Απόψε απλώς ας θυμόμαστε πως είναι το πρώτο ημίχρονο

Ενα από τα σημαντικότερα αξιώματα στο ποδόσφαιρο είναι να κρατάς την τύχη στα χέρια σου. Αυτό ισχύει για την Εθνική απόψε και την Τετάρτη στο Ντόνετσκ. Δεν υπάρχουν άλλοι στη μέση στον δρόμο για τη Νότιο Αφρική. Μόνον οι Ουκρανοί. Τους νικάς και περνάς. Χάνεις και αποκλείεσαι. Τόσο απλά. Ούτε πολύπλοκα σενάρια ούτε αναμονή με το αυτί στο ραδιόφωνο για το τι θα γίνεται αλλού.

Αν κάτι μας δίνει το δικαίωμα να πιστεύουμε πως απόψε η Εθνική μπορεί να νικήσει, είναι ο πρότερος βίος της, αλλά μας ανησυχεί επίσης το ότι η ίδια ομάδα στα ματς με την Ελβετία δεν φέρθηκε ανάλογα με την εικόνα στην οποία μας συνήθισε τα τελευταία οκτώ χρόνια.

Είχαμε συνηθίσει να λέμε πως αυτή η Εθνική ομάδα εξιτάρεται από τον βαθμό δυσκολίας. Είναι σε θέση να το αποδείξει ξανά; Λέμε πολλές φορές για το πνεύμα της Πορτογαλίας, που πάντα διακατέχει την ομάδα, αλλά η πικρή αλήθεια υπενθυμίζει πως μόνο ο Κατσουράνης, ο Καραγκούνης και ο Χαριστέας υπάρχουν ακόμα από τους πρωταθλητές Ευρώπης.

Στους εξήντα και κάτι μήνες που κύλησαν από τότε η ομάδα άλλαξε πολύ και δεν είναι αυτή που ήταν τότε. Εχει πολλά νέα παιδιά, έχει έναν φορ με το εύκολο γκολ (Γκέκας), που δεν υπήρχε τότε, αλλά και πολλά κενά από πλευράς ηγετικών φυσιογνωμιών. Ζαγοράκης, Δέλλας, Νικοπολίδης, Μπασινάς, Τσιάρτας δεν υπάρχουν πια, όχι τόσο αγωνιστικά όσο από πλευράς ικανοτήτων στη διαχείριση κρίσεων.

Ολα αυτά, όμως, πάνε πάσο όταν μιλάει η καρδιά. Αυτή η ομάδα έχει την ικανότητα να φύγει αλώβητη από αυτά τα δύο ματς και να πάει σε ένα Μουντιάλ, κάτι που θα είναι η επιβράβευση των τελευταίων των… Μοϊκανών, που αντέχουν ακόμα σε μια ομάδα η οποία «πυροβολείται» πολύ εύκολα από τον μέσο οπαδό. Αυτόν που είναι έτοιμος να βγει και να επιτεθεί λεκτικά στα ραδιόφωνα σε οποιονδήποτε αμφισβητεί την ομαδάρα του, αλλά βλέπει πάντα κενά και κακό ποδόσφαιρο στην Εθνική ομάδα...

Το έχω ξαναγράψει και θα γίνω ενοχλητικός και πάλι, αλλά δεν πας για θέαμα στην Εθνική ομάδα. Υπάρχει το «Disney on ice» σε λίγες μέρες στην Αθήνα για όποιον θέλει να διασκεδάσει. Στο ματς απόψε όποιος πάει ας έχει υπομονή κι ας υποστηρίξει την ομάδα... που δεν πάει και κάθε μέρα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Φυσικά και πρέπει να κάνουμε κάποια στιγμή κουβέντα για το τι έφταιξε και δεν πήγαμε απευθείας στη Νότιο Αφρική και, επίσης, δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα λάθη ακόμα κι αν περάσουμε. Μέχρι την Τετάρτη, όμως, εκτός αν όλα στραβώσουν τόσο πολύ από απόψε, μπορούμε να παραμερίσουμε την γκρίνια.

Αγωνιστικά μάς κάνει ακόμα και το 0-0. Σημαίνει πως δεν θα έχουμε δεχτεί γκολ και πως θα πηγαίνουμε στη ρεβάνς για δύο αποτελέσματα. Αν, όμως, απόψε δεχτούμε ένα γκολ πρώτοι, τότε θέλει τρομερή προσοχή. Η επιλογή μας, όπως διδάσκει η ιστορία αυτών των μπαράζ, οφείλει να είναι η προσέγγιση του αγώνα με τόλμη. Αν απλώς ισοφαρίσουμε, έχουμε την ευκαιρία να πάμε στο δεύτερο ματς με πιθανότητες.

Το κλειδί θα είναι το μαρκάρισμα του Σεβτσένκο και η ικανότητα των αμυντικών χαφ μας να κόψουν και να μοιράσουν σωστά την μπάλα. Το να έχουμε στα χαρτιά ένα σύστημα 4-3-3, που όμως να μη δίνει στην πράξη τη δυνατότητα στην ομάδα να επιβάλει το παιχνίδι της, θα είναι λάθος.

Τέλος πάντων, απόψε είναι απλώς το πρώτο ημίχρονο. Η πρόκριση θα κριθεί λογικά στη δεύτερη αναμέτρηση στο Ντόνετσκ. Πάνω απ' όλα το αποψινό ματς θα είναι ένα γερό τεστ νεύρων για μια Εθνική ομάδα η οποία ξεκίνησε ως φαβορί, εξελίχθηκε σε αουτσάιντερ και κλείνει την παρουσία της σε αυτή την προκριματική φάση στα μπαράζ απέναντι στην εθνική που μας έκλεισε την πόρτα για τη Γερμανία στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο. Την Ουκρανία, που γενικά είναι loser σε τέτοια ματς. Τι λένε πως είναι η εκδίκηση; Κρύο πιάτο; Μας κάνει καλύτερα και από αστακό!