Yπήρχαν δύο δρομολόγια για τη Νότιο Αφρική: είτε με απευθείας πτήση είτε μέσω... Ντόνετσκ. Το πρώτο θα σήμαινε λιγότερη ταλαιπωρία, το δεύτερο θα ήταν περισσότερο περιπετειώδες, αλλά και τα δύο προϋπέθεταν τουλάχιστον ένα ματς στο οποίο η Εθνική θα ξεπερνούσε τον εαυτό της. Είναι εκ των ων ουκ άνευ σε προκριματικές φάσεις.
Θυμηθείτε εκείνο το γκολ του Γιαννακόπουλου στο «Λα Ρομαρέδα» της Σαραγόσα επί των Ισπανών, αλλά ακόμα πιο νωπό στις μνήμες είναι το ματς στην Κωνσταντινούπολη με το γκολ του Γιάννη Αμανατίδη. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχασε την απευθείας πτήση...
Στον όμιλό της η Εθνική όχι μόνο δεν «έπιασε» ένα παιχνίδι που θα έγραφε ιστορία, αλλά έχασε τον μπούσουλά της στα καθοριστικά ματς με τους Ελβετούς, παρ' όλη την εχθρότητα που συνάντησε στον αγώνα της Βασιλείας από τον Ντε Μπλέκερε.
Της απέμενε, λοιπόν, να ταξιδεύσει... τράνζιτ από την «Ντόνμπας Αρένα». Ευτυχώς, έστω στο παραπέντε, υπερέβαλε εαυτήν, κατέθεσε ό,τι είχε και δεν είχε στο χορτάρι του ουκρανικού γηπέδου κι άρπαξε το «εισιτήριο» από τα χέρια του Μιχαϊλιτσένκο και των παικτών του. Πολλοί αμφέβαλλαν για την... κράτηση θέσης που είχε γίνει ύστερα από το 0-0 του ΟΑΚΑ, όμως είχαμε επισημάνει από τότε ότι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν ήταν απαγορευτικό, απεναντίας άφηνε κάμποσες χαραμάδες ελπίδας.
Η Ελλάδα φτάνει, λοιπόν, στον προορισμό της: το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής. Και το όνομα της αρμάδας του Οτο Ρεχάγκελ θα μπει στην κληρωτίδα στις 4 Δεκεμβρίου (στο Ντέρμπαν). Μέρα που θα είναι, η... Αγία Βαρβάρα να βάλει το χέρι της.
Θα είμαστε στο 2ο γκρουπ δυναμικότητας, αλλά γι' αυτά θα μιλήσουμε εν καιρώ. Εως εκείνη την ημέρα θα μπορούμε, χωρίς σκοτούρες, να πανηγυρίζουμε το γκολ του Σαλπιγγίδη από την μπαλιά-όνειρο του Σαμαρά. Τρεις προκρίσεις σε μεγάλες διοργανώσεις επί Ρεχάγκελ, με τον Γερμανό σε προχωρημένο προπονητικό βίο ν' απολαμβάνει την παρθενική πρόκρισή του σε Μουντιάλ. Και δη στο 100ό παιχνίδι του στον πάγκο της Εθνικής Ελλάδας!
Ηταν μια σπουδαία βραδιά για την Εθνική. Μια βραδιά που δύσκολα μπορείς να βρεις υστερήσαντα σε μια ομάδα σχεδόν αλάνθαστη, η οποία υπερνίκησε και τις αντιξοότητες που ενέσκηψαν (τραυματισμοί Παπασταθόπουλου, Πλιάτσικα, Μόρα). Τέλος, όσοι ζήσαμε και το προηγούμενο Μουντιάλ με γαλανόλευκη παρουσία, του 1994, ευελπιστούμε σε μια διαφορετική εικόνα από εκείνη που είχαμε στους αγώνες επί αμερικανικού εδάφους με Αργεντινή, Νιγηρία, Βουλγαρία...