Στον Παναθηναϊκό κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούν ότι τα πρωταθλήματα δεν κερδίζονται με τις δημόσιες σχέσεις, τις δηλώσεις και την αλλαγή νοοτροπίας που μένει στη θεωρία. Για να αποδείξεις ότι δικαιούσαι να φτάσεις πάνω από εκείνον που το έχει πάρει 12 στις 13 φορές πρέπει να κερδίζεις ή τουλάχιστον κάτι να δείχνεις σε αυτά τα ματς.
Οι «πράσινοι» στάθηκαν τυχεροί που από τον ελλιπέστατο Ολυμπιακό, που έπαιζε πάλι με ένα κάρο απουσίες και έκανε μόνο αναγκαστικές αλλαγές, δεν μέτρησαν πολλά και το κοντέρ σταμάτησε στα δύο γκολ. Θα πρέπει να αναρωτιούνται τι ακριβώς δεν κάνουν σωστά, ώστε σε έναν ολόκληρο γύρο, στον οποίο ο Θρύλος παίζει αποδεκατισμένος και έχει γκελάρει δύο φορές στην έδρα του και έχει φέρει ισοπαλία την προηγούμενη αγωνιστική σε ματς στο οποίο κέρδιζε 2-0 έως το 80', καταφέρνουν να είναι και πάλι πίσω στη βαθμολογία.
Αν σε αυτόν τον πρώτο γύρο ο Παναθηναϊκός είναι πίσω, φανταστείτε τι θα γίνει όταν ο Ολυμπιακός παίξει πλήρης και κάνει και 2-3 μεταγραφές τον Ιανουάριο. Ο κυρίαρχος είναι ένας στην Ελλάδα. Κι είναι κυρίως επειδή ξέρει πώς ν’ αντιδρά όταν παίζει με την πλάτη στον τοίχο.
Ο Θρύλος είναι ένας, ακόμα και όταν παίζει με τόσες ελλείψεις, ακόμα και όταν χρειάζεται να παίζει λαβωμένος, επειδή ξέρει πώς να παίρνει αυτά τα παιχνίδια. Στον Παναθηναϊκό θα πρέπει να καταλάβουν ότι με τα ονόματα και τις φανέλες, τις δηλώσεις και τις δημόσιες σχέσεις στο γήπεδο δεν κέρδισε κανείς τίτλο. Ο Παναθηναϊκός, που μετά το 70' τα παράτησε, δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι πάει για πρωτάθλημα.