήσεις τον πρώτο, τόσους αν επικρατήσεις του ουραγού. Λάθος. Τεράστιο λάθος. Γιατί υπάρχουν νίκες που αξίζουν πολύ παραπάνω, αν είναι το πρώτο ματς, εκτός έδρας, με νέο προπονητή και με αντίπαλο μία ομάδα που πριν από ενάμιση μήνα πήρε ισοπαλία μέσα στο άντρο του Ολυμπιακού.

Το 1-0 με το οποίο νίκησε ο ΠΑΟ χθες δεν θα μπει στο πάνθεον των καλύτερων εμφανίσεων στην ιστορία του κλαμπ, αλλά μπορεί, αν τον επόμενο Μάιο γίνει «πράσινη» η φιέστα του πρωταθλήματος, να είναι αυτό το βράδυ που άλλαξε όλη η εικόνα.

Γιατί αυτό που είχε ο χθεσινός Παναθηναϊκός και δεν διέθετε επί Τεν Κάτε ήταν η διάθεση. Αγωνιστικά δεν ήταν καλύτερος από πολλά ματς με τον Ολλανδό στον πάγκο, αλλά ο Νιόπλιας, σε αντίθεση με τον διάσημο προκάτοχό του, δεν κάθισε δευτερόλεπτο ήσυχος στον πάγκο.

Ζητούσε συνεχώς αλλαγές θέσεων, δοκίμασε στο πρώτο μέρος από 4-3-3 μέχρι 4-3-2-1, άλλαζε διαρκώς τις θέσεις του Νίνη και του Ρουκάβινα και επιχείρησε ακόμα και με ρόμβο να φέρει την μπάλα πιο πολύ στα καρέ του Ηρακλή. Οταν αντιλήφθηκε ότι ο Κροάτης δεν μπορούσε να προσφέρει κάτι σημαντικό τον άλλαξε με τον πιο κινητικό Χριστοδουλόπουλο και αυτό το σύστημα έφερε τη συντριπτική κατοχή μπάλας για τον ΠΑΟ.

Ομως αν ο Τζόρβας δεν έκανε την απόκρουση της βραδιάς σε σουτ του Ιάκομπ στο 0-0, τότε η ομάδα του Σάββα Κωφίδη ίσως κατάφερνε να πάρει τουλάχιστον τον πόντο. Βέβαια ο γκολκίπερ του ΠΑΟ παραλίγο να χαρίσει την ισοφάριση στον «Γηραιό» όταν η μπάλα τού έφυγε από τα χέρια λίγο πριν από το τέλος, αλλά ο Κονέ ήταν με πλάτη στο τέρμα και δεν επωφελήθηκε. Γενικά η εμφάνιση του Ηρακλή δεν ήταν κακή και αν το ματς έληγε ισόπαλο δεν θα ήταν άδικο, αλλά η ομάδα που ήθελε πιο πολύ τη νίκη στο χθεσινό ματς την πήρε.

Κορυφαίος του ΠΑΟ πάντως ήταν ο Σωτήρης Νίνης. Και όχι τυχαία. Τα καλύτερα ματς από την εποχή του ανθρώπου που τον ανέδειξε, του Βίκτορ Μουνιόθ, τα έχει κάνει με την Εθνική Νέων και την Εθνική Ελπίδων. Και στις δύο περιπτώσεις με προπονητή τον Νιόπλια.

Γιατί του δείχνει εμπιστοσύνη, γιατί του δίνει ελεύθερο ρόλο, γιατί η αξία του είναι τέτοια που ήδη θα έπρεπε, αν δεν είχε μπλέξει με τον Πεσέιρο αλλά και με τον Τεν Κάτε πέρυσι, να αρχίζει από αυτόν όχι ο ΠΑΟ, αλλά η Εθνική Ανδρών! Χθες, πλην του γκολ, που ήταν ένα υποδειγματικό τελείωμα, είχε κι άλλες στιγμές στις οποίες ξεδίπλωσε το ταλέντο του.

Το σημαντικότερο όμως πήγε να το κάνει σε μια φάση που έφερε στη μνήμη τον Ροναλντίνιο και το γκολ με φάουλ που είχε βάλει στον Αγγλο Σίμαν στο Μουντιάλ του 2002. Ο Κοβαλέφσκι το κατάλαβε και έβγαλε κόρνερ την μπάλα, αλλά σε ένα πάμφτωχο από εμπνεύσεις ελληνικό ποδόσφαιρο τέτοιες εμφανίσεις όπως η χθεσινή του Νίνη είναι βάλσαμο!

Ο Νιόπλιας στο ντεμπούτο του πέρασε με άριστα. Διαχειρίστηκε το ματς με έναν τρόπο που έδειξε σε όλη την ομάδα ότι ξέρει το αντικείμενο και επίσης πήρε την πίστωση χρόνου που πάντα χρειάζεται ένας ρούκι προπονητής. Τα υπόλοιπα και αν θα τον αντέξει το σχοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα.