Σε μία χειμαζόμενη ομάδα, η οποία από τον Οκτώβριο έχει κατεβεί από το τρένο της διεκδίκησης του πρωταθλήματος και στο Κύπελλο της πήρε το σκαλπ ο Θρασύβουλος, με ποδοσφαιριστές που περιμένουν κάποιον να τους πει τι γίνεται με τα δεδουλευμένα τους και με τον «θείο από το Σικάγο» να κουβαλά στη Φλόριντα τον Νοτιά για να του προσφέρει σανίδα σωτηρίας (αν και η Φλόριντα περισσότερο για ιστιοσανίδα προσφέρεται!), η χθεσινοβραδινή ήττα από την Εβερτον είναι απλώς παρανυχίδα.
Ουδέποτε, άλλωστε, ήταν προς θάνατον για κάποια ελληνική ομάδα να κάνει Χριστούγεννα... σπίτι της. Και ούτε είχε την απαίτηση κάποιος από την ΑΕΚ να περάσει σ' έναν όμιλο με... ανθυποψήφιες την Εβερτον και την Μπενφίκα. Η οποία Εβερτον, χειμαζόμενη είναι κι αυτή. Μόνο αγωνιστικά, όμως (δεν πάει καλά στην Αγγλία). Ως κλαμπ δεν είναι σε τόσο δεινή κατάσταση όσο η ΑΕΚ.
Πήρε νωρίς το προβάδισμα και κατόπιν με διπλή ζώνη άμυνας διαχειρίστηκε το παιχνίδι δουλεύοντας τον κινητήρα της σε χαμηλές στροφές. Ούτως ή άλλως, δεν είχε λόγο να τσιτώσει τη βελόνα, πόσω μάλλον σε ένα τερέν όπως αυτό του ΟΑΚΑ. Κι εδώ είναι να απορείς. Πώς γίνεται στο καλύτερο στάδιο της χώρας, εκεί όπου το 2007 φιλοξενήθηκε ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ, ο αγωνιστικός χώρος να είναι βοσκοτόπι; Τα λεφτά μας, ως φορολογούμενων πολιτών, πού στα κομμάτια πηγαίνουν;
Για να είμαστε δίκαιοι, πάντως, με την ΑΕΚ, άξιζε (με βάση τις φάσεις που έβγαλε, κυρίως στο β' ημίχρονο) να πάρει μία ισοπαλία. Αλλο αν επί της ουσίας δεν θα διαφοροποιούσε κάτι στο ranking. Η ευρωπαϊκή συγκομιδή της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια, εξαιρουμένης της σεζόν 2006-07, είναι οικτρή και θα το θυμηθεί στην προσεχή διεθνή κλήρωση...