Χρυσώνουν το χάπι μεν, αλλά παραμένει… πικρό

Το ακροατήριο στο Γιοχάνεσμπουργκ είδε τον Ζεπ Μπλάτερ να παίρνει το σοβαρό του ύφος. Αυτό είναι κοινό μυστικό, πως σπάνια σημαίνει ότι αυτό που θα ακουστεί θα είναι ιδιαίτερα σημαντικό! Με το που άρχισε την ομιλία του στην αίθουσα που φιλοξενούσε τη Soccerex, ζήτησε από όλους να τον ακούσουν προσεκτικά. «Η εκτελεστική επιτροπή της ΦΙΦΑ στις 2 Δεκεμβρίου θα συζητήσει κάτι αληθινά μοναδικό στα χρονικά των Παγκοσμίων Κυπέλλων», ήταν τα λόγια του.

Η σιγή στην αίθουσα δεν προμήνυε τι θα επακολουθούσε. «Κατόπιν της αίτησης της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Ιρλανδίας θα συζητήσουμε την πιθανότητα να γίνει το Μουντιάλ με 33 ομάδες!» Εκεί η αίθουσα σείστηκε από τα γέλια. Ηταν μία ιστορική στιγμή αφού για πρώτη φορά μία από τις ανακοινώσεις του πιο ισχυρού άνδρα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο αντιμετωπιζόταν όπως αρμόζει στις πιο πολλές εξαγγελίες του. Διότι μην ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε στον άνθρωπο για τον οποίο ένας Γερμανός δημοσιογράφος έχει πολύ εύστοχα παρατηρήσει πως «σκαρφίζεται 50 ιδέες τη μέρα και είναι τραγικές οι… 51 από αυτές».

Φυσικά και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να γίνει δεκτό το αίτημα της Ιρλανδίας. Θα απορριφθεί μετ' επαίνων, αλλά θα δίνει στη ΦΙΦΑ το δικαίωμα να λέει πως συζήτησε την περίπτωση και πως εξάντλησε τα περιθώρια. Ο φαρισαϊσμός σε όλο του το μεγαλείο.

Ο Μπλάτερ έχει συχνά-πυκνά εκφράσει διάφορες επιθυμίες. Κάποιες ήταν αληθινά απογοητευτικές, όπως η πιθανότητα να γίνεται το Μουντιάλ κάθε δύο χρόνια και άλλες διασκεδαστικές, όταν είχε συζητήσει σοβαρά την τραγελαφική ιδέα ενός Αμερικανού δημοσιογράφου, να κερδίζει η ομάδα με τα περισσότερα κόρνερ σε ένα ματς που λήγει ισόπαλο, αντί να ακολουθείται η διαδικασία των πέναλτι. Δεν είναι ο μόνος βέβαια που «πετάει» τέτοιες φαεινές ιδέες.

Ο σημερινός πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, Μισέλ Πλατινί, είχε προτείνει πριν από μία δεκαετία να… μεγαλώσουν τα τέρματα! Δηλαδή φανταστείτε την αστειότητα του θεάματος, το τέρμα να είναι τρία μέτρα ύψος και είκοσι μέτρα μήκος και ένας κακομοίρης στη μέση να τρώει τα γκολ σαν… φιστίκια.

Θυμάμαι τον Πελέ να επιμένει σχεδόν πριν από μία εικοσαετία να υπάρχουν αποβολές σαν το πόλο με μικρή χρονική διάρκεια και αυτό συζητήθηκε ξανά στο Μπέλφαστ τον περασμένο Μάρτιο (η περιβόητη πορτοκαλί κάρτα) στο International Football Association Board (IFAB) που αποφασίζει τις όποιες αλλαγές στους κανονισμούς.

Ευτυχώς απορρίφτηκε. Κάποια στιγμή ο Πελέ είχε προτείνει την κατάργηση του τείχους στις εκτελέσεις φάουλ. Και επίσης ο σερ Μπόμπι Τσάρλτον είχε αναφέρει στην Αγγλία, το 1995, πως θα ήταν καλό να μειώνονται οι παίκτες στην παράταση κάθε δέκα λεπτά, ώστε να μπαίνουν πιο πολλά γκολ και να αποφεύγονται τα πέναλτι!

Τα όρια της αλλαγής με την εκκεντρικότητα απέχουν πάρα πολύ λίγο. Οπως έχει πει και ο Γούντι Αλεν, «αν είσαι πλούσιος και κάνεις ηλιθιότητες σε λένε εκκεντρικό, αν είσαι φτωχός και κάνεις το ίδιο, απλά σε λένε ηλίθιο»!

Πριν από λίγα χρόνια ο Οτμαρ Χίτζφελντ είχε ζητήσει να καταργηθούν τα ματς των εθνικών ομάδων. Αντί να του πουν να επισκεφθεί κάναν ψυχίατρο, το συζητήσανε κιόλας, και έλαβαν και πρόσκληση από τον Μπλάτερ για να συναντηθούν! Φυσικά η ανοησία αυτή, που ήταν και παντελώς ανήθικο να γίνει δεκτή, μπήκε στο αρχείο.

Δεν είναι κάθε αλλαγή φυσικά καταδικαστέα πριν δοκιμαστεί. Εχω ξαναγράψει για το πείραμα των πέντε διαιτητών στο Γιουρόπα Λιγκ και είναι μία προσωπική πρόταση που είχε γίνει και στο παρελθόν από τον Πλατινί. Αν και αρχικά είχε δεχθεί χλευαστικά σχόλια, αποδεικνύεται στην πράξη απαραίτητη.

Το πείραμα που ξεκίνησε στα φετινά ματς του Γιουρόπα Λιγκ κρίθηκε επιτυχημένο και μετά τη φάση με το χέρι του Ανρί, στο Γαλλία - Ιρλανδία, η ΦΙΦΑ εξετάζει να το εφαρμόσει και στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ναι, αυτό είναι κάτι που αξίζει να το δούμε σοβαρά.

Αντί όμως να χρυσώνουμε στους Ιρλανδούς το χάπι και να θέλουμε να φανεί πως σκύβουμε πάνω στο πρόβλημά τους, ας σκεφτόμαστε ότι ήταν δύσκολο να το καταπιούν και πολύ πικρό.

Και επίσης ως παγκόσμια ομοσπονδία ας δείξουν πως όποιος επιχειρεί να «κλέψει» τον αντίπαλό του, δεν ξεφεύγει από τον νόμο. Ο Ανρί θα έπρεπε να έχει ήδη τιμωρηθεί με αποκλεισμό από το Μουντιάλ. Τελεία και παύλα. Ο,τι άλλο συζητά η ΦΙΦΑ είναι παρηγοριά στον άρρωστο.

Εκτός και αν (λέμε τώρα) γίνει η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία των διοικητικών αποφάσεων του ποδοσφαίρου και αυτοί που είναι στην εκτελεστική επιτροπή πάρουν μία γενναία απόφαση, επιτρέποντας στην Ιρλανδία να πάρει μέρος ως 33η ομάδα στο τουρνουά. Ούτε μία στο τρισεκατομμύριο, δυστυχώς!